در هفته‌ای که دستور جلسه‌ی «از فرمانبرداری تا فرماندهی» چراغ راه ماست، شما را به خواندن دلنوشته‌ای از مسافر آرین دعوت می‌کنیم؛ روایتی صادقانه از درون، نبرد با افکار و امیدی که در سایه‌ی فرمانبرداری شکوفا می‌شود:
سلام دوستان عزیزم! آرین هستم یک مسافر.
امیدوارم همه ما در لحظه زندگی نماییم و در لحظه، بهترین کاری که می‌توانیم در جهت ساخت و تقویت یک ساختار مثبت انجام بدیم را رقم بزنیم.
یادم نرود مهم‌ترین و بزرگ‌ترین چیزی که از تفکر کنگره یاد گرفته‌ام قانون تدریجی است.
شلوغی ذهن و کارهایی که به‌واسطه‌ی اعتیاد خود همیشه یا نصفه انجام دادم یا کلاً نتوانستم انجام دهم. هجوم افکار، اهداف و خواسته‌های معقول که تماماً در این سال‌های اعتیاد در دنیای ذهنی من صف بسته‌اند و منتظر هستند که من به آنها سروسامان بدهم و روزی همگی را انجام دهم.
وقتی وارد کنگره می‌شوم با بمب بارانی از دیتاها، اطلاعات و آموزش‌های فراوان مواجه می‌شوم و به‌سرعت متوجه می‌شوم که کجای کار قرار دارم و چقدر کارهای عقب‌افتاده دارم که به تصور می‌کشم و بایستی به‌سرعت همه آنها را اجرایی نمایم.
این دقیقاً همان لحظه‌ای است که ساختارهای منفی که همیشه حتی در آموزش یک قدم از من جلوتر هستند و آرین و نقاط حساس و ضعف آرین را از خود او بهتر می‌شناسد، وارد عمل می‌شوند و با شلوغ‌کردن ذهن من و فرستادن انواع افکار و اهدافِ به‌ظاهر معقول، قصد گیج کردن و القا احساسات منفی مثل ناامیدی، ترس، منیت، قیاس و خشم و …. دارند.
می‌گوید ببین چقدر کار داری که بایستی انجام دهی و چقدر عقب هستی یا نگاه کن سفر اول چقدر طولانی است! پس بی‌خیال باش و در منطقهٔ امن ذهنی خودت بمان و حالا بگذار برای بعداً و بعداً و بعد!
در این موقعیت و با هجوم افکاری که مرتباً در من ایجاد می‌کند و تمامی افکار را به یک اندازه مهم جلوه می‌دهد، با نقابِ آموزش‌های کنگره وارد می‌شود و این‌طور القا می‌کند که مقدار زیادی کار عقب‌افتاده داری که بایستی حکم عقل را در مورد همهٔ اهداف و افکار خودت اجرا نمایی!
هم سفر سیگار انجام دهی، هم در لژیون جونز شرکت کنی، هم داروی OT را درست مصرف کنی، هم همسرت را برگردانی و هم کار درست‌وحسابی داشته باشی و غیره. اینجا است که فقط باید این افکار را تماشا کنم، بگذارم رد شوند و موضوع اولویت‌بندی را به راهنمای خودم بسپارم.
راهنما است که می‌داند در این لحظه بایستی چگونه اولویت‌بندی نمایم و کارهای خودم را به‌گونه‌ای که در توان و جایگاه فعلی من است، به انجام برسانم که اتفاق بدی برای سفرم نیفتد. این اهمیت فرمانبرداری برای من است؛ چراکه اگر آن را درست انجام دهم، روزهای زیبایی در انتظار من می‌باشد.
نگارش و تایپ: مسافر آرین از لژیون ششم
ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش
- تعداد بازدید از این مطلب :
23