تعدادی از رهجویان لژیون نهم در خصوص دستورجلسه «وادی نهم، وقتی نیرویی از من شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود» در قالب مشارکت مکتوب مطالبی را ارائه کرده‌اند که تقدیم شما می‌گردد.
سلام دوستان هاجر هستم یک همسفر
نقطه تحمل به زبان ساده‌تر همان ظرفیت انسان است. هرگاه ظرف وجودی خود را بالا می‌بریم، در واقع نقطه تحمل ما بالا می‌رود. زمانی که حرکت می‌کنیم در مسیر حرکت، آرام و آهسته به نیروهای خفته درون خود می‌رسیم؛ نیروهایی که قبلا به آن دسترسی نداشتیم. یکی از این نیروها، همان نقطه تحمل است. زمانی با کوچک‌ترین مشکل از کوره در می‌رفتیم و دچار آشفتگی می‌شدیم؛ اما اکنون با تغییر و آموزش، این توان در ما بوجود آمده و نقطه تحمل ما بالا رفته است. ظرف وجودی انسان در اثر آموزش و آگاهی رفته‌رفته بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و به همان اندازه، توان و تحمل او در برابر مشکلات نیز افزایش مییابد. البته نقطه تحمل می‌تواند در دو جهت مثبت و منفی رشد کند در جهت مثبت و ارزش‌ها یا در جهت منفی و ضدارزش‌ها. این ما هستیم که انتخاب کنیم آن را در کدام مسیر پرورش دهیم. هر آن‌چه که در هستی وجود دارد، دارای نقطه تحمل نیز می‌باشد و اگر از حد آن بگذرد، دچار دگرگونی و تخریب می‌شود. برای مثال: اگر در یک شرکت به شخصی مقام بالایی داده شود که ظرفیت و نقطه‌تحمل آن جایگاه را نداشته باشد، ممکن است از مسیر درست خارج شده و همان مقام ظاهراً مثبت، باعث تخریب او شود. افزایش نقطه‌تحمل در مسیر ضدارزشی آسان و همراه با لذت است؛ اما در مسیر ارزش‌ها، دشوارتر و نیازمند دانایی و آموزش است. جشن گلریزان را در پیش‌رو داریم، این دستورجلسه را می‌توانیم به مفهوم بخشش نیز ارتباط دهیم. بخشش در لژیون سردار از مبالغ اندک شروع می‌شود و به مبالغ بزرگ پهلوانی و نشانی در بی‌نشانی می‌رسد. درست مانند نقطه‌تحمل که به یک‌باره پدید نمی‌آید. بخشش نیز چنین است. با آگاهی و آموزش آغاز می‌شود و ذره‌ذره، ظرفیت درونی انسان را بالا می‌‌برد تا جایی که فرد می‌تواند بخشش‌های بزرگ انجام دهد؛ حتی تا جایی که ۱۰ میلیارد تومان از دارایی خود را به کنگره۶۰ می‌بخشد. در کنار صورظاهر و آشکار انسان، صور پنهان او نیز تغییرات عمیقی رخ می‌دهد او قدرت مییابد دیگران را ببخشد. می‌تواند همه مسائل را بازگشایی کند و هراسی از مشکلات و مسائل نداشته باشد و اعتمادبه‌نفس شخص افزایش مییابد. پس در برابر مشکلات؛ نبایستی ناشکری و ناسپاسی کنیم؛ زیرا آن‌ها آمده‌اند تا ما ساخته شویم و به نیروهای درون خود پی‌ببریم و در مسیر انسانیت، آموزش ببینیم و خدمت کنیم. همه ما برای ساختن و ساخته شدن قدم به جهان هستی گذاشته‌ایم، اگر از این فرمان سرپیچی کنیم، شرایط نابودی خود را فراهم کرده‌ایم. اگر در مسیر درست قدم برداریم، نیروهای الهی، هم‌گام ما خواهند بود و در مسیر ساخته شدن ما را یاری خواهند کرد. در کنگره۶۰ رسیدن به نقطه‌تحمل، نقطه بخشش و هر ارزش دیگری تنها از طریق روشDST ممکن است؛ یعنی با آموزش، آگاهی و حرکت پله‌پله و تدریجی. در کنگره می آموزیم که بایستی نقطه‌تحمل دیگران را نیز در نظر بگیریم تا از بسیاری از پیامدهای ناگوار، که از نادیده گرفتن این موضوع به وجود می‌آید، جلوگیری کنیم و توان درونی خود را بالا ببریم. در پایان، از آقای مهندس سپاسگزارم که این آموزش‌های ناب را در اختیار ما همسفران و مسافران قرار داده‌اند تا با کاربردی کردن این آموزش‌ها، بتوانیم قوانین زندگی کردن بر روی این کره خاکی را بیاموزیم و کمتر به خود و دیگران آسیب برسانیم و در مسیر رشد و تعالی خود تلاش نماییم.
سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر
نقطه تحمل در دو جهت مثبت و منفی وجود دارد. این نقطه‌تحمل، نیاز به زمان و تکرار است. در جهت منفی، معمولا با لذت همراه است و نیازی به آموزش ندارد و دشوار هم نیست؛ اما در ادامه تخریب به همراه دارد. در جهت مثبت، مسیر سخت‌تر است، نیاز به آموزش، تلاش مداوم و کسب آگاهی دارد؛ اما نتیجه‌اش رشد و آرامش درونی است. برای بالا بردن نقطه‌تحمل، ابتدا باید ظرفیت خود را بالا ببریم. همان‌گونه که اگر به ظرف شیشه‌ای، بیش از اندازه فشار وارد کنیم می‌شکند. باید بدانیم، نقطه‌تحمل ما تا چه اندازه است و از آن فراتر نرویم؛ زیرا عبور از آن ایجاد آشوب در صورآشکار ما میکند. بالا رفتن نقطه تحمل در برابر ضدارزش‌ها کاری نادرست است؛ اما آسان و لذت بخش است. کسانی که مواد مصرف می کنند ممکن است در برابر مواد، نقطه‌تحمل بالایی داشته باشند و همین امر سبب تخریب می‌شود. چنین فردی باید به فکر درمان باشد و تنها روش درست درمان اعتیاد، متدDST است. بسیاری از مردم با این متد آشنایی ندارند و گمان می‌کنند، اعتیاد یک بیماری بدون درمان است. من تا قبل از ورود به کنگره فردی بودم با نقطه‌تحمل پایین، توان روبه‌رو شدن با بعضی مسائل و مشکلات را نداشتم؛ اما با آمدن به کنگره و آموزش گرفتن آموختم که مشکلات رحمت خداوند هستند نه لعنت خداوند. فقط باید نوع نگاه خود را تغییر می‌دادم. اگر با کسی بحث می‌کردم سریع ناراحت می‌شدم و نمی‌توانستم ببخشم؛ ولی اکنون با آموزش‌هایی که در کنگره گرفته‌ام، یاد گرفته‌ام خودم را دوست داشته باشم و برای خود ارزش قائل باشم و با آرامش از خطاهای دیگران بگذرم. قبل از کنگره دچار تخریب‌های بسیاری بودم؛ اما امروز نقطه تحمل خود را بالا برده‌ام و می‌توانم دیگران را ببخشم و رها کنم و این کار آرامشی در دلم به‌جا می‌گذارد.
