وادی نهم، نیرویی که از کمترین مقدار شروع می‌شود

سیزدهمین جلسه از دور چهل و هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد، به استادی راهنمای محترم مسافر سجاد، نگهبانی مسافر منوچهر و دبیری مسافر بهزاد با دستورجلسه‌ "وادی نهم" در روز یکشنبه ۱۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان، سجاد هستم، یک مسافر.

از نگهبان جلسه و گروه مرزبانی سپاسگزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار کردند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.

وادی نهم به من می‌گوید:
«وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برود، نقطه تحمل پدیدار می‌گردد»

این جمله، سرتیتر وادی نهم است.
تمام چهارده وادی که آقای مهندس در اختیار ما قرار داده‌اند، راهی روشن برای شناخت خودمان هستند. هفت وادی اول در مدت شش ماه کامل شد، اما هفت وادی دوم نزدیک به ده سال زمان برد. این نشان می‌دهد که رشد و تغییر، نیازمند صبر و تداوم است.

وادی‌ها به ما می‌آموزند که انسان باید خودش را بشناسد، نه دیگران را. این همان خودشناسی است؛ یعنی رسیدن به خود واقعی. اگر در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از افراد حال خوشی ندارند، باید بدانیم تأثیری که ما بر دیگران می‌گذاریم می‌تواند آنان را به نقطه آشوب برساند. در نتیجه هیچ‌کس حق ندارد از دیگری گله‌مند باشد؛ زیرا هر واکنش نادرست از درون خود ما نشأت می‌گیرد.

مفهوم حقیقی نقطه تحمل
این وادی به من یاد می‌دهد که باید نقطه تحمل خود را بالا ببرم، نه اینکه از دیگران بخواهم چنین کنند در حالی که خودم هنوز تمرینی نکرده‌ام.
ما در کنگره آموخته‌ایم که همه چیز در مسیر آموزش و تمرین شکل می‌گیرد. اگر در آغاز تنها توان دویدن ۲۰ متر را داریم، با تمرین و استمرار در طول زمان می‌توانیم به مسافت ۲۰۰۰ متر برسیم.

درمان اعتیاد نیز چنین است؛ کسی که روزی ۲۰ گرم تریاک یا چند گرم شیشه یا هروئین مصرف می‌کرده، با گذر زمان و رعایت مقدار و روش درمان، می‌تواند به صفر برسد. اما پروسه زمان، مقدار و روش، هر سه در این مسیر اهمیت بالایی دارند.

در کنگره ۶۰ با روش DST تغییر ایجاد می‌کنیم. آقای مهندس می‌فرمایند:
«حتی فصل‌ها هم یک‌باره تغییر نمی‌کنند، بلکه ذره‌ذره سرد یا گرم می‌شوند»
ما از طبیعت الگو گرفته‌ایم؛ همان‌طور که تغییر در طبیعت تدریجی است، درمان و تغییر صفات نیز زمان‌بر است.

تغییر صفات انسانی
ممکن است تخریب‌های جسمی در طول سفر درمان شود، اما تغییر صفات منفی، به زمان بیشتری نیاز دارد.
آقای امین می‌فرمایند:
«من ده سال پس از نگارش کتابم، تازه متوجه منیت خودم شدم.»
گاهی صفت کینه یا قضاوت در ما وجود دارد، در حالی که تصور می‌کنیم انسان خوبی هستیم چون خدمت می‌کنیم. اما هدف از خدمت در کنگره این است که با باز کردن گره‌های دیگران، گره‌های خودمان باز شود.

گاهی دوربین را از خود برمی‌داریم و روی دیگران قرار می‌دهیم؛ اما این وادی به ما یادآور می‌شود که دوربین را روی خود بگذاریم.
انسان‌هایی که در مقابل ما هستند، آینه رفتارهای خود ما هستند. هر بذری که بکاریم، نیک یا بد، همان را برداشت خواهیم کرد.

تمرین نقطه تحمل در زندگی روزمره
آقای مهندس می‌فرمایند:
«اگر ضریب هوشی شما ۱۰۰ باشد، اما آن را تقسیم بر ۳ کنید، نتیجه‌ای نخواهید گرفت»
زمانی که در حال رانندگی هستیم و کسی جلوی ما می‌پیچد، اگر نقطه تحمل پایین باشد، ممکن است فحاشی کنیم و درگیر شویم. اما این وادی به ما می‌آموزد که درست است که حق گرفتنی است، اما نه با آشوب و فحاشی‌.
چنین رفتارهایی حال خوب را از ما می‌گیرد و ما و اطرافیانمان را دچار تلاطم می‌کند.
پس باید تمرین کنیم که اگر دیگران اشتباه کردند، سریع واکنش نشان ندهیم و حال خود را خراب نکنیم.

آموزش از تجربه سفر اولی‌ها
گاهی وقتی سفر اولی‌ها را می‌بینم، یاد روزهای اول خودم می‌افتم؛ روزهایی که با حال خراب وارد کنگره شدم. بسیاری از این افراد، بارها با روش‌های نادرست ترک داده شده‌اند و به‌اصطلاح «سقوط آزاد» را تجربه کرده‌اند.
اما در کنگره، ما به اجبار کسی را درمان نمی‌کنیم. انسان را نمی‌توان با زور و فشار به بهشت برد. او باید با اختیار و خواست خود مسیر را انتخاب کند.

هفته گلریزان و مفهوم یاری
در پیشِ‌رو هفته‌ی گلریزان را داریم.
به قول آقای مهندس، هدف، رسیدن انسان‌ها به فهم و درک است، نه تفاوت میان آگاه و ناآگاه.
جشن گلریزان از رسم‌های دیرین ایران‌زمین الهام گرفته است؛ زمانی که مردم برای رفع مشکلات دیگران ـ چه در مصیبت و چه در شادی ـ همیاری می‌کردند.

آقای مهندس نیز از همین سنت زیبا الگو گرفتند.
در گذشته، در زورخانه‌ها گلریزان می‌کردند تا برای ساخت جاده، مدرسه، یا کمک به نیازمندان قدمی بردارند. در کنگره نیز ما با شرکت در جشن گلریزان، خودمان را بیمه می‌کنیم.
وقتی انسانی را احیا می‌کنیم، در واقع همه‌ی انسان‌ها را احیا کرده‌ایم.

نقش مالی در بقای کنگره
کنگره برای ادامه مسیر نیاز به سه مولفه دارد:
1. آموزش‌های کامل و جامع
2. خدمتگزارانی که این آموزش‌ها را منتقل می‌کنند (مرزبانان، راهنماها، ایجنت‌ها و...)
3. پشتوانه مالی
کنگره از آغاز، بر استقلال خود تأکید داشته و هیچ‌گاه به نهاد یا ارگان خاصی وابسته نبوده است.
به همین دلیل، حمایت مالی اعضا از طریق جشن گلریزان اهمیت ویژه‌ای دارد.

اگر همه رهجوها عضو لژیون سردار شوند، شاگردی واقعی آقای مهندس را کرده‌اند و خود را بیمه کرده‌اند. هیچ تضمینی وجود ندارد که در آینده ما یا خانواده‌مان دچار بیماری یا مشکل نشویم؛ اما با شرکت در گلریزان، در واقع به خودمان کمک کرده‌ایم، چراغ این مکان را روشن نگاه داشته‌ایم تا دردمندی بتواند به درمان برسد.

سخن پایانی
آقای مهندس پرونده‌ی اعتیاد را بسته‌اند و اکنون روی درمان بیماری‌های لاعلاج کار می‌کنند.
اما اگر ایشان درگیر مسائل مالی شعبه‌ها باشند، فرصتی برای توسعه آموزش‌ها باقی نمی‌ماند.

پس بیایید در هفته گلریزان، با تفکر و بر اساس توان خود مشارکت کنیم. ما در دوران مصرف، پول‌های زیادی از دست داده‌ایم؛ حالا زمان آن است که در مسیر سازندگی قدم برداریم.

کنگره به پول ما نیاز ندارد؛ ما به کنگره نیاز داریم.
شرکت در گلریزان، کمک به خودمان است تا این مسیر روشن پایدار بماند.

از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید سپاسگزارم.

عکس‌برداری: مسافر میلاد لژیون هشتم
نگارش: مسافر کاظم لژیون پنجم
ویرایش و ارسال: مسافر حمید لژیون نوزدهم