به نام قدرت مطلق الله
نویسنده مقاله: مسافر هادی
موضوع مقاله: وادی دهم، صفت گذشته در انسان؛ صادق نیست، چون جاری است.
صفتِ گذشته در انسان صادق نیست، زیرا انسان موجودی جاری است. اگر به اطراف خود و هستی بنگریم، میبینیم که هیچچیز ثابت نیست؛ همهچیز در حرکت، تغییر و تبدیل است. در حقیقت، زیبایی زندگی نیز در همین تغییر نهفته است. انسان در مسیر زندگی خود دو مرحله را پشت سر میگذارد: نیمهٔ اول که تحت تأثیر والدین، مدرسه و نظام اجتماعی سپری میشود، و نیمهٔ دوم که وابسته به انتخابها و مسئولیتپذیری فردی است. تغییرات نیمهٔ اول زندگی، هرچند در شکلگیری شخصیت مؤثرند، اما بیشتر حاصل عوامل بیرونیاند. آنچه ما از آن سخن میگوییم «تغییر درونی و بنیادین» است؛ تغییری که انسان را دوباره متولد میکند.
از تجربهٔ شخصی خودم میگویم: در نیمهٔ اول زندگی، هرچه پدرم برای تغییر من تلاش میکرد، من بیشتر از سر لجبازی در مسیر مخالف قدم برمیداشتم. تمام صفات ضد ارزشی که انتخاب کردم، نتیجهٔ همین مقاومت و نپذیرفتن بود. اما تغییر واقعی زمانی آغاز میشود که انسان مسئولیت زندگی خود را میپذیرد؛ وقتی خطاهایش را قبول میکند، محدودیتها را میبیند و تصمیم میگیرد مسیر تازهای بسازد.
بحث اختیار و اجبار هرچه باشد، در نهایت باید بپذیریم که اختیار با خود ماست؛ اگر این را نپذیریم، زندگی کردن بسیار دشوار میشود. برای تغییر باید از «خانهٔ امن» خود بیرون بیاییم. تا زمانی که در منطقهٔ راحتی مانده باشیم، هیچ دگرگونیای رخ نخواهد داد. باید با گذشته تعیین تکلیف کنیم؛ گاهی باید ببخشیم، گاهی باید رها کنیم، و گاهی ناچاریم حتی بهترین دوستانمان را ترک کنیم تا بتوانیم رشد کنیم.
این وادی به ما میآموزد که هر انسان، با قدرت اختیار خود میتواند حرکت کند، مسیرش را انتخاب کند و بداند که دیگران تعیینکنندهٔ زندگی او نیستند، بلکه تصمیمگیرندهٔ اصلی خود اوست. انسان برای جبران اشتباهاتش باید خدا را در نظر بگیرد، قدم در روشنایی بگذارد و با تلاش، راه رهایی را برگزیند. ما در دنیای اضداد زندگی میکنیم؛ برای رسیدن به روشنایی، گاه باید تاریکی را تجربه کنیم. همانگونه که برای درک عشق، باید نفرت را از دل بیرون کنیم.
تایپ و تنظیم: همسفر امیرحسین لژیون دوم
با تشکر سایت نمایندگی بوئین زهرا
- تعداد بازدید از این مطلب :
421