گلریزان مدرسه انسانیت و بندگی است

لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ

هیچ گاه به مقام نیکو‌کاری نخواهید رسید مگر از آن‌چه که دوست دارید انفاق کنید و هر چه که ببخشید خداوند بر آن آگاه است. جشن‌ گلریزان تنها جشن ساده نیست؛ بلکه یکی از سنت‌های  آیینی است که از دل تاریخ قهرمانی و جوانمردی ایرانیان برخاسته‌ است و پهلوانان و قهرمانان قدیم در میدان تنها زور و بازوی خود را نشان نمی‌دادند؛ بلکه بزرگی دل و گذشت خود را به نمایش می‌گذاشتند و آنان معتقد بودند که ارزش مردانگی به بزرگی بازو و قدرتمندی نیست؛ بلکه در سبکی دل و بخشندگی روح است و این سنت قدیمی همچنان ادامه دارد.

در کنگره۶۰ به گفته آقای مهندس حسین‌ دژاکام این جشن با شکوه، هر ساله توسط اعضا و خدمتگزارن تمام شعب کنگره۶۰ برگزار می‌شود، کنگره یک سازمان مردم نهاد است و با حضور در این جشن عظیم شاهد احیا شدن انسان‌هایی که در بند اعتیاد هستیم که شاید پیامی برای تمام افراد خواستار درمان اعتیاد باشد. همه افراد کنگره می‌توانند در این عمل عظیم شرکت کنند، در کنگره۶۰ مانند انگشتر بسیار زیبا و گرانبها است و در دست افرادی که در آن جا حضور دارند و به عقیده من نگین و جواهر این انگشتر لژیون سردار می‌باشد که شامل کمک‌های داوطلبانه مالی اعم از سردار، دنور، پهلوان و نشانی از بی‌نشان می‌باشد و با شرایط خاص افراد می‌توانند در این خدمت شرکت کنند.

همه افراد با علم و آگاهی این بخشش که یک نوع خدمت عاشقانه خودجوش است را با عشق و محبت و تمام وجود انجام می‌دهند اکثر افراد برای کمک‌های مالی مانند پهلوانی و یا نشان بی‌نشان باید از آقای مهندس  کسب اجازه‌ کنند و این بخشش‌ها نشئات گرفته و الگو از بنیان کنگره است؛ زیرا الگو سندی بدون نقص می‌باشد. 

در جشن گلریزان گردهم می‌آییم که با بخشش مرهمی بر زخم‌های همدیگر باشیم و در این مدرسه عشق می‌آموزیم که انسان بودن یعنی دست دیگران را گرفتن و گره از کار آنان گشودن است بخشیدن تنها یک کار اجتماعی نیست؛ بلکه یک حرکت روحانی است که خداوند در قرآن به آیات متعددی اشاره می‌فرمایند، ارزش انفاق به نیت ِعشق درون هر انسانی می‌سنجد نه به مقدار آن و کوچک‌ترین بخشش از نگاه خداوند پنهان نمی‌ماند، اکثر انسان‌ها در زندگی با مشکلات و سختی‌ها و گره‌های مختلفی روبرو می‌شوند چه بسا مادی، معنوی، روحی و روانی باشد.

جشن گل‌ریزان یادآور می‌کند که انسان باید گره از کار دیگری باز کند تا گره از کار خود باز شود و از آن‌چه که خداوند به او امانت داده ببخشد و جالب این است؛ زمانی‌که گره از کار دیگری باز می‌شود آن گره از دل و جان خود ما باز می‌شود بخشش همانند چراغی است که ابتدا  درون انسان را روشن می‌کند، سپس محیط اطرافش را نورانی می‌کند و پس از انفاق و دستگیری از دیگران سبکی، آرامش وصف ناشدنی را در وجود خود احساس می‌کند و در می‌یابد که بالاترین ثروت آرامش است و با بخشش مادی و معنوی ‌می‌توان این گنج گران‌بها را دریافت کنیم.

مولانا می‌فرماید:
اين جهان كوه است و فعل ما ندا
سوي ما آيد نداها را صدا 

مفهوم این که هر آن‌چه که می‌بخشیم خیر یا شر بازتاب آن به ما بر‌می‌گردد و چه زیباتر که بازتاب آن روشنایی در آرامش، دل و جان باشد گلریزان مدرسه انسانیت و بندگی است و زندگی تنها جمع‌آوری و مال اندوزی نیست و باید از پهلوانان نام‌آور چون پوریای‌ولی که به انسان‌ها آموختند بزرگی در نیکو‌کاری و گذشت است؛ زمانی‌که انفاق و بخشش در جامعه جاری شود رشته‌های محبت بین انسان‌ها محکم و دل‌ها را به هم نزدیکتر می‌کند.

بنابراین به این نتیجه می‌رسیم بخشش و انفاق مانند دانه‌ای است که در خاک زندگی می‌کاریم و روزی درو خواهیم کرد شاید آن‌چه امروز می‌کاریم اندک باشد؛ اما در حقیقت دریایی بیکران است که در آینده به سوی خود ما باز می‌گردد. جشن گلریزان به ما یادآوری می‌کند که هرگز تنها نیستیم؛ زمانی‌که انسان زنده است دست‌های بسیاری برای یاری همدیگر دراز خواهد شد و ما باید بدانیم آن‌چه می‌بخشیم هرگز از دست نمی‌رود در حقیقت به صندوقچه روح ابدی ما سپرده می‌شود. 

جشن گلریزان به ما می‌آموزد، اگر بنایی آباد باشد؛ اما ساکنین آن خراب آن بنا هم رو به ویرانی می‌رود؛ اما ساکنین آباد ویرانه‌ها را تبدیل به آبادانی می‌کنند و افراد لژیون سردار با تمام وجود و سعی، تلاش و کوشش این پیام را کاربردی می‌کنند به امید این که به زودی کنگره۶۰ و دانشگاهِ تحقیقاتی خوارزمی جهانی شود.

نویسنده: راهنما همسفر فریبا (لژیون دوازدهم)
ویرایش: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون بیست‌و‌یکم)
عکس: همسفر فریناز رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
ارسال: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یازدهم)
نمایندگی همسفران سلمان فارسی