عدالت بدون معرفت امکان‌پذیر نیست

جلسه چهاردهم از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی جواد گلپایگان به استادی همسفر رؤیا، نگهبانی همسفر حکیمه و دبیری همسفر اکرم با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره باهم برابرند؟» در روز یک‌شنبه ١٩ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ١٧:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند بزرگ را شاکر هستم که قسمت و روزی من قرار داد تا یک‌بار دیگر در کنگره حضور پیدا کنم و در کنار شما خدمت کنم و آموزش بگیرم.

دستور جلسه این هفته راجع‌به عدالت، آیا همه افراد کنگره با هم برابرند؟ اگر بخواهیم یک پاسخ کوتاه به این سؤال بدهیم، می‌گوییم: خیر! اما اگر بخواهیم یک پاسخ کامل و جامع‌تر بدهیم، می‌گوییم که ما باید ابتدا کلمه عدالت را بشناسیم، آن را بشکافیم و بدانیم که چه کاربردی دارد؟

کلمه عدالت ریشه در عدل دارد و کلماتی همچون تعادل، عادل و متعادل هم‌خانواده‌اش هستند؛ ولی در اصل عدالت؛ یعنی هر کس در جایگاه خودش قرار داشته باشد. شناخت این جایگاه خیلی دشوار است و شرط لازمه آن معرفت است؛ درحالی‌که عدالت بدون معرفت امکان‌پذیر نیست.

ما باید علم، آگاهی و شناخت داشته باشیم تا بتوانیم تشخیص بدهیم که جایگاه هر چیزی کجاست؟ فردی می‌تواند عدالت را در بیرون و اجتماع اجرا کند که عدل در وجودش تحقق پیدا کرده باشد. انسانی که به تعادل درونی نرسیده است، عدالت را با ذهن خودش تفسیر می‌کند و ممکن است به انحراف کشیده شود. ما برای تشخیص جایگاه هر چیز، رعایت کردن حدود، دانستن جایگاه و اندازه هر چیز نیازمند عقل هستیم و این عقل است که به ما می‌گوید تا بتوانیم جایگاه هر چیزی را تشخیص بدهیم. عقل است که به ما می‌گوید کدام کار تفریط یا افراط است؛ بنابراین اساس عدالت بر مبنای عقل است؛ یعنی هر کجا که عقل باشد، عدالت هم در آنجا وجود دارد.

مسافری که سالیان سال با انجام عمل ناسالم (مصرف مواد مخدر) به خودش و خانواده‌اش آسیب رسانده است؛ زمانی‌که وارد کنگره می‌شود، با آموزش‌های جهان‌بینی جسم و روان خودش را بهبود می‌بخشد و به ایمان قوی‌تر، حس سالم‌تر، عمل سالم‌تر، عقل سالم‌تر و در نتیجه می‌تواند به عدالت نزدیک‌تر شود.

در مورد قسمت دوم دستور جلسه که می‌گوید: آیا همه افراد در کنگره با هم برابر هستند؟ همه ما می‌دانیم که عدالت در کنگره برای همه یکسان است و به تمام اعضاء محبت، آموزش و عشق به صورت برابر و یکسان داده می‌شود؛ بنابراین این ما هستیم که از نظر توانایی‌، استعداد، تلاش، خواسته‌ خودمان و خوب سفر کردن‌مان با هم فرق می‌کنیم؛ به‌عنوان مثال مسافری که یازده ماه این سفر را طی می‌کند با مسافر دیگری که بیست‌ و چهار ماه این سفر را می‌گذراند، نمی‌توانیم بگوییم که با هم برابر هستند.

درحقیقت فردی که در سفر اول وارد لژیون می‌شود، سی‌دی‌هاش را می‌نویسد، سر وقت می‌آید، آموزش‌ها را می‌گیرد و به حرف راهنمایش گوش می‌دهد؛ قطعاً با یک سفر اولی دیگر که سر وقت نمی‌آید، تکالیفش را انجام نمی‌دهد و به حرف راهنمایش گوش نمی‌دهد، نمی‌توانیم بگوییم که با هم برابر هستند یا فردی در کنگره خدمت بلاعوض انجام می‌دهد؛ ولی نفر دیگر خدمت می‌کند تا پاداشی به او بدهند؛ قطعاً این دو تن باهم برابر نیستند.

در پایان به وادی نهم اشاره می‌کنم که می‌گوید: خداوند انسان را در بالاترین سطح شعور و آگاهی قرار داد و مجموعه‌ای از رذائل و فضائل را در وجودش قرار داد؛ همچنین پیامبرانی برای او فرستاد تا با اختیار خودش از بین دو راه مستقیم و غیرمستقیم یکی را انتخاب کند. اگر راه مستقیم را برود، نتیجه و جایگاهی که به دست می‌آورد، برایش خوشایند است و آن عدالتی که می‌خواهد برایش اجرا می‌شود؛ ولی اگر راه غیرمستقیم را انتخاب کند، نتیجه برایش ناخوشایند می‌شود و به جایگاهش اعتراض می‌کند؛ درحالی‌که این عین عدالت است و چیزی است که خودش خواسته است.

در کنگره هم به همین شکل است. ما هر چیزی را که بخواهیم به دست بیاوریم؛ باید بهای آن را پرداخت کنیم تا با تلاش به جایگاهی که می‌خواهیم برسیم؛ درغیراین‌صورت نمی‌توانیم به آن جایگاهی که می‌خواهیم برسیم.

مرزبانان کشیک: همسفر معصومه و مسافر ولی‌الله
تایپیست: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویرایش: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم)
عکس: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان