زندگی هر فرد، بازتابی از نوع تفکر اوست

افکار نقش بسیار مؤثری در زندگی انسان‌ها دارند و می‌توان گفت زندگی هر فرد، بازتابی از نوع تفکر اوست. وادی پنجم، وادی عمل است؛ مرحله‌ای که در آن باید آموزه‌های وادی‌های پیشین را به کار بگیریم و به جای توقف در مرحله‌ دانستن، وارد عرصه‌ عمل شویم. در وادی‌های قبل آموختیم که چگونه فکر کنیم. دانستیم که بیهوده به دنیا نیامده‌ایم و هیچ‌کس به اندازه‌ خود ما نمی‌تواند برای‌ ما تصمیم‌ بگیرد. همچنین یاد گرفتیم که مسئولیت زندگیمان بر عهده‌ خود ما است. این دانسته‌ها به تفکر ما جهت می‌دهند و باور و ایمان ما را محکم‌تر می‌سازند؛ اما وادی پنجم به ما می‌گوید که دانستن به تنهایی کافی نیست. تفکر، هرچند مهم است؛ اما بدون حرکت و اقدام، راه‌گشا نخواهد بود. تا زمانی‌که دست به عمل نزنیم، افکار ما به واقعیت تبدیل نمی‌شوند.

در این وادی، به هفت پله اشاره شده است که ما را در مسیر حرکت یاری می‌دهند. برای آن‌که حرکتی صحیح و اصولی داشته باشیم، باید این پله‌ها را بشناسیم و بر پایه‌ آن‌ها عمل کنیم. ۱. بازگشت از ضدارزش‌ها: بازگشت از ضدارزش‌ها همان توبه است. اما توبه تنها با گفتن یک جمله محقق نمی‌شود. اگر کاری برخلاف ارزش‌ها انجام داده‌ایم، باید مسیر اشتباه طی شده را بازگردیم و آن را جبران کنیم. توبه به معنی اصلاح مسیر است؛ نه صرفاً ابراز پشیمانی! ۲. خودداری: خودداری به‌ معنای تسلط بر نفس است. انسان خوددار کسی‌ است که فرمانده وجود خود است؛ یعنی کاری را که نباید، انجام نمی‌دهد و سخنی را که نباید، بر زبان نمی‌آورد. اگر مطمئن نباشد کاری به سود یا زیان اوست، از انجام آن خودداری می‌کند.

۳. قناعت: قناعت به معنای خساست نیست. قناعت یعنی استفاده‌ درست و بهینه از حداقل امکانات موجود؛ درست مانند طبیعت که با کم‌ترین منابع، بیش‌ترین بهره‌وری را دارد. هم‌زمان باید برنامه‌ریزی کنیم تا به تدریج پایه‌های مالی خود را نیز تقویت کنیم. ۴. صبر: صبر را نباید با تنبلی یا بی‌تحرکی اشتباه گرفت. صبر یعنی تلاش همراه با زمان؛ یعنی برای رسیدن به هدف، با پشتکار ادامه دهیم و بدانیم که هر چیزی در زمان مناسب خود به ثمر می‌رسد. ۵. پرهیز از تجسس، قضاوت و غیبت: تجسس در امور دیگران، قضاوت درباره‌ آن‌ها و غیبت، نه‌تنها نادرست‌اند؛ بلکه انسان را از مسیر اصلی زندگی منحرف می‌کنند. این رفتارها انرژی ذهنی را تحلیل می‌برند و باعث دور شدن فرد از اهداف واقعی‌اش می‌شوند. این اعمال نشانه‌ بیکاری ذهن و انحراف از مسیر رشد شخصی است.

۶. پس‌انداز: ما در جهانی مادی زندگی می‌کنیم و برای ادامه‌ زندگی به منابع مادی نیاز داریم. همان‌طور که مهندس دژاکام می‌گویند: کلید جهان ماده، پول است. نمی‌توان گفت پول بی‌ارزش است؛ چرا که بسیاری از امور زندگی با آن می‌گذرد. بنابراین، باید برای پول احترام قائل باشیم و در مسیر درست آن را به‌دست آوریم. پس‌انداز، گامی مهم در جهت آرامش و امنیت مالی است و این کار باید به صورت تدریجی انجام شود؛ چون «دانه‌دانه است غله در انبار». همچنین آقای مهندس معتقدند که مدیریت مالی خانواده و پس‌انداز، بر عهده‌ی بانوان است و آن‌ها باید اقتصاد خانواده را اداره کرده و در این زمینه فعال باشند.

۷. توکل، رضا، تسلیم: توکل؛ باید در تمام مراحل زندگی، به خداوند توکل داشته باشیم و از او یاری بخواهیم؛ اما وظایف و مسئولیت‌های خود را نیز به‌درستی انجام دهیم. رضا؛ در برابر حوادث و مقدرات زندگی، راضی و خشنود باشیم و از خداوند شکایت نکنیم. پذیرش آگاهانه‌ اتفاقات، نشانه‌ ایمان و آرامش درونی است. تسلیم؛ این مرحله مخصوص کسانی است که از مراحل قبل عبور کرده‌اند و به بالاترین درجه‌ یقین رسیده‌اند. در این مقام، فرد در برابر اراده‌ الهی، هیچ مخالفت یا مقاومتی ندارد و تمام وجودش را تسلیم خداوند می‌کند. نتیجه‌گیری: ما باید بیاموزیم که میان گفتار و عمل هماهنگی برقرار کنیم. تا زمانی که سخنان و باورهای‌ خود را در عمل پیاده نکنیم، آن‌ها ارزش چندانی نخواهند داشت. ارزش واقعی باورها در عملی‌کردن آن‌ها است. همان‌گونه که سعدی بزرگ می‌فرماید: سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی؛ ز عمل کار برآید، به سخندانی نیست.

منبع: کتاب عشق
نوسنده : مسافر منصوره (لژیون جونز)
رابط خبری: همسفر مرضیه (لژیون جونز)
ویرایش و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه(لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضوی