عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟

همسفر پروانه:
اگر بخواهیم عدالت را در جهان هستی تعریف کنیم، باید بگوییم که خداوند هر ذره از موجودات را آفریده و همه را با نظم و ترتیب خاصی چیده است؛ کوچک‌ترین کوتاهی نکرده و هر کس را سر جای خود قرار داده و از وجود خویش به هر تنابنده‌ای تابانده است. اما بشریت با خواسته‌های نامعقول خود، مثلث‌هایی پی‌درپی و سراسر اشتباه، این عدالت را به امواجی نابودگر تبدیل کرده؛ بدون اینکه بداند چه می‌کند و چه ضربه‌ای به شهر جان و اطراف وارد می‌کند. تا اینکه دوباره خداوند چادر مهر، محبت و ایمانش را به تمامی انسان‌ها پهن کرد و از گوهر خود، انسانی را برای یاری رساندن فراخواند و از دل سفره‌اش نوید کنگره را شیپور زد. حالا این سفره‌ی با عظمت باز است و هر کسی تمایل دارد می‌تواند بنشیند. این‌جا عدالت الهی را نوید می‌دهد. وجب به وجب غذای علم، دانش، معرفت و عدالت عمل سالم آموزش داده می‌شود.
از نظر جاودانگی، علم و آگاهی یکی است؛ ولی از نظر برداشت و عمل، نه. هر کس به اندازه توان خود دست به سفره می‌برد و خواسته‌اش را برمی‌چیند. مسیر و هدف، رسیدن به خالق است. توشه چه باشد، آن را باید از خویش پرسید. هر آن‌چه از دل برآید به دل بنشیند و هر آن‌چه از دل برفت، از دیده برفت.

همسفر سارا:
بدون محبت، کسی معرفت پیدا نمی‌کند. کسی که معرفت دارد، پس محبت هم دارد و محبت یک درس و آموزش است که کردار و رفتار انسان را امن می‌کند و همه‌چیز را با نگاهی زیبا می‌بیند. از هیچ‌کس ناراحت نمی‌شود، از نعمت‌های خداوند لذت می‌برد و همیشه شکرگزار است و از زمان به خوبی استفاده می‌کند.
کسی که محبت و معرفت دارد، آزارش به کسی نمی‌رسد و حتی اذیت کسی را نمی‌بیند و آن را به فال نیک می‌گیرد. این افکار باعث می‌شود همیشه در آرامش باشد، در جهت مثبت حرکت کند، مثبت فکر کند، مثبت حرف بزند و مثبت ببیند.
باید بدانیم که از ازل هستیم و تا ابد می‌مانیم و هر کار بد یا خوبی که می‌کنیم، در آینده نتیجه‌اش را خودمان می‌بینیم؛ پس نباید از خداوند گله و شکایت داشته باشیم که چرا من بدشانس هستم یا چرا بد آورده‌ام. باید بدانیم که نتیجه اعمال خودمان است و باید خوبی کنیم تا خوبی و محبت ببینیم و شکرگزار باشیم تا نعمت‌مان افزون شود.
برای خداوند همه‌ی انسان‌ها یکسان هستند و فرقی نمی‌کنند. خداوند برای همه یکسان نعمت و روزی داده و کسی را بالاتر یا بهتر نیافریده است؛ بلکه همه را یکسان آفریده است.
ما باید خودمان برای آینده و جهان آخرت خود تلاش کنیم و به فرامین الهی گوش دهیم و عمل کنیم تا به سعادت برسیم؛ پس چه برای این دنیا و چه برای جهان آخرت، هر چه بکاریم همان را درو خواهیم کرد. از خداوند انتظاری نداشته باشیم، چون خداوند همه‌ی راه‌ها را روشن کرده و فرامین الهی را برای ما فرستاده است.

تایپیست: همسفر آیدا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون یکم) رابط خبری
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران