سفری از رهایی تا بخشندگی

دومین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی امیر اراک با استادی پهلوان مسافر حسین، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه: «گلریزان» روز سه‌شنبه ۱۴۰۴/۰۸/۲۰ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان،
حسین هستم، یک مسافر.
شاکر خداوند و سپاس‌گزار آقای مهندس هستم
بابت ایجاد چنین بستری، و همچنین از استاد گرامی خودم، آقا رضا، صمیمانه تشکر می‌کنم؛ زیرا اگر امروز در این مکان حضور دارم و حال خوش را تجربه می‌کنم، مدیون زحمات ایشان هستم.

یادم نمی‌رود روزی را که با کفش پاره و شلوار پاره وارد کنگره شدم؛ نمادی از آشفتگی‌های درونی‌ام. اما توانستم با راهنمایی‌های ایشان به رهایی برسم و با سفر DST، تاریکی‌های وجودم را تا جایی که توانستم برطرف کنم.

در مورد جشن گلریزان باید بگویم که گلریزان ریشه در فرهنگ اصیل ایرانی دارد. این رسم برای نخستین بار در شرق آسیا، در ایران، مطرح شد و نمادی از یاری، بخشش و عشق‌ورزی بود. در گذشته، در زورخانه‌ها سفره‌ای پهن می‌کردند و پهلوانان و افرادی که از نظر مالی و جایگاه اجتماعی مطرح بودند، گرد هم می‌آمدند و کمک‌های خود را برای انجام امور خیر، آزادی زندانیان، تهیه جهیزیه برای نوعروسان یا رفع مشکلات مالی هم‌وطنان ارائه می‌دادند.

آقای مهندس نیز دقیقاً از همین فرهنگ نیکو الهام گرفتند و جشن گلریزان را در کنگره ۶۰ بنیان گذاشتند. جشن گلریزان در کنگره ۶۰ نمادی از عشق و رهایی است؛ نمادی از بخشندگی.

انسانی که روزی مصرف‌کننده بود و تنها به دریافت فکر می‌کرد و هرگز در ذهنش نمی‌گنجید که بتواند تأثیری مثبت در زندگی دیگران بگذارد، امروز می‌آید و با هر میزان توانی که دارد، کمک می‌کند. در این جشن، رقم و مقدار پول اهمیتی ندارد؛ بلکه عشق و نیتی که در پشت آن نهفته است ارزشمند است. هر فرد به اندازه‌ی توان و عشقی که در دل دارد، سهم خود را در کمک به دیگران ادا می‌کند.

برگزاری چنین جلساتی و وجود چنین مکان‌هایی، کمک شایانی به ساخت و تجهیز دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی می‌کند؛ تحقیقاتی در زمینه‌ی درمان انواع بیماری‌ها، از جمله سرطان، که مقالات آن توسط آقای مهندس منتشر شده است. هر فرد می‌تواند با کمک خود، نقشی مؤثر در این مسیر ایفا کند.

همان‌طور که گفتم، در جشن گلریزان، رقم و ریال اهمیت ندارد؛ آنچه مهم است عشق است — اینکه هرکس با عشقی که دارد، بتواند نوری از خود در کنگره به یادگار بگذارد. تأثیر این عشق را نیز همگی مشاهده می‌کنیم.

افرادی مانند من با دنیایی از تاریکی، پریشانی و آشفتگی وارد کنگره شدند و به‌تدریج، به‌واسطه‌ی این آموزش‌ها، توانستند به آرامشی درونی دست پیدا کنند. به نظر من، این «احیا» است؛ احیا یعنی زنده کردن انسانی که درگیر هزاران مشکل بوده و اکنون به آرامش رسیده است.

می‌توان گفت این، بهترین نقشی است که یک انسان می‌تواند در قالب عشق آن را ایفا کند.

ممنونم که به صحبت‌های من توجه کردید.

نگارش:مسافر مهدی

عکس:مسافر صادق

تنظیم:مسافر عادل