گروه خانواده_ قوانین، فرمان‌های پنهان زندگی‌اند.

فرمانبرداری تا فرماندهی

اگر انسان بخواهد در جایگاه فرماندهی قرار گیرد، نخستین شرط آن است که فرمانبرداری را به‌طور کامل و صحیح بیاموزد و اجرا کند.

صور پنهان و صور آشکار فرماندهی و فرمانبرداری

فرماندهی دارای دو بُعد آشکار و پنهان است.

صور آشکار آن زمانی است که انسان به اعضای بدن خود فرمان می‌دهد تا عملی مشخص انجام گیرد؛ مانند فرمان دادن به دست برای بلند کردن وسیله‌ای یا فرمان دادن به چشم برای نگریستن به چیزی.

صور پنهان فرماندهی به بُعد درونی انسان بازمی‌گردد؛ جایی که فرد بر خواسته‌ها، اندیشه‌ها و احساسات خود فرمان می‌راند.

از این‌رو، برای رسیدن به فرماندهی حقیقی، ابتدا باید فرمانبرداری را به‌درستی تجربه کرد و به آن پایبند بود.

فرمانبرداری، فرماندهی و قدرت مطلق

فرمانبرداری در حقیقت تبعیت از فرامین الهی و اتصال به «قدرت مطلق» است. زمانی که انسان در مسیر فرماندهی قرار می‌گیرد، دو راه پیشِ روی اوست: یکی مسیر فرمانبرداری و دیگری مسیر سرپیچی. بی‌تردید، راه درست همان فرمانبرداری است؛ چرا که میان فرمانبرداری و فرماندهی فاصله‌ای عمیق وجود دارد که تنها با شناخت، آگاهی و دانایی می‌توان آن را پیمود.

در کنگره ۶۰ نیز همه ما تجربه‌ی فرمانبرداری را داریم و باید بدانیم چه زمانی فرمانبردار باشیم و چه زمانی در جایگاه فرماندهی قرار بگیریم. مهندس دژاکام می‌فرمایند: «فرماندهی خواست درونی هر انسانی است و برای رسیدن به این خواسته، تنها یک مسیر وجود دارد و آن هم فرمانبرداری است.»

فرمانبرداری در کنگره ۶۰

هر محیط و مکانی دارای قوانین مشخصی است. به‌عنوان نمونه، هنگام ورود به شعبه باید از مرزبانان فرمانبرداری کرد. همچنین در کنگره ۶۰ لازم است حرمت‌ها را رعایت کنیم و به قوانین پایبند باشیم. در حقیقت، در هر لحظه فرمان‌هایی وجود دارد که ما موظف به شناسایی و اجرای آن‌ها هستیم.

برای مثال، مشارکت کردن جزو فرمان‌های کنگره ۶۰ است. اگر من در جلسات مشارکت می‌کنم، به معنای آن است که قوانین کنگره را اجرا کرده‌ام، حتی اگر این فرمان را مستقیماً از راهنما دریافت نکرده باشم. بنابراین، حرکت در مسیر فرمان‌ها موجب می‌شود به جایگاه فرمانبرداری حقیقی دست یابیم.

فرمانبرداری در مرحله‌ی «دانایی و دانایی مؤثر» قرار می‌گیرد؛ دانایی به‌تنهایی شناخت فرمان است، اما دانایی مؤثر یعنی اجرای درست و به‌موقع آن. همان‌گونه که مهندس می‌فرمایند: «بسیاری از قوانین کنگره ۶۰ همانند شمشیری دولبه‌اند و می‌توانند در جهت مثبت یا منفی به‌کار روند.»

اعتقاد من نسبت به دستور جلسه

من بر این باورم که این دستور جلسه از آن دسته مباحثی است که تنها باید در جهت مثبت مورد استفاده قرار گیرد. به این معنا که برای رسیدن به فرماندهی، لازم است فرمانبرداری را در مسیر درست و مثبت اجرا کنیم. اگر فرمانبرداری در جهت منفی باشد، فرماندهی از میان رفته و در نهایت، فرد با تکرار اشتباهات خود به پوچی خواهد رسید.

نویسنده: همسفر معصومه رهجو، راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجو، راهنماهمسفر زهرا (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر زهرا خ. رهجو، راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سمیه رهجو، راهنما همسفر مهدیه ( لژیون اول)
همسفران نمایندگی زاهدان