گلریزان؛ یعنی ایمان داشتن به تولدی دوباره

چهارمین جلسه از دور هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی و خصوصی ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی پهلوان محترم راهنما همسفر فهیمه، نگهبانی مسافر حسین و دبیری پهلوان مسافر مسلم، با دستور جلسهٔ «گلریزان» روز پنج‌شنبه ۲۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز شد.

سخنان استاد:

با سخنی از سردار صحبت‌هایم را آغاز می‌کنم؛ ایشان می‌فرمایند: «اگر بنایی آباد باشد اما ساکنین آن خراب باشند، بنا نیز کم‌کم رو به ویرانی می‌رود. اما ساکنین آباد، حتی بناهای خراب و ویرانه‌ها را نیز آباد می‌نمایند.» در کنگره ۶۰ با مفهوم واقعی بخشندگی آشنا شدم؛ مفهومی که پیش از ورودم به کنگره چندان برایم معنا نداشت. در ادامه، با واژه‌ زیبای گلریزان نیز آشنا شدم؛ جشنی که در کنگره با تمام عشق، ایمان و معرفت برگزار می‌شود.‌ جشن گلریزان یکی از باشکوه‌ترین آیین‌های کنگره ۶۰ است؛ سنتی دیرینه از فرهنگ ایرانی که در آن، جلوه‌هایی از همدلی، نوع‌دوستی، محبت و بخشش نمایان می‌شود. در این جشن، پهلوانان با تأسی از مولای متقیان، حضرت علی (ع)، به نیازمندان یاری می‌رسانند.

گلریزان؛ یعنی کاشتن گل زندگی و امید در دل کسانی که روزگاری در تاریکی و سکوت غوطه‌ور بودند. گلریزان؛ یعنی صدای خنده‌ کودکانی که در خانه‌هایی طنین‌انداز می‌شود که پیش‌تر جز آه و اندوه در آن شنیده نمی‌شد. خداوند را شاکرم که امروز توفیق آن را یافته‌ام تا تنها نخندم، بلکه با شادی دیگران شاد شوم و بتوانم دست نیازمندان را بگیرم. در پیام سردار می‌خوانیم: چه بسیار زندگی‌هایی که ویران و نابود شده بودند؛ اما در کنگره ۶۰ بار دیگر شکل گرفتند و به سامان رسیدند. روزی اعتیاد تلخ‌ترین حادثه‌ زندگی‌ام بود؛ اما به لطف جناب مهندس، کنگره ۶۰ و آموزش‌های آن، تبدیل به زیباترین تغییر زندگی‌ام شد. این حال خوش را مدیون انسان‌هایی هستم که با گذشت از زمان، انرژی و حتی نیازهای خود، مسیر رهایی را برای دیگران هموار کردند. حال وظیفه‌ من است که برای آیندگان کاری کنم.‌

در سی‌ دی مثلث تشخیص، جناب مهندس می‌فرمایند: ما باید نسبت به هر چیز شناخت کافی داشته باشیم. وقتی معنای بخشش را درک کنیم، انجام آن برایمان آسان‌تر می‌شود. بخشش؛ یعنی از داشته‌ها و آنچه دوستش داریم، آگاهانه و داوطلبانه در جهت خیر دیگران ببخشیم. زمانی که برای شادی انسانی دیگر قدمی برمی‌داریم، در حقیقت به آرامش خودمان می‌افزاییم. گلریزان برای اعضای کنگره فقط یک مراسم سالیانه نیست؛ بلکه فلسفه‌ای از زندگی و نگاهی عمیق به هستی است؛ فهم این حقیقت که هرچه بخشنده‌تر باشیم، زندگی‌مان چندین برابر زیباتر و پر برکت‌تر می‌شود. گلریزان؛ یعنی ایمان داشتن به تولدی دوباره؛ یعنی باور این‌که انسان می‌تواند از هر تاریکی برخیزد و خود به منبعی از نور و عشق بدل شود. آموزش‌های کنگره باعث شد خودم و جهان پیرامونم را عمیق‌تر بشناسم و لژیون سردار، بال پروازم شد تا بتوانم راحت‌تر و عاشقانه‌تر ببخشم.

جناب مهندس در کتاب چهارده مقاله می‌فرمایند: اعضای لژیون مالی همچون برگ‌های درخت کنگره هستند. همان‌گونه که برگ‌ها به درخت زیبایی و حیات می‌بخشند، اعضای سردار نیز سبب شکوفایی و ثمردهی درخت کنگره می‌شوند. درجشن گلریزان، می‌توانیم میزان توان، ایمان و معرفت خود را بسنجیم؛ می‌آموزیم از آنچه دوستش داریم، چه مادی و چه معنوی، ببخشیم تا دیگران نیز از آن بهره‌مند شوند. هستی، آموزگار بزرگ بخشش است. باران می‌بارد و خاک باید آماده باشد تا گیاه بروید و حیات ادامه یابد؛ پس من نیز باید چون هستی، بخشنده باشم تا توانم فزونی گیرد.‌ تنها فرصتی که هر عضو کنگره می‌تواند عشق و محبتی را که دریافت کرده، بازگرداند و در جایی ماندگار شود، جشن گلریزان است.

امروز آخرین روز گلریزان است. می‌خواهم بگویم: برای رسیدن به قله، باید از ترس‌هایمان عبور کنیم و ترس از بخشش یکی از همین ترس‌ها است. اما در کنگره می‌آموزیم که از ترس‌ها پله‌های صعود بسازیم تا زندگی‌مان شکوفاتر شود. باید آموزش‌هایی را که در کنگره آموخته‌ایم و موجب تغییر درونی‌مان شده است، در یک کفه‌ی ترازو بگذاریم و زندگی پیش از ورودمان را در کفه‌ دیگر؛ آنگاه خواهیم فهمید چرا باید ببخشیم و چگونه این بخشش، رشد ما را تضمین می‌کند. اعضای لژیون سردار کسانی‌اند که از عصاره‌ جانشان می‌بخشند؛ زیرا به عشق واقعی رسیده‌اند و می‌دانند درهای رحمت خداوند با بخشش گشوده می‌شود. این رحمت تنها مادی نیست؛ در صور پنهان نیز اثر می‌گذارد، آرامش می‌آورد و مانع بسیاری از سختی‌ها می‌شود.

در پیام قانون یازدهم می‌خوانیم: کمک‌های داوطلبانهٔ اعضا موجب خودکفایی ماست و کنگره را در رسیدن به اهداف والایش یاری می‌کند. یکی از این اهداف بزرگ، تأسیس دانشگاه خوارزمی کنگره ۶۰ است؛ دانشگاهی برای رساندن پیام درمان اعتیاد و حتی درمان برخی بیماری‌های لاعلاج مانند سرطان. در کتاب چهارده وادی آمده است: خوشا به حال آن‌که می‌دهد و در اندیشه‌ بازگشت آن نیست و همهٔ این پیام‌ها، ما را به درک عشق و محبت حقیقی می‌رسانند. در پایان، جشن گلریزان را به جناب مهندس، خانوادهٔ محترم‌شان و همهٔ بخشندگان بی‌منت تبریک عرض می‌کنم. همچنین از مسافر عزیزم سپاسگزارم که با بخشش و انفاق خود، مرا با کنگره و آموزش‌های نجات‌بخش آن آشنا ساخت تا امروز با خدمت کردن، این حال خوش را تجربه کنم.

وقت آن است ای عزیزان وارد میدان شویم
سفره‌ای باز است، ما هم لقمه‌ای مهمان شویم
لا‌به‌لای دردهای ناتمام زندگی
همدم حال و هوای جشن گلریزان شویم
روز تکلیف است، باید دل به دریاها دهیم
در کویر خشک‌زاران نم‌نم باران شویم
ماجرای مهرورزی قصه‌ای بیگانه نیست
می‌شود مشکل‌گشای کلبهٔ احزان شویم

مرزبان کشیک: مسافر مصطفی
ویراستار: مسافرجمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافرعلی (لژیون هشتم)
عکاس: مسافراحسان (لژیون سوم)
ارسال خبر: مسافرسعید (لژیون دوم)