فکر می‌کردم یعنی باید بیرون از کنگره، وقتی کسی ناراحتم می‌کند، تحمل کنم؛

جلسه نهم از دوره‌ بیست و نهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰؛ نمایندگی شعبه اروند آبادان، با استادی مسافر سهراب ، نگهبانی مسافر ولید و دبیری مسافر امید با دستور جلسه « وادی نهم و تاثیر آن روی من » سه‌شنبه ١٣ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ١۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان، سهراب هستم، یک مسافر. 

در مورد وادی نهم، زمانی معنایش را فهمیدم که از راهنمای خودم درباره «نقطه تحمل» پرسیدم. فکر می‌کردم یعنی باید بیرون از کنگره، وقتی کسی ناراحتم می‌کند، تحمل کنم؛ اما بعد فهمیدم که منظور جناب مهندس چیز دیگری است. ایشان نمی‌گویند ظلم را تحمل کن، بلکه درباره نیروی درونی صحبت می‌کنند؛ همان نیرویی که مصرف‌کننده برای شروع درمان باید از خودش بگیرد تا بتواند از روز اول بیاید مشاوره.

این کار نیروی عظیمی می‌خواهد. من در صحبت‌های یکی از دوستان‌مان در شعبه اصفهان خوانده بودم که می‌گفت: «نیرویی که باعث می‌شود تازه‌وارد از خانه به سمت شعبه حرکت کند، به‌اندازه نیرویی است که یک دانه برای شکستن پوسته‌اش و تبدیل شدن به درخت صرف می‌کند.» و ما اغلب این نیرو را دست‌کم می‌گیریم.

وقتی وسط تمام مشکلاتم بلند می‌شوم و به شعبه می‌آیم، پشت آن نیروی بزرگی است که به‌آسانی در دسترس همه قرار نمی‌گیرد. این نیرو در سهراب پیدا شد و هرچه روی آن کار کنم و در برابر سختی‌ها بایستم، این نیرو و نقطه تحمل من قوی‌تر می‌شوند.

وادی نهم وادی سنگینی است، اما برداشت من از آن این است: هیچ‌کس یک‌شبه فوتبالیست نمی‌شود. ورزشکاران ماهر کسانی هستند که شبانه‌روز تمرین کرده‌اند. در مسیر زندگی هم همین است؛ اگر چند بار زمین بخورم، در طبیعت من است که دوباره بلند شوم. هر پیروزی بعد از زمین خوردن می‌آید، نه فقط با تصمیم یا اراده ساده برای «رهایی».

برای رسیدن باید وسط مسیر بروم، زمین بخورم، سختی بکشم، چند بار تکرار کنم تا در برابر مشکلات مقاوم شوم. تمام نیروهای منفی مکمل نیروهای مثبت هستند. بدون منفی‌ها، هیچ چیز شیرینی ندارد. اگر نیروی منفی نباشد، نیروی مثبت هم معنایی ندارد.

باید بدانیم که این نیرو یا قدرت، برای هر فرد به اندازه ظرفش است. اگر بیش از ظرفیت به من نیرو داده شود، در من انفجار رخ می‌دهد و تخریب ایجاد می‌کند. این سازوکار هستی است: به هر کسی به اندازه ظرفش داده می‌شود. و این ظرف در دست خود من است که چقدر بزرگش کنم و چقدر از آن برداشت داشته باشم.

خیلی ممنون که به صحبت هایم گوش دادید

تایپ مطلب: مسافر علی لژیون پنجم 

ویرایش و ارسال مطلب: مسافر امین لژیون یازدهم