فرمانبرداری و فرماندهی

جلسه هشتم از  دوره ی سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بوئین زهرا با استادی مسافر عباس، نگهبانی مسافر اسد و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه "از فرمانبرداری تا فرماندهی" در روز یکشنبه 9 شهریور ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به‌ کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان عباس هستم یک مسافر.
خدا را شکر می کنم که امروز فرصتی داد تا در خدمتتان باشم؛ بر خودم لازم می دانم که از راهنمای عزیزم تشکر کنم که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم تا خدمت کنم. دستور جلسه این هفته از فرمانبرداری تا فرماندهی می باشد، به نظر من دستور جلسات هفتگی کنگره 60 به طور کلی در ابتدا مربوط به درمان اعتیاد است و در نهایت در همه زمینه ها می توان از این دستور جلسات استفاده کرد.
این دستور جلسه نیز به همین صورت است، چرا ما باید اول فرمانبردار باشیم تا به فرماندهی برسیم؟ اگر در خارج از کنگره این مطلب بیان شود، ممکن است دیگران فکر کنند که منظور ارتش و غیره می باشد، که البته این هم درست است، اما در کنگره می شود گفت که این یک مسیر برای به هدف رسیدن یعنی فرماندهی است. من در سنین نوجوانی این موضوع را نمی دانستم و ضربه های زیادی خوردم؛ به طوری که هرگاه والدینم به من می گفتند که با فلان دوستت دیگر نگرد، من فرمانبرداری نمی کردم.
و نتیجه این کارها برایم این بود که از همان دوران در سراشیبی سقوط قرار گرفتم. پس این مسئله بسیار مهم است. ما که برای درمان اعتیاد به کنگره آمده ایم، خیلی باید توجه داشته باشیم که این فرمانبرداری و فرماندهی چیست.؟ من موقعی می توانم فرمانده ی خوبی باشم که وقتی کاری را از کسی می خواهم، خودم بتوانم آن کار را انجام دهم و زمانی می توانم آن کار را انجام دهم که خودم آموزش گرفته باشم. آموزش هم در رابطه با هرچیزی که شما بخواهید در نظر بگیرید، نیازمند یک استاد می باشد. زمانی که ما به کنگره می آییم، همین ترتیب رعایت می شود.

چون زمانی که ما یک راهنما را انتخاب می کنیم، راهنما آن کارهایی را که توصیه می کند انجام دهیم، خودش قبلاً انجام داده و آن ها را به ما آموزش می دهد، تا ما بتوانیم درمان بشویم. تا زمانی که در بدن ما غده هایی که مواد شبه افیونی تولید می کنند، دوباره شروع به کار نکنند، ما نمی توانیم از بند مواد خلاصی پیدا کنیم. فرمانبرداری راحت به نظر می رسد، ولی کار سختی است که کسی آن را انجام دهد. برای این کار من اصلاً نباید راهنمای خودم را قضاوت بکنم، یا در رابطه با مطالب آموزشی او ایرادی بگیرم.
این کار ها باعث می شود که راه آموزش بر ما بسته شود. باید سعی کنیم این موارد را رعایت کنیم تا بتوانیم فرمانبردار راهنمای خود باشیم که در نهایت بتوانیم سفر خوبی داشته باشیم و به هدف که همان فرماندهی می باشد برسیم تا ما نیز روزی راهنما بشویم و بتوانیم راه را به دیگران آموزش دهیم.

مرزبان کشیک: مسافر مهدی

عکس: مسافر مهدی لژیون سوم

تایپ: همسفر محمد لژیون اول

تهیه و تنظیم: مسافر حامد لژیون دوم

با تشکر، سایت نمایندگی بوئین زهرا