لژیون سردار؛ سکوی پرتاب

جلسه دوم از دوره سوم جشن گلریزان کنگره۶۰ شعبه شیخ‌بهایی، با استادی همسفر محمد جواد، نگهبانی همسفر عباس و دبیری همسفر سعید با دستور جلسه "گلریزان" شنبه ۱۷ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
از نگهبان، دبیر و مرزبانان محترم سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من گذاشتند تا در این جایگاه خدمت کنم. برای من، حضور در این جایگاه یعنی تجربه‌ی یادگیری، آرامش و رشد. همیشه باور داشته‌ام که هر خدمتی در کنگره، در واقع یک آموزش بزرگ است.
موضوع مشارکت من درباره‌ی لژیون مالی و لژیون سردار است.
کنگره، مجموعه‌ای مردم‌نهاد و غیردولتی است؛ یعنی هیچ‌گونه حمایتی از دولت یا سازمانی ندارد. هر آنچه در کنگره جریان دارد، از دل اعضا و خدمتگزاران آن برمی‌خیزد.
برای پیشرفت هر مجموعه‌ای، سه عامل اساسی لازم است: علم، نیروی انسانی و بخش مالی.
علم را آقای مهندس با عشق و تلاش در اختیار ما قرار داده‌اند، نیروی انسانی از بین اعضا شکل می‌گیرد، اما اگر بخش مالی نباشد، آن دو بخش نیز نمی‌توانند به درستی عمل کنند.
در واقع، علم و نیرو بدون پشتوانه‌ی مالی، مانند پرنده‌ای هستند که بال دارند اما توان پرواز نه.
در کنگره یاد گرفتم که بخشش واقعی، بخششی آگاهانه است؛ نه از روی احساس یا هیجان. پیش‌تر تصور می‌کردم بخشیدن یعنی از خود کم کردن، اما امروز می‌دانم بخشیدن یعنی رشد کردن.
دکتر امین همیشه می‌فرمایند: «اگر انسان بخواهد از نظر مادی و معنوی رشد کند، باید از بخشش آغاز کند، چرا که هیچ تغییری بدون عمل کردن اتفاق نمی‌افتد.»
وقتی وارد لژیون مالی و سپس لژیون سردار شدم، فهمیدم بخشش تنها دادن پول نیست؛ یعنی گذشتن از خواسته‌ها، از منِ نفسانی. یعنی بتوانم از چیزهایی که به آن‌ها وابسته‌ام دل بکنم تا سبک‌تر شوم.
در حقیقت، هر بار که می‌بخشم، خودم را از اسارتِ ترس و وابستگی آزاد می‌کنم.
یادم هست آقای مهندس فرمودند:
«کنگره به پول ما نیاز ندارد؛ این ما هستیم که به بخشش نیاز داریم.»
آن زمان شاید درست درک نکردم، اما به‌تدریج فهمیدم که انفاق و بخشش، پیش از آنکه کمکی به دیگران باشد، درمانی برای خود ماست.
وقتی می‌بخشم، دلم آرام می‌گیرد، حس رضایت و اعتمادبه‌نفس پیدا می‌کنم و ایمانم قوی‌تر می‌شود.
در مسیر خدمت و آموزش، دریافتم که هیچ چیز در کنگره رایگان نیست؛ هر آموزشی، هر صندلی و هر فرصتی بهایی دارد، و آن بها همان بخشش ماست.
دکتر امین جمله‌ای زیبا دارند:
«معنویات بدون پرداخت بها به دست نمی‌آید.»
و واقعاً همین‌طور است؛ کسی که فقط دریافت می‌کند و نمی‌بخشد، هیچ‌گاه درک عمیقی از عشق و رشد نخواهد داشت.
در آستانه‌ی رفتن به خدمت سربازی، با خود اندیشیدم که از این دنیا چیزی با خود نمی‌برم؛ نه پول، نه مقام. تنها آنچه می‌ماند، آموزش‌هایی است که آموخته‌ام، عشقی که بخشیده‌ام و تجربه‌ی بخشش‌هایی که موجب رشد من شده‌اند.
در لژیون سردار آموختم که میزان بخشش مهم نیست، بلکه نیت و خلوص آن اهمیت دارد. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید چه‌قدر باید ببخشم؛ فقط خود فرد می‌داند در چه اندازه توانایی دارد. شاید کسی با مبلغی اندک اما با عشقی فراوان ببخشد و همان بخشش، از هزاران برابر ارزشمندتر باشد.
در پایان می‌خواهم بگویم:
برای آن‌که از لژیون سردار تأثیر واقعی بگیریم، باید اضلاع مثلث آموزش، خدمت و حضور منظم را رعایت کنیم. صرفاً پرداخت پول کافی نیست؛ باید در جلسات حضور داشته باشیم، آموزش ببینیم و نگرش‌مان نسبت به بخشش را اصلاح کنیم.
لژیون سردار جایی است که تفکر مالی، اخلاقی و انسانی ما شکل می‌گیرد.
من از لژیون سردار آموختم که انسان با بخشیدن رشد می‌کند، نه با جمع کردن.
و ایمان دارم هرچه بیشتر ببخشیم، بیشتر دریافت می‌کنیم؛ نه الزاماً از نظر مادی، بلکه از نظر آرامش، عشق و رضایت درونی.
سپاسگزارم از توجه شما.

و در ادامه برگزاری جشن گلریزان

عکس: همسفر علی (لژیون ششم) وهمسفر سهیل (لژیون اول)
تنظیم و ارسال: همسفر هادی (لژیون دوم)