چراغ زمانی روشن می‌شود که عمل انجام گیرد

جلسه چهارم از دوره پنجاه‌وسوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی پرستار به استادی همسفر نرگس، نگهبانی همسفر اشرف و دبیری همسفر صدیقه با دستور جلسه «دانایی، دانایی موثر و سواد» روز سه‌شنبه ۴شهریورماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که روزی من شد در این جایگاه خدمت کنم. از آقای مهندس و خانواده‌ محترم ایشان که این بستر عالی را برای آموزش فراهم کردند، صمیمانه سپاسگزارم و دعا می‌کنم همیشه سلامت باشند. هر دستور جلسه‌ای که برگزار می‌شد و هر استادی که در این جایگاه می‌نشست، من از آموزش‌هایشان بهره می‌بردم و می‌دیدم که ارتباطشان را با دستور جلسه پیدا می‌کنند؛ این برایم بسیار جالب بود. حالا اولین تجربه‌ استادی من این است که خودم در این جایگاه آموزش بگیرم. موضوع این دستور جلسه برایم بسیار مهم است، چون مدت طولانی یک گره بزرگ در ذهنم داشتم: این‌که صرفاً با سواد بودن یا حضور در محیط آکادمیک و دانشگاه به معنای دانا بودن نیست. شاید در یک حوزه‌ تخصصی دانش به دست بیاوریم، اما این الزاماً موجب نمی‌شود که دانا باشیم و به دانایی مؤثر برسیم.

آقای مهندس خیلی زیبا می‌فرمایند: «دانایی چیزی نیست که من یاد گرفته باشم، بلکه دانایی چیزی است که به کار می‌برم، خروجی دارد و عملی می‌کنم». در صحبت‌های چهارشنبه هم خیلی جالب بود که ایشان گفتند: «دانایی نه تنها سواد نیست، بلکه تمدن هم نیست». اکنون در کشورهای جهان اول، درست است که علم و تکنولوژی به‌روزتر و پیشرفته‌تری نسبت به ما دارند، اما گویی روزبه‌روز ناآگاه‌تر می‌شوند؛ از این جهت که چاقی بیداد می‌کند یا مثلاً بعضی کشورها هر چند وقت یک‌بار مصرف ماری‌جوانا را به بهانه‌ درمان افسردگی آزاد می‌کنند؛ اما چیزی که ما در کنگره۶۰ یاد گرفتیم این است که اگر تیغ جراحی در دست جراح باشد، می‌تواند جان انسانی را نجات دهد؛ اما اگر همان تیغ در دست قاتل باشد، می‌تواند جان انسانی را بگیرد؛ بنابراین دانایی واقعی من در اندیشه، رفتار و نوع برخوردم مشخص می‌شود. لباس تن من دانایی‌ام را نشان نمی‌دهد؛ بلکه واکنشی که در موقعیت‌های مختلف دارم دانایی مرا آشکار می‌کند.

مثلاً اگر می‌دانم وقتی عصبانی هستم چند ثانیه صبر می‌تواند مشکل را برطرف کند، اما در عمل نتوانم جلوی پرخاشگری و عصبانیت خود را بگیرم و صدایم را بلند کنم، در این زمینه دانا نیستم؛ چون نتوانسته‌ام آنچه را می‌دانم عملی کنم. اگر بتوانیم دانایی خود را به اجرا بگذاریم و به آن عمل کنیم، آن‌ وقت به دانایی مؤثر رسیده‌ایم. همان‌طور که استاد امین می‌فرمایند: «علم بدون عمل، چراغ خاموش است». چراغ زمانی روشن می‌شود که عمل انجام گیرد. در رابطه با سواد هم چیزی که برای من بسیار جالب است این است که آقای مهندس همیشه افراد را تشویق به ادامه‌ تحصیل می‌کنند؛ این‌که افراد درس بخوانند و علمی کسب کنند؛ بنابراین به نظر من این دستور جلسه مخالفتی با سواد ندارد. اتفاقاً اگر ما در یک زمینه سواد و علمی به دست بیاوریم، می‌توانیم از آن به عنوان ابزاری برای رسیدن به دانایی مؤثر و فرمان عقل استفاده کنیم؛ که تقریباً باید هدف همه‌ ما در زندگی همین باشد. در نهایت سواد واقعی توانایی درک کردن، داشتن ظرفیت برای گذشت، بخشیدن و عملی کردن آموخته‌هاست و این همان چیزی است که دانایی مؤثر نامیده می‌شود.

مرزبانان کشیک: همسفر فاطمه و مسافر رضا
تایپیست: همسفر هدیه رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
ارسال: همسفر ساحل رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی پرستار