گلریزان؛ سودی معنوی که در فهم نمی‌گنجد

استاد سردار می‌فرمایند: «اگر بنایی آباد باشد، اما ساکنین آن خراب باشند، بنا هم کم‌کم به نابودی و خرابی می‌رود، اما ساکنین آباد بناهای خراب یا ویرانه‌ها را هم می‌توانند احیا کنند.» گلریزان از قدیم بین بزرگان رسم بوده که نشانه جوانمردی است و در اصل معامله با خداوند بوده که هر دو سر آن سود است؛ سودی معنوی که در فهم نمی‌گنجد. معامله‌ای که کاستی‌هایش را هم خداوند می‌پذیرد و هم وعده داده که به بهترین نحو جبران می‌کند. این فرمان الهی که در کلام‌الله بسیار به آن اشاره شده؛ یعنی همان انفاق که خداوند این اختیار را به انسان داده تا بخشی از علم، مال، محبت، عشق، حتی هم‌دردی را به دیگران بدهد. امروزه این سنت زیبا کمی کمرنگ شده، اما در کنگره‌۶۰ توسط جناب مهندس دژاکام اجرایی می‌شود. طبق فرمایشات ایشان هر سازمان یا هر اداره‌ای برای فعالیت کردن به سه مؤلفه دانش یا تخصص، نیروی انسانی، توان مالی یا پول نیازمند است و خوشبختانه جمعیت احیای انسانی کنگره‌۶۰ طبق قانون کشور سازمان مردم نهاد، NGo فعالیت می‌کند؛ یعنی این‌که مردم آن را بنا کردند، توسط خود مردم اداره می‌شود.

در کنگره قانونی به نام قانون یازدهم یا همان سبد پول را داریم که اعضای کنگره برای هزینه‌های روزانه کمک می‌کنند. بخشی از این کمک‌ها برای خرید زمین یا ساختمان شعب دیگر یا برای تحقیقات و احداث دانشگاه بین‌المللی صرف می‌گردد. ساکنین آباد هستند که می‌توانند هر جایی را سر پا نگه دارند، زمین از خودشان، ساختمان از خودشان، همه امکانات از خودشان را فراهم تا بهترین و بیشترین رهایی را داشته باشند؛ پس این انسان‌های آگاه و فهمیده و آباد هستند که در ویرانه‌های خراب هم زندگی کرده و آن را به بهترین مکان تبدیل می‌کنند. با توجه به ماهیت سازمان مردم نهاد، بایستی روی پای خود بایستند و از بیرون کمکی دریافت نکنند. هدف مهندس دژاکام از تأسیس دانشگاه، انتقال علم و دانش کنگره به سایر انسان‌ها و حتی جهانیان بوده، برای همین از اعضای کنگره کمک و یاری می‌طلبند و تدبیر تشکیل لژیون مالی یا لژیون سردار را اندیشیده‌اند تا هر کس در حد توان خود، خود را در جایگاه‌های لژیون سردار بیازماید. جایگاهی همچون سرداری، دنوری، پهلوانی، نشانی در بی‌نشانی که جایگاه سرداری با پرداخت حداقل ۶ میلیون تومان، دنوری ۶۰ میلیون تومان، پهلوانی ۶۰۰ میلیون تومان و بی‌نشانی حداقل ۳ میلیارد تومان می‌تواند باشد. در کنگره گلریزان نوعی دیگر تعریف شده به شکل گردش انرژی، محبت و عشق در لحظه‌لحظه اعضای این خانواده به صورت یک جریان دائمی و پیوسته در این ساختار شکل گرفته است.

بخشندگی هم در نگاه‌ها و کلمات اعضا و هم در ریال‌ریال پولی که می‌دهند قابل لمس است. جالب این است که هیچ‌کس منتظر فرصت برای کمک و خدمت نمی‌ماند؛ بلکه هر لحظه اساس آموزش‌هایی که دیده‌اند کمک به هم‌نوع را کمک به خود، برای رسیدن به حال خوش می‌دانند. در واقع خدمت مالی به ما قدرت بخشش داده و ما را از سکوی اول به سکوی دهم پرتاب می‌کند. در کنگره قوانین شگفت‌انگیزی اجرا می‌شود که برای عموم مردم قابل باور نیست، نکته جالب این لژیون این است که شخص حامی، با هر مبلغی که وارد این بازی شده در هر زمانی که از بخشش خود پشیمان شده باشد، بدون هیچ حرف و حدیث و تشریفاتی می‌تواند آن را پس بگیرد. ما که اعتیاد را با پوست و گوشت و استخوان خود لمس کردیم یا با مصرف‌کننده‌ای زندگی می‌کردیم و حاضر بودیم تمام زندگیمان را بدهیم تا عزیزانمان از زندان مواد رهایی پیدا کنند با حضور در گلریزان قدم‌های بزرگی برای آیندگان برمی‌داریم؛ در واقع گلریزان پلی ارزشمند برای جدا شدن از حرص، طمع، دلبستگی‌های دنیوی و مادی می‌باشد و فرصت الهی است تا از ضدارزش‌ها و بندهای تاریک دنیوی جدا شویم و در نجات انسان‌های غرق شده در مواد و اعتیاد و احیای آن‌ها شریک باشیم.

نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر زینت رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون دوم)
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رودهن