قضاوت یکی از ثمره‌های تلخ نادانی است

تعدادی از همسفران لژیون‌ چهارم نمایندگی پرند مطالبی را در خصوص دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در قالب مشارکت مکتوب ارائه کردند که تقدیم شما می‌گردد.

مشارکت راهنما همسفر سمیرا:
قضاوت نتیجه نادانی است و هر چه بیشتر بدانم کمتر قضاوت می‌کنم. در مسیر درمان، قضاوت نکردن؛ یعنی احترام به مسیر منحصر به‌فرد هر انسان و پذیرش این‌که ما همگی در حال رشد، نه کامل و نه بی‌عیب هستیم. من ذاتاً تمایل دارم در‌باره دیگران نظر بدهم؛ وقتی کسی رفتاری می‌کند که باب میل من نیست یا با استاندارد‌های من هماهنگی ندارد، خیلی سریع برچسب می‌زنم، پیش‌داوری و در ذهن خودم برای او حکم صادر می‌کنم. آیا واقعاً می‌دانم که پشت رفتار دیگران چه گذشته‌ای وجود دارد؟ آیا جای آن‌ها بوده‌ام؟ گاهی قضاوت من نه از روی آگاهی؛ بلکه از روی جهالت است و من فقط ظاهراً یک رفتار او را می‌بینم؛ اما از ریشه‌ها، زخم‌ها، ترس‌ها و نا‌توانی‌های پشت آن خبر ندارم.

جهالت؛ یعنی ندیدن حقیقت و زندگی کردن در تاریکی، جایی که نه خودمان را درست می‌شناسیم و نه دیگران را و قضاوت یکی از ثمره‌های تلخ همین نادانی است. من یاد گرفته‌ام که هر جا قضاوت است، عشق نیست؛ وقتی از دیگران خشمگین می‌شوم یا برای آن‌ها اسم می‌گذارم، اغلب دارم از درون خودم فرار می‌کنم. قضاوت کردن راحت‌تر از فهمیدن و سریع‌تر از پرسیدن است؛ اما آرامش نمی‌آورد فقط فاصله ایجاد می‌کند و هر بار که وسوسه قضاوت کردن می‌آید از خودم می‌پرسم آیا تو همه واقعیت را می‌دانی؟ بیشتر وقت‌ها جواب من نه است. ما در کنگره جمع شده‌ایم تا خود را بشناسیم، رشد کنیم و همدیگر را درک نماییم و برای این مسیر باید ذهن‌ خود را از قضاوت و قلب‌هایمان را از جهالت پاک کنیم و این کار آسان نیست؛ اما ممکن است با تمرین، آگاهی و عشق امکان‌پذیر گردد.

مشارکت همسفر زلیخا:
قضاوت به معنای حکم‌ کردن و جهالت به معنای ندانستن است و قرار دادن این دو در کنار هم به این معنا است که از قضاوت‌هایی که بر مبنای جهالت و ندانستن است؛ باید پرهیز کنیم؛ وقتی‌ که جهالت وجود داشته باشد ترس، منیت و ناامیدی هم به همراه آن می‌آید؛ اگر جهالت باشد نتیجه‌اش نبود امنیت است و در واقع صفات منفی ما میوه‌های جهالت هستند. حال من به‌ عنوان کسی که تیتر اول زندگی‌ام هشتگ قضاوت ممنوع است؛ چرا باید در کار دیگران قاضی شوم به‌ جای این‌که کلاه خود را وسط بگذارم و قاضی کار خودم شوم؟ مسلماً من دوست ندارم کسی در مورد من قضاوت کند؛ بنابراین اولین قدم این است که جهان‌بینی‌ خود را زیاد کنم، آموزش‌ها را کاربردی نمایم، از مسیر ضد ارزشی فاصله بگیرم و آن قضاوت و جهالت درون خودم را از بین ببرم.

