عدم جهالت باعث آگاهی و امنیت می‌شود

در این جهان هیچ اتفاقی بر حسب تصادف نیست، خیلی از این اتفاقات فراسوی ادراک ما و جزو اسرار الهی هستند. سعی برای فهم حکمت خداوند و قضاوت بر آن ها با هوش  محدودمان مثل اندازه گرفتن اقیانوس با پیمانه است؛ هیچ وقت نمی‌توانیم و اجازه نداریم در تقدیرات الهی قضاوت کنیم به همین دلیل قضاوت در کار دیگران ما را از آرامشی  که دنبال آن هستیم دور می‌کند؛ قضاوت فقط به ذات خداوندی تعلق دارد، خداوند زمانی که انسان را خلق کرد به او قدرت انتخاب داد تا مسیر زندگی خود را با قدرت تصمیم خودش بسازد پس در واقع انسان از بدو خلقت می‌بایست برای کارهای خودش حکم صادر می کرد که همان قضاوت بود؛ این را بپوشم یا خیر؟ این‌جا بروم یا خیر؟ و هزاران تصمیمی که باید در لحظه لحظه زندگی اش بگیرد اما مشکل زمانی شروع شد که انسان شروع به قضاوت و تصمیم‌گیری و دخالت در امور دیگران کرد، در واقع همان‌قدر که انسان باید برای خودش با آگاهی و دانش و سنجیدن شرایط حکمی صادر کند به همان میزان و بلکه خیلی بیشتر باید از قضاوت راجع به دیگران دوری کند زیرا یکی از اموری که آرامش را از انسان سلب می‌کند و او را تهی از انرژی می کند قضاوت کردن دیگران می باشد که ناشی از جهالت است. بزرگترین دشمن انسان جهل و نا‌آگاهی خودش می باشد. استاد امین در سی دی قضاوت فرمودند: وقتی من از یک صفتی در شخصی خوشم نمی‌آید در وهله اول دنبال توجیه آن هستم، در مرحله دوم قیاس می‌کنم و بعد حکم صادر کرده و قضاوت میکنم. معمولاً پشت قضاوت کردن یک حس بدی هم وجود دارد و چون این حس انرژی دارد و مانند یک سلاح عمل می‌کند حتی اگر از من کیلومتر‌ها فاصله داشته باشد؛ در او احساس انفجار و ناراحتی ایجاد می‌کند یا حتی ممکن است یک خواب آشفته ببیند، این ها همه از جهالت و نا‌آگاهی می‌آید. مشکل اصلی انسان در مسیر تزکیه و پالایش ندیدن تاریکی است چون انسان در تاریکی صفات ناخوشایند را در خود نمی‌بیند، هیچ‌وقت دست به پالایش نمی‌زند. انسان تنها موجودی است که دارای قدرت قضاوت است و هیچ موجود دیگری دارای چنین قدرتی نیست. قضاوت همه جا برای آدمی صدق می‌کند اما اگر کمی تأمل کنیم متوجه می شویم نکته مهم در قضاوت قدرت تشخیص درست است که آیا حکمی که صادر می‌کنیم صحیح و سالم است یا خیر؟ آیا من به تمامی جوانب آن موضوع آگاهی و اشراف دارم یا خیر؟ مشکل تمامی انسان‌ها ناشی از عدم تشخیص صحیح و جهالت است. قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد؛ قضاوت به معنی حکم کردن است و جهالت از عدم آگاهی می آید، قضاوت کردن بسیار دشوار است و هر کسی نمی‌تواند قضاوت کند، کسی می تواند قضاوت کند و حکم صادر کند که علم و دانش آن‌ را فرا گرفته و درس آن را خوانده و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد؛ اگر سطح آگاهی و شناخت و معرفت انسان کم باشد خیلی زود فریب ظاهر را خورده و حکم می کند و مشکلات زیادی برای خود و دیگران به وجود می‌آورد. برای اینکه عقل آدمی بتواند به درستی قضاوت کند بایستی آنقدر بداند که گویی قدرت عقل به میزان دانایی او است. از جهالت و نادانی است که شخص به سمت مصرف مواد و کارهای ضدارزشی کشیده می‌شود؛ آن وقت نه تنها در مورد خود نمی‌تواند قضاوت کند بلکه گرفتار قضاوت‌‌های نابه‌جا درمورد دیگران و هستی و خداوند می‌شود و درست زمانی که در مسیر کنگره قرار می‌گیرد و به دانایی می‌رسد اتوماتیک‌وار مصرف مواد و کارهای ضدارزشی کنار می‌رود. یک انسان جاهل به خود اجازه می‌دهد در مورد دیگران و اعمال ان ها قضاوت کند. به طور کلی جهالت باعث می‌شود که به دنبال آن خودخواهی، بغض و کینه، نفرت، تعصب، خرافات، افراط و تفریط، ترس، منیت، ناامیدی و هزاران مشکل دیگر به‌وجود آید که این ها در صور ظاهر می‌باشد و در صور پنهان هزاران بیماری را به وجود می‌آورد؛ وقتی جهالت باشد نتیجه آن عدم امنیت است و با رسیدن به آگاهی، امنیت خود را نمایان می‌سازد. همان‌طور که جناب مهندس به ما یاد دادند باید به دنبال کسب دانایی عام باشیم؛ آگاهی عام یعنی علم زندگی و چگونه زیستن، چگونه در آرامش زیستن که برای عموم انسان ها لازم و ضروری است. جدا از دین و مذهب و زبان و ملیت و سواد، دانایی عام به انسان یاد  می دهد که چگونه ذهنش درگیر قضاوت و پیش داوری نشود. دانایی عام یعنی آگاهی لازم برای قضاوت کردن درست در مورد خود و قضاوت نکردن در مورد دیگران. انسان با قضاوت کردن در مورد دیگران نه تنها در مسیر تزکیه و پالایش قرار نمی گیرد بلکه باعث می‌شود بصیرت و آگاهی که موجب دیدن معایبش می‌شود از بین برود. در قسمتی از سی‌دی قضاوت استاد امین فرمودند: تا زمانی که من دائماً در حال قضاوت کردن و ایراد‌ گرفتن و بدگویی کردن و محکوم کردن دیگران هستم آگاه نمی‌شوم و اگر آن‌ها را متوقف نکنم تمام اساتید دنیا هم نمی‌توانند به من برای پی بردن به مشکلات و صفات ناخوشایندم کمک کنند. حقه جالب که نیروهای منفی می‌زنند این است که وقتی شخص دچار قضاوت می‌شود به خود می‌گوید: من چه کارشناسی هستم زود اشکالات و معایب را در دیگران تشخیص می‌دهم، ان‌قدر دید قوی دارم که زود مچ همه را می‌گیرم، غافل از این‌که دارد انرژی و نیروهای خود را در جنگیدن با دیگران نابود و تخریب می‌کند و آن بصیرتی که باید صرف معایب خود کند کور می‌شود. به امید روزی که بتوانیم با آگاهی و دانش و بودن در مسیر درست از جهالت و قضاوت دور باشیم و به پرورش خود بپردازیم.
منابع: سی دی قضاوت و جهالت، سی دی قضاوت ۹۳ استاد امین و صحبت های مهندس دژاکام
نویسنده: همسفر سهیلا، راهنما همسفر سپیده (لژیون هفتم)
رابط‌ خبری: همسفر سهیلا، راهنما همسفر سپیده (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس، راهنما همسفر زینب (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود