موهبت الهی

ایجنت همسفر محبوبه:

در خصوص دستور جلسه آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی و تعادل و بی‌تعادلی؛ چون در لژیون سردار هستیم و دستور جلسه باید مربوط به مسائل مالی باشد. از آنجا که آداب معاشرت مربوط به انسان و رفتار و آداب و بیان اوست همه این‌ها از ادب او نشئت گرفته است؛ برای همین می‌گویند: آداب معاشرت. هر مسئله‌ای در زندگی آداب خودش را دارد. حضور در لژیون سردار نیز آداب خودش را دارد و ابتدا باید مبلغ را پرداخت کنید تا عضو آن شوید. حضور به موقع داشته باشید و لژیون سردار را حمایت کنید.

چه چیزی باعث می‌شود انسان بتواند در این جایگاه قرار بگیرد؟ به نظرم کسانی که عضو سردار هستند آداب پیش نیاز آن را رعایت کرده‌اند تا توانستند در این لژیون قرار بگیرند. یکی از این اصول پس انداز کردن است، که ما باید اصول آن را بلد باشیم. یکی دیگر از آن قناعت کردن است و اگر بلد نباشیم قناعت کنیم، جایی در این لژیون نداریم. هر کدام از این‌ها نیز آداب خودش را دارد. حضور ما در لژیون سردار یک موهبت الهی است و اگر ما در اینجا هستیم خواست و تلاش ما و اذن خداوند بوده است و باید قدردان آن باشیم؛ تا بتوانیم در این جایگاه ماندگار باشیم. در مورد ادب و بی‌ادبی به نظر من لژیون سردار تاثیر زیادی روی صور پنهان انسان دارد. من این را در بسیاری از اعضای لژون سردار مشاهده کردم. یکی از این تاثیرات روی صور پنهان ادب و نزاکت افراد می‌باشد. حضور در لژیون و آموزش‌ها باعث می‌شود؛ کم کم این تاثیر در وجود انسان نفوذ کند. اتفاقی که در کنگره می‌افتد؛ انسان‌ها را از قهر تاریکی و بدترین شرایط، تبدیل به انسان‌هایی می‌کند که به انسان‌های دیگر می‌توانند کمک کنند. ما با خدمت مالی و آموزش‌ها می‌توانیم کمک کنیم تا انسان‌های دیگر نجات پیدا کنند. ارزش کار اعضای کنگره ۶۰ چه در آموزش و چه در خدمت مالی بسیار ارزشمند است و نباید آن را دست کم بگیریم. تک تک این ریال‌ها در زندگی افرادی که وارد کنگره می‌شوند تاثیرش را می‌گذارد و آدم‌ها و زندگی‌ها را نجات می‌دهد.

راهنما همسفر راضیه:

در کنگره آدابی بیان می‌شود که گاهاً تعدادی از آن را شنیده بودیم و انجام می‌دادیم و تعدادی برایمان تازگی دارد و انجام دادن از آن سخت است و من سعی در انجام آن هستم. به نظرم اصلی‌ترین چیزی که در آداب و معاشرت وجود دارد قدردانی است. من اگر آدم قدرشناسی باشم آن آداب را رعایت کردم. سپاسگزاری من باعث می‌شود خیلی اتفاق‌ها نیفتاد و حد و حدود من مشخص شود. در حقیقت آن منزلت و جایگاهی که به من داده شده حفظ شود و از بین نرود. مثلاً ایشالا پهلوانی که گردن من است موهبتی است که به من داده شده است و باید بدانم چطور از آن سپاسگزار باشم و از آن قدردانی کنم.

چطور رفتار کنم که این مرتبه دوباره برای من تکرار شود و به من داده شود. در کنگره می‌گذرد احساس من نسبت به کنگره و جناب مهندس بیشتر می‌شود و احساس دین بیشتری می‌کنم. اگر بدانم چرا به لژیون سردار راه پیدا کردم؟ چرا پولی پرداخت کردم؟ چرا از بعضی از خواسته‌هایم زده‌ام وقتی به این دانش و آگاهی برسم قسمتی از این آداب سپاسگزاری را انجام دادم. مطمئناً هرچه من این آداب را به جا بیاورم و ادب و احترام بیشتری بگذارم این حتماً به من برمی‌گردد و موهبت بیشتری نصیب من می‌شود. انگار همه این‌ها سلسله وار به دنبال هم هستند و من موظفم ذره ذره آن را رعایت کنم ا به موهبت‌هایی که دوست دارم برسم.

تایپ: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم( لژیون اول)

ویرایش و ارسال: راهنما همسفر آرزو (لژیون دوم)

همسفران نمایندگی دامغان