یادمان نرود؛ اگر من می‌توانم تشخیص دهم که طرف مقابل در حال قضاوت کردن درباره من است قطعاً من هم درون خودم این صفت قاضی بودن را دارم. هنگام قضاوت کردن، من راجع‌ به کسی حکم صادر می‌کنم و از جانب خودم برای او تصمیم می‌گیرم که این از جهل و نادانی من بلند می‌شود. چگونه می‌توانم از این مسیر خارج شوم؟ با درس گرفتن از جهالتی که دارم، افزایش علم جهان‌بینی و نیز دانستن این‌که قاضی فقط خداوند است و من به‌ عنوان یک بنده، تخصصی در این‌ کار ندارم و نیز با تزکیه و پالایش می‌توانم خودم را از مسیر ضد ارزشی خارج کنم؛ البته کسانی که قاضی دادگاه هستند، در زمینه قضاوت به تخصصی رسیده‌اند، گرچه باز هم امکان خطا در صدور حکم آن‌ها وجود دارد. در قضاوت کردن ما نیاز داریم که عدل نیز رعایت شود؛ پس قضاوت نابجا باعث خدشه بر روابط اجتماعی می‌شود و حاکی از اطلاعات ناکافی ما است.

قضاوت نکنیم تا قضاوت نشویم. پیش از آن‌که درباره دیگران قضاوت کنید، به این فکر کنید که آیا خودتان در جایگاه آن‌ها بوده‌اید؟ آیا شرایط آن‌ها را درک می‌کنید؟ من برای هرگونه نظر و حکم دادن؛ باید ابتدا با کفش طرف مقابل راه رفته باشم. انسان‌ها موجوداتی پیچیده هستند و هر کدام داستان‌ها و تجربه‌های خاص خود را دارند. قضاوت‌های ما درباره دیگران، اغلب براساس اطلاعات ناقص و برداشت‌های شخصی خودمان شکل می‌گیرد. در حالی‌که ممکن است در نگاه اول رفتارهای دیگران عجیب یا غیرقابل درک به نظر برسد؛ اما اگر کمی عمیق‌تر نگاه و تلاش کنیم تا شرایط و دلایل آن‌ها را درک کنیم، ممکن است دیدگاه ما نسبت به آن‌ها تغییر کند که همان جهان‌بینی است. برای قضاوت صحیح لازم است که اطلاعات کافی جمع‌آوری کنیم، به حرف‌های دیگران گوش دهیم و سعی کنیم از دیدگاه آن‌ها به مسائل نگاه کنیم. قضاوت عجولانه و بدون درک می‌تواند منجر به آسیب‌های روحی و اجتماعی شود و روابط ما با دیگران را خدشه‌دار کند. بهتر است به جای قضاوت به دنبال درک و همدلی باشیم.

مشارکت‌ همسفر شهره:
در مورد قضاوت و جهالت این مسئله را می‌توانم‌ عنوان کنم که من قضاوت نکردن را در کنگره یاد گرفتم و آقای مهندس در مورد قضاوت می‌گوید به بهانه کمک کردن یا دلسوزی چه قضاوت‌هایی که نمی‌کنیم و بدون این‌که از عمق مشکل یا مسئله‌ای باخبر باشیم، بر کرسی قضاوت می‌نشینیم. واقعاً بعضی اوقات به خودم می‌گویم من چه کسی هستم که بخواهم دیگران را حتی در ذهن خودم قضاوت کنم. قضاوت یک کار ضد‌ ارزشی است که باعث غیبت کردن می‌شود و غیبت هم مثل یک دیوار پوسیده می‌ماند که خیلی وقت‌ها با همان حرف‌هایی که زده‌ایم روی سرمان خراب می‌شود.

مشارکت همسفر رویا:
دشمنی بر مبنای جهل و ناآگاهی است؛ وقتی ما فکرمان درست و در مسیر الهی باشد و با محبت و دوستی وارد شویم، همه کارهایمان روی فکر درست و با حساب و کتاب باشد؛ پس بین همدیگر دشمنی هم به‌وجود نخواهد آمد؛ وقتی قضاوت‌ ما منطقی، درست و با فکر درست و قرار گرفتن در مسیر الهی باشد، از مشکلات و سختی‌ها عبور می‌کنیم و به نور می‌رسیم.

مشارکت همسفر صبا:
قضاوت ریشه در جهل و نادانی دارد. انسان از روی جهالت خود کسی را قضاوت می‌کند و انسان آگاه می‌داند که زندگی هر کسی به خود او مربوط است و قضاوت کار هر کسی نیست؛ وقتی در اموری که به ما ارتباطی ندارد، وارد می‌شویم و قضاوت می‌کنیم، دچار کار ضد ارزشی شده‌ایم‌؛ حتی قاضی هم که شغل او قضاوت و داوری است نیاز به اطلاعات گسترده‌ای دارد و باید پس از شنیدن صحبت‌های هر دو طرف و جمع‌آوری اطلاعات وسیعی قضاوت کند.

رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند