از سخن به نقطه عمل حرکت نمایید

جلسه سیزدهم از دوره یازدهم کارگاه های آموزشی، خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی صالحی ۲، با استادی مسافر جواد، نگهبانی مسافر احسان و دبیری مسافر جمال با دستور جلسه «وادی نهم؛ وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل  پیدا می‌شود» شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان جواد هستم یک مسافر. ابتدا از راهنمای عزیزم آقا سعید تشکر می‌کنم، به پاس این که این فرصت را در اختیار من گذاشتند تا این جایگاه را تجربه کنم.

در مورد دستور جلسه، هنگامی که نیرویی از سطح پایین شروع شود و به درجات بالاتری برسد، «نقطهٔ تحمل» پدیدار می‌گردد. اما نقطهٔ تحمل چیست؟ نقطهٔ تحمل به آن حد و اندازه‌ای گفته می‌شود که هر فرد، سیستم یا مجموعه‌ای — هر چیزی که باشد — بتواند در برابر نیروی خارجی که به آن وارد می‌شود، مقاومت کند، تغییر شکل ندهد و ثابت بماند.

برای مثال، دو قطعه فلز، مانند طلا یا آهن را در نظر بگیرید. هنگامی که به این فلزات گرما می‌دهیم، در اثر حرارت، آهن و طلا هر کدام در درجه‌ای خاص به «نقطهٔ ذوب» می‌رسند. آن نقطه‌ای که با دادن حرارت به ذوب می‌انجامد و تغییر شکل ایجاد می‌کند، همان «نقطهٔ تحمل» است.

هر چیزی که در این جهان وجود دارد، نقطهٔ تحملی برای خود دارد. برای نمونه، افرادی هستند که در مناطق سردسیر زندگی می‌کنند؛ آنان نسبت به سرما نقطهٔ تحمل پیدا کرده‌اند. به همین ترتیب، کسانی که در مناطق گرمسیر زندگی می‌کنند، نقطهٔ تحملشان نسبت به گرما افزایش یافته است. مانند ساکنان جنوب کشور خودمان یا کسانی که در قطب زندگی می‌کنند.

نکته اینجاست که نقطهٔ تحمل، اکتسابی است؛ یعنی باید با تلاش، کوشش، صبر و گذشت زمان آن را به دست آورد. نقطهٔ تحمل را می‌توان به دو نوع مثبت و منفی تقسیم کرد. نوع مثبت آن، هنگامی است که تحمل خود را در برابر دشواری‌ها و مشکلات افزایش می‌دهیم.

در مقابل، نقطهٔ تحمل منفی نیز وجود دارد که بسیاری از ما، از جمله خود بنده، با آن مواجه شده‌ایم. به عنوان مثال، در دوران مصرف، در هر مکان و موقعیت نامناسبی حاضر می‌شدیم و نقطهٔ تحمل مان در برابر آن شرایطِ ناشایست بالا رفته بود؛ به گونه‌ای که دیگر برایمان عادی شده بود.

همان‌طور که گفته شد، وقتی نیرویی از پایین شروع شود و به درجات بالا برسد، نقطهٔ تحمل شکل می‌گیرد.  به عنوان مثال: وقتی کشی را  می‌کشیم، در ابتدا کش می‌آید، اما اگر بیش از حد بکشیم، پاره می‌شود. به آن نقطه‌ای که کش پاره می‌شود، «نقطهٔ تحمل» می‌گویند.

اما چرا مفهوم «نقطهٔ تحمل» در کنگره مطرح شده است؟ چه هدفی در آن است؟ هنگامی که فرد مصرف‌کننده وارد کنگره می‌شود، نقطهٔ تحملش به‌طور فوق‌العاده‌ای پایین است. در اثر مصرف مواد مخدر، نقطهٔ تحمل او پیوسته کاهش یافته است. زمانی که وارد کنگره می‌شویم، با آموزش‌هایی که می‌بینیم و به‌ویژه با روش درمان تدریجی (DST)، نقطهٔ تحمل ما به تدریج افزایش می‌یابد. اگر این روند تدریجی نبود، ما هرگز نمی‌توانستیم در این مسیر ثابت‌قدم بمانیم.

کنگره در آغاز درمان، با ما سازگاری می‌کند تا نقطهٔ تحمل مان را افزایش دهد و ما بتوانیم سفر خوبی را شروع کنیم.

نکتهٔ دیگری که قصد بیان آن را داشتم، این است که چرا مهندس روش کاهش تدریجی دارو را در پیش گرفته‌اند؟ دلیل این کار چیست؟

همهٔ ما بارها خارج از کنگره اقدام به ترک کرده‌ایم، اما موفق نشده‌ایم. چرا؟ زیرا نقطهٔ تحمل لازم را نداشتیم تا بتوانیم ناگهان مصرف را قطع کنیم. اما با گذشت زمان در کنگره، مصرف دارو به تدریج کاهش پیدا می‌کند. یعنی من به عنوان مثال، چگونه پس از یک سال می‌توانم به راحتی دارو را کنار بگذارم؟ زیرا در اثر کاهش تدریجی، نقطهٔ تحملی نسبت به مواد در من ایجاد شده است.

زمانی که من وارد کنگره شدم، مصرفم را با مقدار مشخصی آغاز کردم و سپس به تدریج کاهش یافت. در ابتدا حتی نمی‌توانستم همان مقدار اولیه را نیز تحمل کنم، اما با کاهش پلکانی و گذشت زمان، بدنم نقطهٔ تحمل پیدا کرد. پس از گذشت حدود ده یا یازده ماه، هنگامی که مصرف را قطع کردم، کوچک‌ترین رنج و اذیتی متحمل نشدم و بسیار راحت توانستم مواد را کنار بگذارم. از اینکه به صحبت‌هایم گوش دادید، صمیمانه سپاسگزارم.

تایپ،تنظیم و ویراستاری:مسافر ذبیح اله، لژیون پنجم