در مسیر صراط ‌مستقیم قرار بگیریم

عدالت به معنای یکسان بودن، توزیع مساوی امکانات یا برخوردها نیست؛ درواقع عدالت در کنگره۶۰ به این معنا است که هر شخص بر اساس تلاش و عملکرد خود در مسیر درمان و آموزش، جایگاه و جایزه خود را دریافت می‌کند، این مطلب به این معنا است که همه در ابتدای ورود به کنگره، با شرایط برابر و یکسان وارد می‌شوند، آموزش و درمان برای همه افراد یکسان است. آیا همه‌ افراد در کنگره با هم برابرند؟ باید بگویم خیر. آیا کسی که تلاش می‌کند و در کنگره به جایگاهی می‌رسد، با کسی که هیچ تلاشی ندارد یکی است؟ آیا کسی که تازه‌وارد است و چیزی از کنگره نمی‌داند با کسی که چندین سال از آموزش‌های کنگره استفاده می‌کند برابر است؟ شخصی که کلاس‌ها را مرتب شرکت می‌کند و به حرف‌های راهنمایش گوش می‌کند، با کسی که کلاس‌ها را شرکت نمی‌کند و به قوانین کنگره احترام نمی‌گذارد یکی است؟

با طرح گوشه‌ای از این سؤال‌ها متوجه می‌شویم که افراد در کنگره یکی نیستند و این عین‌ عدالت است و اگر غیر از این باشد بی‌عدالتی است و تمامی زحماتی که افراد برای کنگره۶۰ می‌کشند از بین می‌رود. من از روزی که وارد کنگره شدم متوجه شده‌ام که افراد در این مجموعه بزرگ مسئولیتی را بر عهده‌ دارند و این مسئولیت‌ها با تلاش، کوشش و آموزش صحیح به دست آورده می‌شوند. متوجه شدم که افراد تازه‌وارد با افرادی که در کنگره جایگاه دارند، برابر نیستند و این امر نبایست باعث ناراحتی من شود. آموختم برای به دست آوردن جایگاه، من هم می‌توانم تلاش کنم و آن را به دست بیاورم؛ زیرا عدالت، در این مکان مقدس به‌درستی انجام می‌شود. وقتی از عدالت صحبت می‌شود، ناخودآگاه، ذهن انسان متوجه شخصیتی می‌شود که سمبل محبت است و او کسی جز علی ابن ابوطالب علیه‌السلام نیست.

ایشان کسی است که با عشق، عقل و ایمان توانستند، عدالت را در درون خویش تا حد اعلاء به وجود آورند و در نهایت، در رفتار خود تا انتهای عدالت پیش بروند به‌عنوان سمبل عدالت شناخته شوند. ایشان الگوی عدالت و تعریف عدالت هستند؛ حتی درک عدالت نیز، حد بالایی از علم، آگاهی و معرفت را می‌طلبد و از وضعیت درک ما خارج است. اولین برداشت از عدالت در ذهن انسان  برابری و یکسان بودن است؛ درصورتی‌که مفهوم عدالت، برابری و یکسان بودن نیست. شاید در جایی مفهوم عدالت برابری باشد؛ اما در بسیاری از جاها این‌گونه نیست؛ به‌طورکلی هر انسانی با توجه به سطح دانایی و عملکرد خود، جایگاهی را برای خویش محیا می‌کند که این جایگاه دقیقاً نتیجه‌ عملکرد او است. هر جایگاهی دارای شرایط خاص خود است؛ جایگاه خوب یا بد، بالا، پایین‌، زشت، زیبا، سفر اولی، سفر دومی، مصرف‌کننده‌، راهنما، کارتن‌خواب، استاد دانشگاه، پزشک.

اگر دقت کنیم می‌بینیم هر انسانی در یک جایگاه قرار دارد و نقش اجتماعی و پایگاه اجتماعی خود را دارد و این جایگاه و این نقش را خودش برای خودش به وجود آورده است و برخورد انسان‌ها نیز با هر کدام از این جایگاه‌ها متفاوت است؛ برای مثال برخورد ما با یک مصرف‌کننده که در روز، چندین بار مواد تزریق می‌کند با یک استاد دانشگاه متفاوت است. آیا می‌توان گفت که بر اساس عدالت با این دو جایگاه و این دو شخصیت یک‌جور برخورد شود؛ اگر این‌طور باشد عین‌ بی‌عدالتی است. در کنگره۶۰ همه‌ افراد باهم برابر نیستند؛ اگر می‌بینیم برخوردها یکسان نیست ناراحت نشویم؛ البته درک این موضوع کمی سخت است، شاید هم خیلی سخت باشد؛ اما باید یاد بگیریم و بپذیریم که برخوردهای که انجام‌می‌گیرد عین عدالت است و این نتیجه جایگاه است که خودمان برای خودمان فراهم می‌کنیم؛ اما اگر حرکت کنیم، تلاش کنیم و جایگاه خود را تغییر دهیم به‌جایی که می‌خواهیم برسیم، در مسیر صراط قرار بگیریم، همه‌چیز مطلوب می‌شود.

احترام، محبت، دوست داشتن، امکانات مادی و معنوی همه چیزهایی است که آرزوی داشتن آن‌ها را داشته‌ایم، فراهم می‌شود و هر آنچه هست بارش رحمت است. خداوند در کتاب آسمانی می‌فرمایند: «آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند باهم برابرند؟» پس نتیجه می‌گیریم که هیچ انسانی با انسان دیگر ازنظر جایگاه برابر نیست؛ وقتی انسانی نابرابری و بی‌عدالتی ببیند، معترض می‌شود که عدالت، مساوات و برابری برقرار نیست؛ درصورتی‌که اگر با فردی که دچار نقض فرمان شده، درگیر ضد ارزش‌ها است، با فردی که در صراط ‌مستقیم‌ قرار دارد به‌طور یکسان برخورد شود؛ آن‌وقت ظلم برقرار می‌گردد نه عدالت.

منبع: سایت کنگره۶۰
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر ایران (لژیون چهاردهم)
عکاس: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر ایران (لژیون چهاردهم)
ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر اشرف (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابن‌سینا