باید بدانیم قضاوت‌کردن فقط مخصوص خداوند است

همسفر اعظم (راهنما لژیون یازدهم):

دستور جلسه این هفته قضاوت و جهالت است، قضاوت یعنی حکم‌کردن و جهالت به معنی جهل و ناآگاهی است؛ قضاوت از 3 مؤلفه جمع آوری اطلاعات، پالایش اطلاعات و حکم صادر کردن و جهالت از 3 مؤلفه منیت، ترس و ناامیدی تشکیل شده است. یکی از عللی که انسان شروع به قضاوت کردن می‌‌کند منیت است. انسان وقتی فکر کند که درمورد چیزی که قضاوت می‌کند آیا اطلاعات جامع و کامل دارد یا خیر؟ نسبتاً کمتر در جایگاه حکم دادن قرار می‌‌گیرد.

از قدیم گفته‌‌اند: اگر می‌‌‌خواهید کسی را قضاوت کنید چند قدم با کفش‌‌‌های او راه بروید، وقتی من از تمام ابعاد مسئله اطلاع ندارم نمی‌‌توانم در مورد آن صحبت کنم؛ زیرا قضاوت در اموری که به من ربطی ندارد عین جهل و نادانی است. اگر من دوربین را به‌طرف خود متمرکز کنم و اعمال و رفتار خود را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهم آن زمان نکات ضعف و قوت برای من نمایان می‌شود و می‌‌توانم آن را اصلاح یا تقویت کنم.

در قرآن کریم به‌صراحت از قضاوت عجولانه و بر اساس ظواهر درباره دیگران نهی شده است. قرآن تأکید دارد که انسان‌ها از باطن و درون دیگران بی‌‌‌خبرند و نباید بر اساس گمان‌‌‌ها و ظواهر، دیگران را قضاوت کنند. قضاوت در مورد دیگران، به‌ویژه اگر بر اساس سوءظن و بدون آگاهی باشد، امری ناپسند است و باید روزی پاسخگو آن باشند. من باید همیشه این را سرلوحه اعمال خود قرار دهم و بدانم که قضاوت مخصوص خداوند است.

همسفر طاهره:

آقای مهندس در فایل صوتی «قضاوت و جهالت» فرمودند: انسان برای اینکه بتواند قضاوت کند به‌پیش نیازهای فراوانی مانند: ایمان، فرمان عقل، خودشناسی، عدم آگاهی، عدالت، آموزش، بی‌طرف بودن، صبر و تقوا احتیاج دارد؛ اما جهالت پیش‌نیاز ندارد و به معنای عدم آگاهی و نادانی است.

مثلث جهالت شامل: ترس، ناامیدی و منیت است، صفات منفی مانند: حرص، بخل، حسد و خرافات میوه‌‌های جهالت هستند و ثمره آن نیز خودخواهی است، قضاوت در فطرت ما انسان‌‌ها برنامه‌ریزی‌شده است؛ مشکل از جایی آغاز می‌‌‌شود که در حیطه‌‌‌ای که به ما مربوط نیست وارد حوزه  قضاوت می‌‌شویم و در امور شخصی دیگران تجسس می‌‌‌کنیم و نظر می‌‌دهیم که این به معنی جهالت است.

من در کنگره آموختم که در اموری که به من مربوط نیست وارد نشوم و هرگز بدون آگاهی و نداشتن اطلاعات کافی، شخص یا موضوعی را قضاوت نکنم؛ زیرا باعث تخریب می‌شود.
‌‌‌
همسفر اشرف:

قضاوت به معنی حکم‌کردن و جهالت به معنای ندانستن است، قضاوت از روی جهالت است، به معنا داوری درباره موضوعی که ما نسبت به آن آگاهی نداریم، ما ظاهر امر را می‌‌‌بینیم و از باطن آن خبر نداریم. اکثر قضاوت‌‌ها در ظاهر است؛ زیرا هرچه چشمان ما می‌‌بیند مورد قضاوت قرار می‌‌دهیم.

من در صور پنهان یعنی در ذهن خود، همیشه دیگران را قضاوت می‌‌کردم اما پس از ورود به کنگره یاد گرفتم که تنها در اموری که مربوط به خودم است باید قضاوت کنم و بهتر است دوربین را از روی دیگران برداشته و روی خودم بگیرم تا خودم را بهتر بشناسم. ریشه جهالت منیت است نتیجه آن ابتدا ترس و سپس ناامیدی است.

ما در کنگره می‌دانیم که قضاوت دوطرفه است، یعنی وقتی در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم، اجازه می‌‌دهیم دیگران نیز در مورد ما قضاوت کنند؛ آقای مهندس می‌فرمایند: تجسس، قضاوت و غیبت هر ۳ رابطه نزدیکی با هم دارند، پایه و اساس غیبت و قضاوت، تجسس‌کردن است.

انسان برای قضاوت باید به تشخیص و آگاهی برسد، این تشخیص همراه با دانایی، آگاهی و کسب اطلاعات است، قضاوت در مورد دیگران باعث ازبین‌رفتن انرژی ما می‌شود؛ همان انرژی‌ باید صرف کارهای خود ما شود.

همسفر معصومه:

قضاوت در جایگاه خود لازم و ضروری است، ما در جایگاه‌‌هایی که مسئول هستیم باید قضاوت کنیم و حکم صادر کنیم؛ اما ۹۵٪ مسائلی که ما در طول روز در مورد آن‌‌ها قضاوت می‌کنیم بی‌مورد است و انرژی ما را می‌‌گیرند.

قضاوت و جهالت رابطه مستقیمی با هم دارند به‌طوری‌که هر چه جاهل‌‌تر و نادان‌‌تر باشیم، قضاوت‌‌های بیشتر و بی‌اساس‌تری انجام می‌‌دهیم؛ قضاوت از روی جهل است و نادانی از جایی شروع می‌شود که انسان به‌جای دقت بر اعمال و رفتار خود، روی دیگران تمرکز می‌کند و در امور دیگران تجسس می‌کند؛ در این هنگام وارد مرحله قضاوت می‌شود و به دنبال آن شروع به غیبت‌کردن می‌کند.

استاد امین می‌فرمایند: این موضوع مانند این است که ما  ذغالی را از کوره در می‌‌‌‌آوریم و از شدت گرما نمی‌‌‌توانیم در دست نگه داریم و پشت‌سرهم به دیگری حواله می‌‌‌دهیم، در انتها نیز تخریب به ما برمی‌گردد. ما وقتی در مورد شخصی قضاوت می‌کنیم، بلافاصله در صور پنهان آن شخص حس ناراحتی و منفی ایجاد می‌شود و از آن جایی که هر عملی یک عکس‌العمل دارد تمام حس‌‌های منفی و بازدارنده از سمت آن فرد به ما برمی‌گردد.

من در وادی پنجم کتاب عشق، آموختم  که یکی از پله‌‌های رسیدن به آرامش،  دوری از تجسس، قضاوت و غیبت است؛ به همین منظور سعی می‌کنم بدون آگاهی، حتی در ذهن و افکار خود نیز کسی را مورد قضاوت قرار ندهم.

همسفر فاطمه:

آقای مهندس می‌فرمایند: انسان موجودی است که از ابتدای خلقت، قاضی به دنیا آمده است. ما هر روز صبح که بیدار می‌‌شویم در حال قضاوت‌کردن هستیم با خود می‌گوییم: آیا این کار را انجام بدهم یا خیر؟ به آن مکان بروم یا نروم و هزاران قضاوت دیگر انجام می‌‌دهیم.

قضاوت به معنی حکم صادرکردن و جهالت به معنای عدم آگاهی و نادانی است، جهالت به هیچ تلاش و هزینه‌‌ای نیاز ندارد؛ اما هر دو عمل مذکور هزینه دارد.  انسان جاهل دچار ترس، ناامیدی و منیت می‌شود. صفات منفی انسان‌‌ها میوه‌‌‌های جهالت هستند و خودخواهی ثمره آن است.

مصرف‌کنندگان مواد مخدر، به علت جهالت به سمت مواد می‌‌روند و با آموزش و رسیدن به دانایی، از مواد و ضد ارزش‌‌‌های دیگر آزاد و رها می‌‌شوند. من در کنگره آموختم که هرگز بدون داشتن اطلاعات کافی درباره کسی یا چیزی قضاوت نکنم تا خود در آسایش باشم؛ زیرا انسان تا زمانی که با کفش کسی راه نرفته باشد، راه‌رفتنش را قضاوت نکنم.

مشارکت گروهی لژیون یازدهم
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون یازدهم)
ویراستار: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون دهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین