قضاوت يعنى داورى كردن

همسفر زینب:
زمانی که در مورد دیگران قضاوت می کنیم باعث می شود انرژی‌مان از بین برود؛ انرژی که باید صرف کارهای خودمان از جمله درمان و آموزش شود پس قضاوت در مورد انسان‌ها در ما تخریب ایجاد می‌کند و آرامش و آسایش ما را سلب می‌کند. انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می کند و در هر کاری دخالت می نماید. بسیاری از قضاوت های اشتباه در زندگی ریشه در جهالت ما دارند. جهالت فقط ندانستن نیست بلکه نخواستن دانستن هم است. جهالت نتیجه اش نبود امنیت است و در واقع صفات منفی ما میوه جهالت است. در جهان بینی مثلث جهالت مقابل مثلث دانایی قرار دارد، مثلث جهالت از سه ضلع تشکیل شده است ترس، منیت و ناامیدی؛ وقتی انسان به جای جستجوی حقیقت با برداشت های سطحی و ذهنیات ناقص خود درباره دیگران داوری می‌کند عملاً درگیر یک نوع جهالت هم شده است. معمولاً قضاوت کار کسانی است که در آن زمینه تخصص دارند، تمام قوانین را می دانند و برای انجام آن حقوق می گیرند. قضاوت بدون درک کامل از شرایط گذشته و احساسات یا دلایل رفتار دیگران ظلمی ناعادلانه است؛ اگر سطح آگاهی، شناخت و معرفت انسان کم باشد به راحتی فریب ظواهر را خورده و مشکلات زیادی برای خود و دیگران به وجود می‌آورد، ما نمی‌دانیم در دل آدم ها چه می‌گذرد یا نمی‌دانیم چه زخمی از روزگار خورده اند یا چه انتخاب های سختی داشته اند اما با نا‌آگاهی آنها را در ذهن خود محاکمه می کنیم و حکم هم صادر می کنیم. انسان نا آگاه به جای پرسیدن و فهمیدن نتیجه گیری می‌کند و به جای همدلی برچسب میزند و به جای انصاف به خرج دادن قضاوت می‌کند در حالی که  انسان آگاه می‌داند که هر داستانی هزار فصل نا گفته داردو در پایان هر گاه وسوسه قضاوت به دلت افتاد لحظه ای صبر کن و از خودت بپرس آیا همه چیز را میدانم؟ اگر پاسخمان نه است سکوت بهترین واکنش است.
همسفر بیتا:
در کنگره ۶۰ زمانی که جلسه شروع می شود ۱۴ ثانیه سکوت برقرار می شود تا از جهل و نادانی به خدا پناه ببریم زیرا همین جهالت باعث قضاوت و خیلی از ضد‌ارزش‌ها می‌شود۰ همه ما به خوبی می‌دانیم که جهالت می تواند منجر به قضاوت نادرست و باعث آسیب های جبران ناپذیر شود. انسان به طور ذاتی تمایل به قضاوت دارد اما این قضاوت باید بر اساس دانایی و درک عمیق از مسائل باشد  نه بر اساس تعصب و اطلاعات شخصی؛ حتی قاضی که برای کار قضاوت تعلیم دیده است ممکن است در قضاوت خود اشتباه کند. قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد، هرچه سطح آگاهی بالا تر باشد قضاوت راجع‌به دیگران پایین تر است. وقتی فردی در مورد دیگری قضاوت می کند  مانند شخصی است که در انتهای شاخه درختی نشسته و در حال بریدن آن شاخه است ؛ بنابراین بیشترین کسی که در این قضیه ضربه می خورد خود شخص است؛ اگر ظن و گمان بد به کسی ببریم در موردش تجسس کنیم، وارد مرحله سرزنش و در نهایت به راحتی راجع‌به او قضاوت می کنیم. با اموزش و افزایش جهانبینی می توان از جهالت رهایی یافت و به انسانی متعادل تبدیل شد. با دوری از قضاوت و تمرکز بر روی خودمان می توانیم به ارامش درونی وبیرونی دست پیدا کنیم. به امید انکه هیچ وقت کسی را قضاوت نکنیم چون روزی خود ما قضاوت می شویم.
همسفر المیرا:
قضاوت چیست وچه چیزهایی لازم است تا انسان قضاوت کند؟ قضاوت یعنی حکم کردن  مشخص کردن درستی و نادرستی موضوعی؛ انسان باید اطلاعات و علم بالایی داشته باشد تا در جنبه خوب بتواند قضاوت کند درکل یک ذهن شلوغ و ناآرام باعث قضاوت نادرست دیگران می شود زیرا به آن موضوع علم ندارد فقط حکم می کند. جهالت به معنی نبودن دانایی یا نادیده گرفتن و بی اعتنایی عمدی به حقیقت است. در کلام الله جاهل به دلیل جهل سرزنش شده است؛ جهالت برعکس قضاوت هیچ پیش نیازی نمی‌خواهد، جهالت باعث ترس و ناامیدی و منیت می شود و همه این‌ها بر اثر عدم آگاهی بوجود می‌آید، وقتی که خداوند انسان را خلق کرد قدرت انتخاب را به او داد تا بتواند مسیر خود را پیدا کند نه اینکه برای دیگران راه و چاره بیابد یا درگیر این باشد که دیگران چه کردند یا چرا این کار را می کنند زیرا انسان معمولی در جایگاهی نیست که بتواند قضاوت کند؛ وقتی بتوانیم از این قدرت انتخاب با آگاهی استفاده کنیم و ذهن را از قضاوت خالی کنیم باعث می شود بتوانیم روی ارتقاء خودمان تمرکز کنیم، همان طور که جناب مهندس فرمودند: تصویری برای خودمان ترسیم کنیم و تمام قدرت ذهن خود را برای تحقق بخشیدن به آن تصویر بکار ببریم. من در کنگره یاد گرفتم که دوربین و انگشتم را به طرف خودم بگیرم و به قضاوت خودم بپردازم تا بتوانم عیب و ضعف های خودم را رفع کنم.
همسفر معصومه:
در قضاوت و جهالت همانطور که می دانیم خداوند تمام موجودات زمین را از خاک خلق کرده است و اکثر عناصری که در خاک است، در بدن ما هم وجود دارد. انسان وقتی خلق شد قدرت مطلق به او ویژگی هایی را داد که آن را به جامدات نباتات و حیوانات نداده است؛ آن قدرت اختیار بود و آن را به دست انسان سپرد و از روح و صفات خود بر آنها دمید و از او خواست که خودش راهش را انتخاب کند؛ راه تقوا یا راه فسق و فجور، حال انسان باید با استفاده از دانایی و آگاهی راه خودش را انتخاب کند و با علمی که کسب می‌کند می‌تواند راه درست را بیابد. برای قضاوت کردن انسان باید از علم و آگاهی بالایی برخوردار باشد و دارای ایمان و تقوا و صبر و خودشناسی و بی طرف باشد تا بتواند قضاوت درستی در مورد خود و قضاوت نکردن در مورد دیگران را یاد بگیرد و بداند که قضاوت فقط مختص خداوند می باشد. به گفته استاد امین: قضاوت هزینه بالایی دارد ولی جهالت هیچ هزینه ای ندارد، همان طور که می‌دانیم جهالت از نا‌آگاهی و نادانی فرد است و در صور آشکار او صفات ناشایسته‌ای مثل کینه و نفرت، نا امیدی، حسادت... می‌شود و در پی آن، شخص دچار بیماری‌های داخلی مثل ناراحتی قلبی، معده و اعصاب دچار می شود، از همه مهم‌تر اینکه ارامش و اسایش شخص گرفته می‌شود. همانطور که جناب مهندس به ما یاد دادند بایستی به دنبال کسب دانایی عام باشیم یعنی علم زندگی و سالم زیستن. دانایی عام به انسان یاد می‌دهد که چگونه ذهن را درگیر قضاوت نکند و انرژی خود را صرف خود کند نه اینکه صرف قضاوت کردن دیگران چون که قضاوت در مورد دیگران در خود ما تخریب ایجاد می‌کند. به امید اینکه همه ما ارزش این، جا و مکان و جناب مهندس رو بدانیم و از این بستری که برای آموزش ما و کسب آگاهی ما مهیا شده است بهره لازم را ببریم.
همسفر ریحانه:
قضاوت به معناى حكم كردن و جهالت به معناى عدم آگاهى است. معمولاً ما در زندگي روزمره دچار قضاوت كردن مي‌شويم اما اگر ديگران را قضاوت كنيم اصلا كار درستى نيست چون ما در شرايط و اتفاقات زندگى كسى نيستيم كه بتوانيم انقدر راحت راجع به كسى قضاوت كنيم، از قديم گفتند هر وقت خواستى در مورد راه رفتن كسى قضاوت كنى اول با كفش هایش چند قدم راه برو؛ هرچقدر انسان داناتر باشد كمتر قضاوت مي كند و انسانی که آگاهى ندارد بيشتر قضاوت ميكند. من براى اينكه نواقص خودم را پنهان كنم و قبولشان نكنم دوربينم را روی ديگران گذاشته و عيب‌هاى ديگران را گوشزد می کنم و قضاوتشان مي كنم، من بايد عيب‌ها و نواقص خودم را ببينم، آگاه باشم و براى رفع آنها تلاش كنم، افرادى كه خودشان را بدون عيب و نقص می بينند نور آگاهى در درونشان وجود ندارد. آقاى مهندس فرمودند: كسى كه به مرحله قضاوت مي رسد بايد از قبل اطلاعات و آگاهى داشته باشد تا بتواند قضاوت كند، قضاوت آموزش و علم ميخواهد. جهالت به پيشينه نياز ندارد، جهل ميوه حرص و خودخواهي است و باعث جهالت مي شود. منيت نتيجه ى جهالت و شخص در اين حالت ناآگاه است. كسى كه بدون آموزش حرفى را قبول و قضاوت مي كند داراى جهالت است. قضاوت يعنى داورى كردن، بايد براى قضاوت كردن دانش و آگاهى داشته باشيم. با كنگره آمدن بايد ضد ارزش‌ها را كنار گذاشته و روى دانش و آگاهى خودمان كار كنيم. قضاوت اشتباه باعث مي شود ما در مسير اشتباه قدم بگذاريم و از آموزش گرفتن دور شويم.
رابط خبری: همسفر سهیلا، راهنما همسفر سپیده (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر نرگس، راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) نگهبان سایت
ارسال: همسفر نرگس، راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود