با اندیشه‌ی ژرف خود به نیروی ماوراء ایمان راسخ داشته باشید

جلسه سوم از دوره چهل‌ویکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی کاسپین، با استادی مسافر علی ، نگهبانی مسافر بهمن و دبیری مسافر علی، با دستور جلسه‌ی وادی نهم،  روز یکشنبه،11 آبان ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

ابتدا از نگهبان و دبیر محترم تشکر می‌کنم که اجازه‌ی خدمت در این جایگاه را به من دادند، و همین‌طور از آقا هادی مقدم سپاسگزارم که این فرصت را برای من فراهم کردند تا در این جایگاه آموزش بگیرم.

وقتی نیرویی از نقطه‌ی پایین آغاز کند و به‌تدریج بالا برود، نقطه‌ی تحمل پیدا می‌کند. در ابتدای این وادی، پیامی وجود دارد که هم شامل صور آشکار و هم صور پنهان می‌شود. برای بالا بردن نقطه‌ی تحمل، آقای مهندس به دو موضوع اشاره کرده‌اند: زمان و تکرار؛ این دو عامل هستند که باعث می‌شوند در هر کاری نقطه‌ی تحمل ایجاد شود.

در پیام آغازین وادی نهم آمده است:
کسانی که قدم به دنیای جدید می‌گذارند و به خویش خویشتن توجه می‌کنند، بر شما واجب و ضروری است که از سخن به نقطه‌ی عمل حرکت نمایید. با اندیشه‌ی ژرف خود به نیروی ماوراء ایمان راسخ داشته باشید و بدانید پاداش شما، دست همیاری شما را خواهد گرفت. آنگاه بذر نیکو بکارید؛ تخم یا دانه‌ی باارزش نیز، قوت کافی و سایبان کافی خواهد یافت. آن کنید که فرمان می‌گوید.

فرمان چه می‌گوید؟
فرمان شامل نوزده قانون است که خرد جهانی آن را می‌پذیرد؛ قوانینی مانند پرهیز از دروغ، غیبت و…

کسانی که می‌خواهند وادی نهم را به‌صورت کاربردی اجرا کنند، باید پیمان را عملی کرده باشند. این پیام در آغاز کلام‌الله نیز آمده است: کسانی که قدم به دنیای جدید نهاده‌اند، یعنی به افکار و اندیشه‌های نو رسیده‌اند و صور پنهان خود را شناخته‌اند.

این وادی به من می‌گوید: اگر می‌خواهی حرکت کنی، باید از سخن به نقطه‌ی عمل برسی. یعنی فقط گفتنِ «من بخشنده‌ام» یا «من مهربانم» کافی نیست؛ تا زمانی که عمل نکنی، نبخشی و محبت نکنی، ظرف وجودی‌ات پر نمی‌شود و خالی می‌ماند.

در پیام «آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است»، آقای مهندس می‌فرمایند: آنچه درونت است، همان چیزی است که داری. محبتی که در دل داری و به دیگران می‌بخشی، همان دارایی توست. اگر محبت نداشته باشی، ظرف وجودت خالی است.

همان‌طور که خدمتگزاران در بخش‌های مختلف با عشق و محبت خدمت می‌کنند، باورهای خالی به‌تنهایی ارزشی ندارند. باور زمانی ارزشمند می‌شود که با محبت آمیخته گردد؛ آنگاه محبت به معنای واقعی خود می‌رسد.

کسانی که هرگز در عمل حضور ندارند، همان‌هایی هستند که ظرفشان خالی است.
«بشکافید آنچه شکافتنی است، و در دل سنگ بروید و ترکیب‌ها را جدا کنید»؛ این جمله به من، علی، می‌گوید: به دلت رجوع کن؛ هرچه هست، در دل توست — کینه، عشق، نفرت و محبت، همه در همان‌جاست.

.

مرزبان کشیک: مسافر رضا
عکاس: مسافر مصطفی
تایپ: مسافر آرمین
تنظیم: مسافر امیر
تهیه‌شده در سایت مسافران کاسپین