در کنگره، مثلثی به‌نام مثلث درمان داریم که شامل جسم، روان و جهان‌بینی است

چهاردهمین جلسه از دور چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی ارگ کرمان، با استادی مسافر عبدالحسین و نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر دانیال، با دستور جلسه "وادی پنجم و تأثیر آن روی من" در روز یکشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به‌کار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

به رسم ادب، ابتدا از جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه سپاسگزاری می‌کنم؛ چرا که اگر صبر، ازخودگذشتگی و تلاش‌های بی‌دریغ ایشان نبود، ما امروز در این مکان گرد هم نمی‌آمدیم. همچنین از استاد عزیزم، آقا رضا، که نقش بزرگی در حال خوب امروز من داشتند، قدردانی ویژه دارم. از ایجنت محترم، مرزبانان عزیز و همه خدمتگزاران نمایندگی ارگ نیز بابت فرصتی که برای خدمت به من دادند، سپاسگزارم.

دستور جلسه امروز، درباره وادی پنجم است؛ وادی‌ای که می‌گوید: «در جهان ما، تفکر، قدرت مطلق حل نیست، بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید.» در کنگره، مثلثی به‌نام مثلث درمان داریم که شامل جسم، روان و جهان‌بینی است. در فرآیند درمان، جسم و روان با کمک داروی OT و اجرای منظم برنامه DST که توسط مهندس طراحی شده، در مدت حدود ۱۰ یا ۱۱ ماه به تعادل نسبی می‌رسند. اما برای رسیدن به تعادل در بخش جهان‌بینی، نیازمند آموزش، مشارکت، گوش‌دادن به سی‌دی‌ها و حضور در جلسات هستیم.

مهندس دژاکام کتابی با عنوان چهارده وادی برای رسیدن به خود تألیف کرده‌اند که ابزار خودشناسی ماست. این وادی‌ها به ما کمک می‌کنند تا گره‌های زندگی‌مان را بشناسیم و قوانینی را بیاموزیم که سال‌ها فراموش کرده بودیم.

وادی اول به تفکر می‌پردازد و می‌گوید: «ساختارها با تفکر آغاز می‌گردند و بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می‌رود.» یعنی اگر ذهن ما ساختار درستی نداشته باشد، نمی‌توانیم مسیر درستی را طی کنیم.

وادی دوم تأکید می‌کند: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی خلق نشده است.» ما بیهوده نیستیم، حتی اگر احساس بیهودگی کنیم.

وادی سوم می‌گوید: «باید دانست هیچ موجودی به‌اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» یعنی بار اعتیاد را باید خودمان به زمین بگذاریم و تنها بر توانایی‌های خود تکیه کنیم.

وادی چهارم به مسئولیت‌پذیری اشاره دارد؛ اینکه مسئولیت را نباید به گردن خداوند انداخت. ما باید حرکت کنیم تا خداوند دست ما را بگیرد.

و در نهایت، وادی پنجم ما را به حرکت دعوت می‌کند؛ می‌گوید در سکون هیچ زایش و تغییری نیست. اگر خواهان درمان هستم، باید وقت بگذارم؛ حداقل سه روز در هفته. چون اگر برای بزرگ‌ترین مشکل زندگی‌ام وقت نگذارم، در واقع هیچ حرکتی انجام نداده‌ام. نوشتن سی‌دی، حضور در جلسات، مشارکت، همه بخشی از همین حرکت‌اند.

مهندس در وادی پنجم به سه جهان اشاره می‌کنند: جهان فیزیکی، جهان خواب و جهان ذهن. آنچه در ذهن ما ساخته می‌شود باید در عمل هم نمود پیدا کند.

برای عبور از وادی پنجم، چند پله پیش‌ِ رو داریم:

1. دوری از ضد ارزش‌ها: باید مثلث جهالت (ترس، منیت، ناامیدی) را بشکنیم و به سمت مثلث دانایی (تفکر، آموزش، تجربه) حرکت کنیم.

2. خودداری: توان نه گفتن به خواسته‌های نادرست.

3. قناعت: انجام درست کارها با کمترین امکانات.

4. صبر: یعنی تحمل زمان همراه با کوشش.

5. پرهیز از قضاوت و غیبت: باید تمرکزم را روی اصلاح خودم بگذارم، نه دیگران.

6. توکل، تسلیم و رضا: خداوند را ناظر بر اعمالم بدانم و رضایت او را ملاک کارهایم قرار دهم.

در پایان از همه عزیزانی که با سکوت مؤدبانه‌شان به من درس ادب آموختند، سپاسگزارم.

عکاس : مسافر امیر رضا لژیون سوم 

تایپ : مسافر محمد لژیون سوم 

ویرایش : مسافر امیر هادی لژیون دوم

بارگزاری : مرزبان خبری مسافر احسان