گروه خانواده_ جهان‌بینی در ورزش یعنی رسیدن به تعادل

سلام دوستان زینب هستم همسفر

استاد امین در جزوه جهان‌بینی می‌فرمایند: «آنچه ما نسبت به كل هستی (جهان‌درون ‌و جهان‌بيرون) برداشت، ادراک، دريافت و احساس می‌کنیم جهان‌بينی نام دارد.» در ورزش هم این قانون به همان اندازه حیاتی است. در‌واقع جهان‌بینی مثل عینکی است که ما از پشت آن، همه چیز را می‌بینیم. در تیر‌اندازی با کمان وقتی روی خط آتش می‌ایستم، تنها قدرت در کشیدن کمان و اجرای تکنیک درست تعیین‌کننده بهترین نتیجه نیست؛ بلکه در کنار این موارد، جهان‌بینی من تعیین می‌کند که چگونه به نتیجه ایده‌آل برسم؛ اگر ذهنم پر از ترس، عجله، استرس یا مقایسه‌کردن باشد؛ حتی بهترین ابزار و تمرین هم مرا به هدف نمی‌رساند؛ اما زمانی که با آرامش، درک و باور درونی‌ام تیر بزنم این تیر، نه از بازو بلکه از دل رها می‌شود.

انسانی که درونش آشفته است بیرونش نیز در تعادل نیست. آرامش نتیجه فرار از سختی‌ها نیست. آقای مهندس به ما می‌گویند: سختی‌ها همیشه هست پس قرار است که من با تفکر درست کلیدی برای هر سختی یا هر چالشی که با آن روبرو می‌شوم پیدا کنم و این همان تغییر دیدگاه است. در ورزش این نگاه به من می‌گوید؛ اگر امروز باد شدیدی می‌وزد شرایط برای همه یکسان است و من به جای تمرکز روی باد، بایستی فکر کنم بهترین تکنیکی که مربی برای نتیجه‌گرفتن در چنین شرایطی به من آموخته کدام است و آن را اجرا کنم. اغلب انسان‌ها می‌خواهند با تغییردادن آدم‌ها و شرایط به نتیجه برسند؛ اما راه درست این است که طرز تفکر و زاویهٔ نگاه خود را عوض کنند.

در تیراندازی با کمان، جهان‌بینی یعنی درک این‌ مفهوم که پرتاب اشتباه یک تیر، درس و تمرینی است برای رها‌کردن تیر بعدی و همیشه باید به این نکته کلیدی توجه کنیم که در مسابقات، ما یا  برنده می‌شویم یا می‌آموزیم باختی در کار نیست و مهم‌تر اینکه وقتی تیر من به هدف نمی‌خورد، به جای سرزنش‌کردن خودم و فکرکردن به تیری که از دست رفته روی تیر بعدی تمرکز کنم. من اعتقاد دارم؛ اگر جهان‌بینی درستی داشته باشم، همه‌چیز در جای درست خودش قرار می‌گیرد. این جمله دقیقاً در تیر‌اندازی با کمان معنا پیدا می‌کند؛ چون تا زمانی که  نگاه من به هدف، درست و شفاف نباشد، دست و بازو هم فرمان درستی نمی‌گیرند. ورزش در کنگره فقط تقویت جسم نیست؛ بلکه تمرین نظم، تفکر و عشق است.

در نهایت تیراندازی با کمان برای من یادآور قانون عمل و عکس‌العمل است. پرتاب هر تیری نتیجهٔ تفکر روی تکنیک‌ها و عملی‌کردن آنها‌ست. به واسطه سال‌های زیادی که در ورزش تیراندازی با کمان کنگره‌۶۰ حضور دارم چالش‌های زیادی را تجربه کردم و هر یک از آنها به من کمک کرد دیدم را نسبت به جهان پیرامون و به انسان‌ها تغییر بدهم و می‌دانم؛ اگر با نگاه خشم‌آلود یا نگرانی و‌ استرس وارد مسابقه شوم؛ حتی آن تکنیک‌ها را نمی‌توانم به‌درستی اجرا کنم. جهان‌بینی درست، به من آموخت که در مسابقات، داور مانند فرمانده در میدان  است و من باید به این جایگاه احترام بگذارم. در نهایت، جهان‌بینی در ورزش یعنی رسیدن به تعادل، اگر امروز تیرم به هدف نخورد؛ باید درونم را صاف کنم زمانی که درونم در صلح باشد تیر‌ها راه اصابت به هدف را پیدا می‌کنند.

سلام دوستان نگار هستم همسفر

ورزش برای من، تنها یک رقابت و کسب مقام نیست؛ بلکه فرصتی است تا خودم را بهتر بشناسم و آرامش و تمرکزم را در زمانی که زندگی برایم کمی سخت می‌شود حفظ کنم. در مسابقه‌ای که شرکت کردم، تجربه‌ای ارزشمند به دست آوردم  و بیشتر از هر زمان دیگری فهمیدم که ورزش بدون جهان‌بینی و اخلاق هیچ مفهومی ندارد. در فضای رقابت ممکن است شرایطی پیش بیاید که فرد را از مسیر آرامش و تمرکز دور کند؛ اما آنچه اهمیت دارد پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی‌ست. این آموزه‌ها ریشه در جهان‌بینی و آموزش‌های کنگره‌۶۰ دارد. مکانی که در آنجا یاد می‌گیریم پیروزی و برد واقعی غلبه بر ترس، خشم و آشوب درونی است. همه تیم‌های ورزشی که در بستر کنگره رشد کرده‌اند اخلاق، نظم و احترام را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند و به دلیل همین جهان‌بینی درست است که حضور این تیم‌ها در مسابقات ورزشی به نمادی از فرهنگ، آداب معاشرت و احترام تبدیل شده است.

در مسابقات ورزشی به‌ دست‌آوردن مدال و کسب مقام ارزشمند است؛ اما آنچه که مهم است اخلاق خوب، جهان‌بینی و حرکت در مسیر رشد و آگاهی است. امروز کمان برای من فقط یک وسیله ورزشی نیست؛ بلکه پلی‌ست که ارتباط بین قلب و ذهنم را برقرار می‌کند هر بار که زه کمان را می‌کشم یاد می‌گیرم چگونه بین نیروی بیرونی و درونی خودم ارتباط و تعادل ایجاد کنم. هر تیری که به سوی هدف پرتاب می‌شود در‌واقع درون من را نیز نشانه می‌گیرد و آنجاست که یاد می‌گیرم باید سکوت کنم، نفس عمیق بکشم و با درونم یکی شوم.

تیر‌اندازی با کمان به من یاد داد آرامش، یعنی حضور در لحظه، یعنی سختی و شکست را به‌عنوان یک تجربه ببینم که باعث می‌شود رشد کنم. زمانی که جهان‌بینی را در ورزش و زندگی‌ام کاربردی کردم، با دید بهتری به مشکلاتم نگاه می‌کنم دیگر خشمی وجود ندارد؛ بلکه فرصتی برای تغییر و تبدیل است. حالا می‌دانم هر تیری که از کمان رها می‌‌شود و با عشق و آگاهی باشد در میدان مسابقه و زندگی به هدف اصابت می‌کند و این هدف می‌تواند آرامش و تعادل باشد.

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر

جهان‌بینی در ورزش به ما این آگاهی را داده که در هنگام مسابقات آنچه مهم است آموزش است. آقای مهندس می‌فرمایند: «ورزش می‌کنیم برای سلامتی، نه قهرمانی و زمانی که در این مسیر باشیم به صورت خودکار قهرمان می‌شویم.» در باشگاه تیر‌اندازی با کمان من با افرادی آشنا شدم که اگر در مسیر کنگره قدم نمی‌گذاشتند ممکن بود زنانی افسرده و گوشه‌نشین در خانه باشند؛ ولی الان از تیر‌اندازان حرفه‌ای باشگاه و حتی در سطح استان تهران هستند. آگاهی و جهان‌بینی در ورزش که همان اخلاق درست و مسیر صراط مستقیم است باعث شده این افراد در مقایسه با سایر ورزشکاران خارج از کنگره، از اخلاق و منش پهلوانی برخوردار باشند. افرادی که ورزش می‌کنند؛ باید به این نکته  توجه داشته باشند که علاوه بر جسم، روان آنها هم به ورزش نیاز دارد؛ یعنی جسم و روان باید در تعادل باشد. ما در کنگره سه اصل مهم داریم: جسم، روان  و جهان‌بینی. اگر جسم سالم باشد؛ ولی روان از سلامتی برخوردار نباشد، انسان از تعادل خارج می‌شود.

ما در ورزش صبر را تمرین می‌کنیم وقتی در مسابقات به تیم داوری احترام می‌گذاریم در‌واقع جهان‌بینی درست را اجرا می‌کنیم. من در کنگره یاد گرفتم که جهان‌بینی در ورزش، یعنی شکست معنایی ندارد فرصتی‌ست تا رشد کنم و برنده واقعی کسی است که از خودش عبور می‌کند نه از دیگران. آقای مهندس در جایی دیگر می‌فرمایند: «در ورزش جهان‌بینی انسان، ورزیده می‌شود.» جهان‌بینی در ورزش یعنی ساختن درون، به کمک سلامت جسم. وقتی جسم من سالم باشد قطعاً  افکار و احساسات من هم سالم خواهد بود.

عکاس: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر کیمیا (لژیون سوم)
ویراستاری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) دبیر اول سایت
تنظیم و ارسال: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران باشگاه تیر‌اندازی با کمان کنگره‌۶۰