از فرمانبرداری تا فرماندهی هزاران فاصله است

مفهوم فرمانبرداری و فرماندهی در کنگره ۶۰:
فرماندهی: به معنای تسلط و کنترل بر نیروها و انرژی‌های درونی و بیرونی است؛ یعنی فرد بتواند آنچه را که می‌خواهد به درستی انجام دهد بر جسم و جان خود فرمانروایی کند.
فرمانبرداری: شرط لازم برای رسیدن به فرماندهی است. این فرمانبرداری باید از یک نیروی صحیح عقلانی باشد، نه از نفس اماره یا مواد مخدر.

چرا فرمانبرداری مهم است؟
بازیابی اختیار: در دوران مصرف مواد، فرد فرماندهی خود را از دست می‌دهد. اختیار انجام بسیاری از کارها را ندارد. فرمانبرداری اصولی، راه را برای بازیابی این اختیار و فرماندهی دوباره بر خود را فراهم می‌کند.
رسیدن به عقل و آگاهی: فرمانبرداری از راهنما و آموزش‌های کنگره، منجر به افزایش آگاهی و دانایی می‌شود. این آگاهی به فرد کمک می‌کند تا تشخیص دهد کجا باید فرمانبردار و کجا باید فرمانده باشد.

تجربه لذت و خوشحالی: زمانی که انسان نسبت به نیروهای ناشناخته شناخت پیدا کرد بر آنها مسلط می‌شود یعنی فرماندهی‌اش تکمیل می‌گردد و این باعث بوجود آمدن احساس انرژی و خوشحالی زیادی در فرد می‌شود.
خروج از نفس اماره: در مرحله نفس اماره نفس‌ به فرد فرمان می‌دهد. برای خروج از این وضعیت، انسان باید اطاعت از منبع دیگری را تقبل کند.

شرایط فرمانبردار شدن خوب چیست؟
پذیرش آموزش‌ها، یعنی فرد می‌بایست بدون قضاوت و پیش‌داوری به آموزش‌های استاد و راهنما گوش داده صرفاً "فرمانبردار" باشد. عدم قضاوت در مورد استاد به معنای آن است که، قضاوت نکردن در مورد استاد و عدم نظر دادن در مورد علم استاد، از شرایط مهم اجرای فرمانبرداری صحیح است.

فرمانبرداری در شرایط مختلف چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارد؟
به طور مثال در افراد سالم فرمان‌ها به درستی صادر می‌شوند و در موقعیت‌های خاص، ممکن است اختلالی در فرماندهی ایجاد شود. ولی در بین افراد مصرف‌کننده فرماندهی به طور کامل از میان رفته و بسیاری از کارها مشروط به مصرف مواد مخدر می‌باشد.

< از فرمانبرداری تا فرماندهی>
از آثار استاد امین در کنگره ۶۰ ،بر این اصل استوار است برای رسیدن به جایگاه فرماندهی، یعنی کنترل و تسلط بر نیروهای درونی و بیرونی باید ابتدا فرمانبرداری درست را نسبت به منابع صحیح آموخت.

فرمانبرداری از "نفس اماره" یا مواد مخدر، انسان را از جایگاه فرماندهی جسم و جانش خلع کرده و موجب از دست رفتن اختیار و لذت می‌شود. در مقابل، فرمانبرداری از راهنما و آموزش‌ها در کنگره، امکان افزایش دامنه فرماندهی را فراهم آورده و انسان را به "حال خوش" و توانایی کنترل خود می‌رساند. در بالا متذکر شدم اگر انسان بخواهد در جایگاه فرماندهی قرار بگیرد شرط لازم این است که فرمانبردار خوبی باشد.

فرماندهی دارای صور آشکار و صور پنهان است. در صور آشکار انسان به بعضی از اعضای بدن خود فرمان می‌دهد تا عملی را انجام دهند. صور پنهان یعنی فرمان دادن به قسمت درون مانند فرمان دادن به دست برای برداشتن شیئی از روی میز یا فرمان دادن به چشم برای نگاه کردن به یک تابلوی نقاشی. فرمانبرداری از نیروهای الهی و از قدرت مطلق سبب می‌گردد تا انسان فرامین الهی را به خوبی اجرا نماید.

انسان زمانی که می‌خواهد به فرماندهی برسد دو مسیر ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها برای او باز  می‌شود که با نیروی اختیار خود می‌تواند یکی از این دو مسیر را انتخاب کند؛ به سخن دیگر "از فرمانبرداری تا فرماندهی هزاران فاصله است." در کنگره همه‌ ما، هم فرمانبرداری را تجربه می‌کنیم و هم فرماندهی را! و تفاوت بین این دو "اختیار" است که باید به شناخت کافی، دانایی، آگاهی و قدرت تشخیص رسیده باشیم تا زمان فرمانبردار بودن و فرمانده شدن را بدانیم.

خواسته و اختیار از مهم‌ترین عوامل زندگی انسان می‌باشد. با شناخت وآگاهی و رسیدن به عقل می‌توانیم سرنوشت خوبی داشته باشیم. تمامی فرمان‌ها به این جهت است که به حال خوش برسیم تا کنترل تمامی کارهای خود را به دست گرفته و فرماندهی جسم و جان خود را به زیبایی به دست بگیریم. من فریبا به عنوان همسفر و رهجو از زمانی که وارد کنگره شده‌ام می‌خواهم از آموزش‌های کنگره بهره‌مند شوم و فرمانبردار راهنمایم باشم تا بتوانم به رهایی برسم.

نویسنده: همسفر فریبا عضو سردار رهجوی راهنما همسفر سارا(لژیون پنجم)
رابط خبری لژیون سردار: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر الهام دبیر سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران