در کنگره از لحاظ جایگاهی نمی‌توانیم با یکدیگر برابر باشیم

یازدهمین جلسه از دوره سوم جلسات لژیون سردار نمایندگی وکیلی یزد، به استادی راهنما همسفر زینب، نگهبانی راهنمای تازه‌واردین همسفر معصومه و دبیری همسفر مهناز با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره باهم برابرند؟» در روز دوشنبه ۲۰ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۴۵ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
خوشحال هستم که بعد از تعطیلات شما را می‌بینم، خیلی دلتنگ‌ شده بودم و امیدوارم که همیشه در صحت و سلامت باشید.
وقتی وارد کنگره می‌شوم و تک‌تک شما را می‌بینم، احساس می‌کنم که به خانه دوم خودم برگشته‌ام، امیدوارم بتوانیم در کنار هم در کنگره حضور داشته باشیم و آن چیزی را که خواسته ذهن ما هست، بسازیم.
در مورد دستور جلسه بخواهم صحبت کنم، ما هشت خواهر هستیم که زیر نظر یک پدرومادر تربیت و بزرگ شدیم؛ ولی جالب این‌جا است که بعد از ازدواج، زندگی‌ هرکدام از ما متفاوت شد؛ یکی در زندگی‌اش خیلی موفق بود، یکی موفقیت‌های کمتری را کسب کرده و یکی به بیشتر خواسته‌هایش رسیده بود و من به‌خاطر این تفاوت‌ها تعجب می‌کردم! همیشه این سؤال برای من پیش می‌آمد که خواهرم چه کاری انجام داده است که در زندگی خود، بیشتر از من آرامش دارد؟ این سؤال همیشه در ذهن من مطرح بود تا این‌که به کنگره آمدم و این دستور جلسه به من فهماند که عدالت یعنی چه؟ فکر می‌کنیم وقتی در یک خانواده هستیم، باید همه ما زندگی خوبی را داشته باشیم؛ ولی این‌جا به من آموخت که این اتفاق نمی‌افتد.

زمانی‌که کلمه عدالت را می‌شنوم، به یاد سمبل عدالت، حضرت علی (ع) می‌افتم؛ داستانی که برادرشان آمد و تقاضای بخشی از بیت‌المال را کرد و حضرت با آهن گداخته‌ای که به سمت برادرش گرفت، به او یاد داد که این کار درستی نیست.

اگر به آرم یا مثلث کنگره نگاه کنیم؛ می‌بینیم که عدالت، معرفت و عمل سالم در کنار یکدیگر هستند و اگر بخواهیم در مورد موضوع اعتیاد به درمان قطعی و تعادل برسیم، باید سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی را به تعادل برسانیم تا به درمان قطعی اعتیاد برسیم. در اعتیاد و رسیدن به درمان قطعی آن، تعادل یکی از موضوعات بسیار مهم است و با معرفت، شناخت و آگاهی می‌توانیم از این بیماری به آن تعادل برسیم. انسانی‌هایی که در درون خودشان و بین نیروهای درون‌شان یک تعادلی را ایجاد می‌کنند، متقابلاً بیرون از وجود آن‌ها هم این تعادل وجود دارد.

زمانی فرآیند درمان صورت می‌گیرد که جسم، روان و جهان‌بینی در یک راستا با هم به تعادل برسند و تا حد زیادی، وقتی این تعادل به‌وجود می‌آید، در کنارش تعادل درونی هم ایجاد می‌شود. معرفت، کسب دانش و آگاهی در زندگی‌، ما را به‌ سمت انجام‌دادن عمل سالم سوق می‌دهد و به تعادل نزدیک می‌کند.

وقتی‌که صحبت از عدالت می‌شود، اولین چیزی‌که در ذهن ما از معنی عدالت نقش می‌بندد، برابری و یکسان‌بودن است؛ اگر به کنگره نگاه کنیم، می‌بینیم زمانی‌که از در وارد می‌شویم، تحصیلات، موقعیت شغلی یا موقعیت مالی که داریم، برای کنگره مهم نیست و همه برابر هستیم؛ تمام افرادی که وارد می‌شوند روی یک مدل صندلی می‌نشینند و همه افراد بعد از واردشدن، اول باید لژیون تازه‌واردین را بگذرانند تا بتوانند وارد لژیون شوند و آموزش‌های کنگره را دریافت کنند که همه از یک مدل آموزش استفاده می‌کنند، فرقی نمی‌کند که دکتر، کارگر، بیکار یا فقیر باشند.

وقتی‌که بحث جایگاه‌ها پیش می‌آید؛ مثلاً یک سفر اولی، سفر دومی، مرزبان، راهنما و ایجنت با هم فرق می‌کنند و دیگر نمی‌توانیم بگوییم که یک تازه‌وارد با یک راهنما برابر است؛ چراکه جایگاه‌ها با هم متفاوت هستند.

قطعاً افراد دیگر هم، احترامی که به یک راهنما می‌گذارند یا طرز برخوردشان با یک راهنما و ایجنت کاملاً متفاوت است؛ پس می‌توانیم بگوییم: در کنگره از لحاظ جایگاهی نمی‌توانیم با یکدیگر برابر باشیم. شما یک لژیون را درنظر بگیرید؛ دو نفر سفر اولی با هم وارد لژیون می‌شوند، یکی مرتب سی‌دی می‌نویسد، به حرف راهنمای خود گوش می‌دهد، خدمت می‌کند، سر وقت می‌آید و غیبت کمتری دارد با آن سفر اولی که غیبت زیاد دارد یا سی‌دی‌هایش را به‌موقع نمی‌نویسد و خدمت نمی‌کند را نمی‌توانیم بگوییم با هم برابر هستند، شاید خواسته مشترک داشته باشند؛ ولی حرکت و مسیر رسیدن به خواسته‌هایشان یکسان نمی‌باشد.

اگر این مسئله را به لژیون سردار ربط بدهیم و در مورد آن صحبت کنیم؛ تمام کسانی‌که در لژیون سردار هستند، باید یک مبلغی را پرداخت کنند تا بتوانند از این آموزش‌ها استفاده کنند؛ تعدادی پرداخت می‌کنند ولی متأسفانه حضور ندارند و از لژیون استفاده نمی‌کنند یا داخل لژیون مشارکت نمی‌کنند؛ باید بدانیم که تمام این مسائل جایگاه ما را مشخص می‌کند، کسی‌که خدمت نمی‌کند یا در لژیون شرکت نمی‌کند، مطمئناً با کسی‌که مدام در جلسات شرکت می‌کند برابر نیست؛ پس این خود ما هستیم که جایگاه خودمان را مشخص می‌کنیم؛ در صورتی‌که بعد از واردشدن، برای خواسته‌داشتن و فرصت حرکت‌کردن برابر هستیم.

در سی‌دی ذره آقای مهندس خیلی قشنگ می‌فرمایند: اگر بخواهیم یک موشک را به فضا بفرستیم، باید این موشک حرکت کند و سرعت بگیرد؛ سرعتش باید در حدی برسد که بتواند جاذبه را از بین ببرد و از جو خارج شود، در این‌صورت است که موشک می‌تواند وارد فضا شود؛ آقای مهندس در مورد ما که در کنگره هستیم و می‌خواهیم از سختی‌ها عبور کنیم می‌فرمایند: باید در حرکت خود شتاب داشته باشید و زمانی‌که این شتاب را ایجاد کنید، به‌ جایی خواهید رسید که از سختی‌ها عبور کرده و به آن خواسته‌هایی که در دل دارید، می‌رسید.
از این‌که به حرف‌های من گوش کردید سپاسگزارم.

تایپ و ویرایش: همسفر فروزنده رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر زهرا. ط رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر سمیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وکیلی یزد