سیزدهمین جلسه از دور بیست‌و‌یکم کارگاه‌های آموزشی عمومی و خصوصی ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی راهنمای محترم مسافر قاسم، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافر محمدرضا، با دستور جلسهٔ «وادی نهم؛ وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه‌تحمل پیدا می‌شود»، روز پنج‌شنبه ۱۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز شد.
سخنان استاد:
دستور جلسه این هفته، وادی نهم است که به ما آموزش می‌دهد چگونه نقطه‌تحمل خود را بالا ببریم. برای این کار باید با آموزش دیدن و به صورت ذره ذره این مسیر را طی کنیم تا بتوانیم به جایگاهی که می‌خواهیم برسیم. نقطه‌تحمل می‌تواند هم در جهت مثبت باشد و هم در جهت منفی. ما در یک روز مصرف‌کننده نشدیم؛ بلکه ذره ذره شروع کردیم و با گذشت زمان، میزان مصرف بالا و بالاتر رفت تا روزی که توانستیم چند نوع مواد را باهم مصرف کنیم. در هر زمینه‌ای که انسان می‌خواهد حرکتی را آغاز کند، چه در جهت مثبت باشد و چه منفی، هیچ چیز یک‌باره اتفاق نمی‌افتد.
همان‌طور که نوزاد به صورت ناگهانی بالغ نمی‌شود و به مرور زمان رشد می‌کند، انسان نیز باید به تدریج و مرحله به مرحله رشد کند. چه نیکوست اگر این رشد در جهت ارزش‌ها و کارهای مثبت باشد؛ زیرا لذت آن غیرقابل وصف است. جناب مهندس دژاکام در کنگره ۶۰ برای رشد بهتر انسان، مثلث دانایی را معرفی کرده‌اند که اضلاع آن آموزش، تفکر و تجربه است. ما باید در همه مسائل تفکر کنیم، در کنار آن آموزش ببینیم و از تجربه، دانایی خود را کامل‌تر کنیم. علمی که از تجربه حاصل می‌شود، سندی بدون نقص و بسیار ارزشمند است.
وقتی در مثلث دانایی قرار می‌گیریم، راه غلبه بر نفس خود را می‌آموزیم، زیرا درمان نفس بسیار مهم است. در کنگره یاد می‌گیریم که پهلوانی بسیار ارزشمندتر از قهرمانی است، چرا که در پهلوانی انسان به جایگاه‌های بالاتری می‌رسد و یکی از این جایگاه‌ها، صفت بخشش است. در کنگره افرادی هستند که نشانِ بی‌نشانی دریافت کرده‌اند و رسیدن به این مرحله، ظرفیت بالایی می‌خواهد و هیچ ارتباطی به پول و ثروت ندارد. ما در کنگره ذره ذره با یکی از صفات نیک؛ یعنی بخشش آشنا می‌شویم و تلاش می‌کنیم این صفت را در خود تقویت کنیم. کسانی که به مرحله بخشش بدون قید و شرط رسیده‌اند، به عشق و محبت واقعی که در کنگره جاری است پی برده‌اند و بر نفس اماره خود غلبه کرده‌اند.
در کنگره گفته می‌شود: درمان، فوقِ ترک است و تعادل، فوقِ درمان. کسانی که به درجه تعادل رسیده‌اند و ظرفیت وجودی خود را بالا برده‌اند، توانسته‌اند صفت بخشندگی را در خود شکوفا کنند. اگر نمی‌توانیم بر مشکلات خود غلبه کنیم و مدام دچار اشتباه می‌شویم، دلیلش آن است که نفس بر ما غلبه کرده است؛ زیرا نفس خواسته دارد و اعلام موجودیت می‌کند. انسان با گوش دادن به خواسته‌های نفس، کم‌کم وارد مرحله ضد ارزش‌ها می‌شود و بیرون آمدن از آن نیز کار آسانی نیست.
یکی از صفات خوب ما ایرانی‌ها، صفت بخشندگی است که از دیرباز در فرهنگ ما وجود داشته و به‌ویژه در مراسم‌هایی مانند گلریزان جلوه‌گر بوده است. هدف از این مراسم، یاری‌رسانی به نیازمندان و کمک به بیماران، زندانیان و کسانی بوده که در میدان زندگی درمانده بودند. جناب مهندس دژاکام این فرهنگ زیبای گلریزان را وارد کنگره کردند و جشن گلریزان هر سال در کنگره به زیباترین شکل برگزار می‌شود. هدف از این جشن، آموزش صفت بخشندگی است؛ اینکه بدانیم چرا باید ببخشیم و چرا باید به دیگران کمک کنیم.
وقتی به ماهیت بخشش و آنچه خداوند انسان را به آن سفارش کرده است پی ببریم، آن‌گاه است که بدون حساب و کتاب می‌بخشیم. جشن گلریزان تمرینی است برای بخشیدن و بخشیده شدن؛ اینکه بفهمیم در چه جایگاهی هستیم، آیا می‌توانیم بخل، منیت و ترس خود را کنار بگذاریم و آزادانه ببخشیم یا هنوز درگیر نیروهای منفی هستیم؟ در نهایت، هدف از برگزاری جشن گلریزان این است که بتوانیم حال یک نفر را خوب کنیم، زیرا رسیدن به لحظه‌ای آرامش و حال خوش به‌راحتی ممکن نیست. ما امروز این آرامش را در کنگره مدیون جناب مهندس هستیم و باید قدردان زحمات ایشان باشیم. جشن گلریزان بهترین زمان برای رسیدن به این درک است.
رهایی و ورود به سفر دوم جهان بینی مسافر مصطفی، مسافرحسین و مسافر احمد، راهنما مسافر ولی
رهایی و ورود به سفر دوم جهان بینی مسافر محمد حسین، راهنما مسافر مهدی
نفر اول آزمون (شماره ۱۰) مسافر صمد، راهنما مسافر کاظم
مرزبان کشیک: مسافر مسلم
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافر ناصر (لژیون اول)
عکس: مسافر علی (لژیون هشتم)
ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
201