«هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی.»

ششمین جلسه از دوره چهارم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور در روزهای سه شنبه با استادی: مسافر علی، نگهبانی: مسافر امیر و دبیری: مسافر امید، با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام» مورخ ۱۴۰۴/۰۷/16 رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، علی هستم، یک مسافر. از نگهبان و دبیر محترم بسیار سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا در جمع عزیزان حضور داشته باشم، آموزش ببینم و در ادامه نیز خدمت کنم. همچنین از ایجنت محترم، جناب آقای محمد، نهایت تشکر را دارم که این امکان را برای من فراهم کردند.
دستور جلسه این هفته، به نظر من که حدود ده سال است در کنگره حضور دارم، پایه و اساس رشد و توسعه کنگره ۶۰ بوده و هست. از دیدگاه من، مهم‌ترین عامل پیشرفت و نظم در کنگره، همین جلسات منظم هفتگی هستند. موضوع جلسه این هفته، "نظم، انضباط و احترام" است. نظم، یعنی قرار گرفتن هر چیز در جای خودش، یا انجام دادن کاری در زمان و مکان مناسب. در واقع، می‌توان گفت نظم به معنی رعایت زمان است. اما انضباط، مفهومی گسترده‌تر دارد و شامل رعایت قوانین و مقررات نیز می‌شود. انضباط ترکیبی از نظم زمانی و پایبندی به ضوابط است.
در کنگره، به‌طور ساده اگر بخواهیم بگوییم: این‌که دارو را رأس ساعت مصرف کنیم، یا رأس ساعت در جلسات حاضر شویم، یعنی رعایت نظم. اما انضباط، فراتر از آن است؛ یعنی رعایت کلیه اصول، قوانین و حرمت‌های کنگره. در مدرسه‌ها نیز نمره‌ای به نام «انضباط» وجود دارد که به‌نظر من، مهم‌ترین نمره است. این نمره نشان می‌دهد که فرد چقدر به قوانین پایبند بوده. در کنگره نیز همین‌طور است؛ هر جا که نظم و انضباط رعایت نشود، آن مجموعه به هدف خود نخواهد رسید.
در ادامه، بحث احترام مطرح می‌شود. احترام به‌معنای حرمت قائل شدن برای خود، دیگران و جامعه است. در اصطلاح عامیانه می‌گویند: «احترام، احترام می‌آورد.» گاهی ما احترام را با دوست داشتن اشتباه می‌گیریم؛ در حالی که دوست داشتن امری شخصی است، ولی احترام، امری اجتماعی و همگانی‌ست و ارتباطی به دوست داشتن ندارد. ما باید در جمع‌های خصوصی و عمومی به گونه‌ای صحبت کنیم که حرمت کسی شکسته نشود. اگر فرهنگ احترام در جامعه نهادینه شود، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد و ما جامعه‌ای سالم‌تر و بهتر خواهیم داشت.
همه ما برای رشد و تعالی به این دنیا آمده‌ایم و باید یاد بگیریم به خود، خانواده، اطرافیان و جامعه‌مان احترام بگذاریم. متأسفانه در حال حاضر، حرمت‌ها تا حدی شکسته شده‌اند. ولی باید بدانیم که: «هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی.»
همه موجودات برای خدمت خلق شده‌اند. در وجود همه ما استعداد و توانایی‌هایی نهفته است که برای خدمت به دیگران و کمک به رشد خود و جامعه به آن‌ها نیاز داریم. پس هرکجا که هستیم، باید صادقانه خدمت کنیم. به باور من، در هر جایی که نظم، انضباط و احترام رعایت شود، تأثیرات بسیار مثبت و قابل توجهی خواهد داشت. بسیاری از افرادی که در زندگی با مشکلات جدی روبه‌رو شده‌اند، در رعایت این سه اصل کوتاهی کرده‌اند.
یکی از راه‌های احترام گذاشتن یک رهجو به سیستم، مشارکت کردن در لژیون‌های خصوصی و عمومی است. این مشارکت حق شماست و نشان‌دهنده‌ی پایبندی شما به اصول کنگره است. در پایان، مجدداً از جناب آقای زرگرانی سپاسگزارم. من برای ایشان احترام زیادی قائلم و همواره از ایشان آموزش می‌گیرم. همچنین از همه عزیزانی که با سکوت خود به صحبت‌های من گوش سپردند، تشکر می‌کنم.

در پایان جلسه جشن گل نمادین به مناسبت رهایی رهجویان راهنمای محترم مسافر محمد و راهنمای محترم مسافر رضا برگزار گردید

ضبط صدا مسافر بهروز
عکس مسافر مهدی
تایپ مسافر علی
ویراستاری مسافر حمزه