سلام دوستان سمیرا هستم یک همسفر
در وادی نهم آمده است: وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود. این پیام برای کسانی است که تازه قدم به درون خویش خویشتن گذاشته‌اند تا به درون خود بنگرند. آقای مهندس در این وادی برای من روشن کرده‌اند که در درون انسان همه‌چیز وجود دارد از رزائل تا فضائل که به صورت قوه در ما نهادینه شده است؛ یعنی اگر بخواهم، هر چیزی را تغییر دهم، توانایی آن را دارم؛ زیرا خداوند اختیار و توانایی را در وجودم قرار داده است؛ اما این تغییر بایستی ذره‌ذره و آرام آرام باشد نه ناگهانی و یک‌باره. استادان ما می‌گویند در مغز انسان سلول‌هایی وجود دارد که به صورت اتوماتیک عمل می‌کنند. اگر بخواهیم از آن‌ها استفاده کنیم، باید به تدریج و پله‌پله پیش برویم؛ زیرا اگر تصمیم بگیریم ناگهانی تغییر کنیم و بگوییم: از فردا دیگر این‌گونه نیستم آن سلول‌ها قفل می‌شوند. در این حالت نه‌تنها تغییری رخ نمی‌دهد؛ بلکه نیروهای درونی نیز فعال نمی‌شوند و حرکتی صورت نمی‌گیرد. پس این وادی به من می‌گوید: باید پله‌پله و ذره‌ذره پیش رفت؛ زیرا در کلام‌الله نیز از ذره و مثقال یاد شده است. ما با همان ذره‌ها و همان اندک‌ها می‌توانیم کم‌کم به آن‌چه می‌خواهیم برسیم. در کتاب۶۰ درجه آمده که انسان یک گله‌دار است. او نمی‌تواند گله‌اش را در یک روز به مقصد برساند. تنها با تمرین، تکرار، آموزش و تفکر است که می‌تواند، داشته‌های درون خود را بیرون بکشد و به خود کمک کند و تغییر را در وجودش ایجاد کند تا آن نیروها همان نیروهایی که از کم شروع شده و به درجه بالا و بالاتر برسد و نقطه تحمل انسان در برابر مسائل گوناگون بالا رود.
سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر
در وادی نهم بر نقطه‌تحمل تاکید شده است؛ یعنی انسان برای دوری از ضدارزش‌ها، باید به آرامی و به تدریج نقطه‌تحمل خود را بالا ببرد تا به آستانه آشوب نرسد. بخش اول وادی به چگونگی دوری از ضدارزش‌ها می‌پردازد. بخش دوم درباره تفاوت‌های فردی در نوع تحمل و مراحل رشد انسان است که به مفهوم عدالت و قرار گرفتن هر چیز در جایگاه درست خود اشاره دارد. بخش سوم نیز نکات عملی برای بالا بردن نقطه‌تحمل در جایگاه‌های گوناگون، مانند شغل، تحصیل و مسئولیت‌ها. بخش اول، درباره مفهوم نقطه‌تحمل و ارتباط آن با ضدارزش‌ها و چگونگی دوری از ضدارزش‌ها صحبت میکند. هر چیزی در هستی، نقطه تحملی دارد و عبور از آن باعث تخریب و خارج شدن از سیستم خود می‌شود؛ مانند شیشه‌ای که در فشار بیش از اندازه می‌شکند. ضدارزش‌هایی چون دروغ، غیبت ، رشوه و ... نیز مانند زهری در جام زرین که در نهایت به تخریب انسان می‌انجامد. برای دوری از ضدارزش‌ها باید صفات ناپسند گذشته را به تدریج در خود خاموش کنیم و آرام‌آرام از وجود خود بیرون بکشیم. بخش دوم وادی، درباره تفاوت‌های فردی، مراحل رشد و عدالت سخن می‌گوید. تفاوت‌های فردی سبب می‌شوند هر کس در زمینه‌ای خاص نقطه‌تحمل خود را بالا ببرد. مراحل رشد انسان نیز سه مرحله است: خردسالی، جوانی و میانسالی. در این میان، انسان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: کسانی که در پی گسترش معنویت هستند و کسانی که به دنبال مال‌اندوزی می‌روند. بخش سوم به چگونگی بالا بردن نقطه تحمل می‌پردازد. برای این کار، باید در جایگاه مسئولیت‌های خود با تمرین و تکرار توان درونی را ارتقا دهیم. در این بخش از جوانمردی و مسئولیت‌پذیری صحبت شده است؛ یعنی در مواجهه با خطای دیگران، صبور باشیم و از رفتار یا واکنش آن‌ها بگذریم. در برابر مسئولیت‌پذیری نیز اگر مسئولیتی به ما سپرده شود یا اگر مسئولیت زندگی خود را قبول می‌کنیم باید با صبوری و دقت آن را به بهترین شکل انجام دهیم.
رابط‌خبری: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر هاجر (لژیون نهم)
عکاس: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون چهارم) دبیرسایت
همسفران نمایندگی ابن‌سینا
- تعداد بازدید از این مطلب :
24