بهشت را به بها می‌دهند نه به بهانه

پنجمین جلسه از دور بیست‌ودوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی پهلوان مسافر محمد، نگهبانی موقت مسافر محمد و دبیری موقت مسافر میرزا محمود، با دستور جلسهٔ «گلریزان»، روز یک‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷ آغاز شد.

سخنان استاد:

هفته‌ گلریزان، یادآور بخشش، محبت و عشق الهی است؛ هفته‌ای است که اعضای کنگره با دل‌هایی سرشار از عشق، آنچه در توان دارند را برای استمرار این مسیر روشن و حفظ ساختار مقدس کنگره تقدیم می‌کنند. گلریزان تنها جشن بخشیدن مال نیست، بلکه جشن رهایی از وابستگی‌ها و تمرینی برای گذر از خود و رسیدن به مرحله‌ واقعی بخشندگی است. در آغاز، هفته‌ گلریزان را به جناب مهندس دژاکام، خانوادهٔ محترم ایشان و تمامی اعضای کنگره ۶۰ که با عشق و خدمت خود چراغ این مسیر را روشن نگاه داشته‌اند، تبریک عرض می‌کنم.

هفتهٔ گلریزان، هفته‌ به خود رسیدن و خود را پیدا کردن است؛ فرصتی است که انسان حساب خود را با درونش صاف کند، زیرا بهترین راه برای رسیدن به آرامش، بخشش است. حتی در صدا زدن نام خداوند، ما با «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» آغاز می‌کنیم؛ یعنی با یاد خداوندی که بخشنده و مهربان است، خدایی که بی‌حساب و کتاب می‌بخشد. پس ما نیز باید بیاموزیم همانند پروردگار خود، بخشنده و مهربان باشیم. این نوع بخشش، کلید آرامش و حال خوش ماست. هر ساختاری اگر بخواهد رشد کند و به حیات خود ادامه دهد، علاوه بر نظم و قانون، نیازمند احترام و بخشندگی است.

یکی از زیباترین جلوه‌های این بخشندگی، جشن گلریزان است؛ جشنی که با هدف آشنایی ما با معنای واقعی عشق، محبت و سخاوت برگزار می‌شود. رسیدن به این جایگاه، نیازمند آموزش و تمرین است؛ انسان به‌یک‌باره بخشنده نمی‌شود، بلکه با تکرار، تجربه و آموزش به آن مرحله می‌رسد. بهترین نمونه برای این مسیر، روش درمانی DST است که به ما یاد می‌دهد هر تغییری از نقطه‌ای کوچک آغاز می‌شود و با استمرار، به اوج می‌رسد. جناب مهندس فرموده‌اند: کنگره محل تمرین است؛ یعنی جایی که ما یاد می‌گیریم تمام آموزش‌های کسب‌شده را در زندگی واقعی به‌کار بگیریم تا هم خود و هم دیگران را به آرامش برسانیم.

به‌ جرأت می‌گویم یکی از دلایل شکل‌گیری جرقه‌ شال پهلوانی در ذهن من و گرفتن اجازه‌ آن از جناب مهندس، همین آموزش‌های کنگره بود. در کنگره آموختم قدردان زحمات دیگران باشم و بدانم هر صندلی در این مکان حرمت دارد. ورود به لژیون سردار مرا با مفهوم واقعی بخشش آشنا کرد و یاد گرفتم که بخشیدن، بدون منت و چشم‌ داشت زیباترین نوع عشق است. به گفته‌ بزرگان، بهشت را به بها می‌دهند نه به بهانه. اگر من بهای حال خوش و رهایی‌ای را که از کنگره دریافت کرده‌ام نپردازم، دیر یا زود آن را از دست خواهم داد.

امروز اگر زندگی‌ام سامان یافته، افکارم منظم شده و درونم احساس آرامش و سرخوشی می‌کند، همه را مدیون آموزش‌های ناب کنگره و جناب مهندس هستم و برای حفظ این نعمت باید تلاش کنم و بهایش را بپردازم. بهترین راه برای این کار، ماندن در مسیر کنگره، خدمت کردن و عضویت در لژیون سردار است. اطمینان می‌دهم که هر مبلغی که در کنگره پرداخت می‌شود، در جای درست و مسئولانه هزینه خواهد شد. امیدوارم در جشن گلریزان سه‌شنبه، با حضوری پرشور و مشارکتی خالصانه، در استحکام پایه‌های مالی کنگره سهیم باشید.

مرزبان کشیک: مسافر سعید
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
عکاس: مسافر احسان (لژیون سوم)
تایپ: مسافر علی (لژیون هشتم)
ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)