سلب مسئولیت یعنی خاموشی چراغ عقل

در کنگره ۶۰ وادی چهارم یکی از پایه‌ای‌ترین اصول تفکر و مسئولیت‌پذیری انسان است. در کتاب ۶۰ درجه زیر صفر و همچنین سی‌دی وادی چهارم مهندس دژاکام توضیح می‌دهند که انسان نباید در مسائل مهم زندگی، بار مسئولیت را از دوش خود برداشته و آن را به گردن خداوند یا تقدیر بیندازد؛ بلکه انسان باید بداند که خود مسئول شرایط، انتخاب‌ها و سرنوشت خودش است.

خداوند مسیر را نشان و ابزارها را در اختیار انسان قرار می‌دهد؛ اما حرکت و انتخاب به عهده‌ خود ما است. در گذشته وقتی با بحران یا مشکلی روبرو می‌شدم، معمولاً می‌گفتم خدا نخواست یا اگر قسمت باشد، می‌شود. این جمله‌ها به ظاهر رنگ‌ و بوی معنوی داشتند؛ اما در واقع نوعی توجیه برای بی‌حرکتی و فرار از مسئولیت بودند.

بعد از آشنایی با مفاهیم کنگره و شنیدن سی‌دی وادی چهارم، متوجه شدم که اگر قرار باشد خداوند همه کارها را برای ما انجام دهد؛ پس نقش اراده، اختیار و تلاش انسانی چیست؟ مهندس دژاکام در کتاب چهارده وادی برای رسیدن به خود توضیح می‌دهند که خداوند به انسان عقل، اختیار و قدرت تصمیم‌گیری داده است و انسان؛ باید از این نعمت‌ها استفاده کند.

اگر من بخواهم فقط بنشینم و از خدا بخواهم همه‌چیز را درست کند؛ اما خودم هیچ تلاشی نکنم؛ یعنی من از خودم سلب مسئولیت کرده‌ام. درست مثل بیماری که نسخه‌ دارو را در دست دارد؛ اما آن را مصرف نمی‌کند و فقط دعا می‌خواند. این وادی به من نشان داد که من خودم باید زندگی‌ام را اصلاح کنم. کسی نمی‌تواند به جای من راه برود، تصمیم بگیرد یا درد و رنج‌ِ سختی بکشد. هیچ‌کس به اندازه‌ خودم به سرنوشت من اهمیت نمی‌دهد.

خداوند عادل است؛ اما این من هستم که باید با تلاش، تفکر و حرکت، مسیر را انتخاب کنم. وقتی مسئولیت‌پذیر می‌شوم، دیگر در برابر مشکلات تسلیم نمی‌شوم؛ بلکه به دنبال راه‌ حل می‌گردم. بعد از درک این وادی نوع نگاه من به دعا هم تغییر کرد. دعا ابزاری برای آرامش و ارتباط قلبی با خدا است؛ اما نباید جای تلاش را بگیرد. دعا بدون حرکت، مانند آرزویی بدون تلاش است. حالا دیگر وقتی چیزی از خدا می‌خواهم، سعی می‌کنم ببینم سهم من در آن خواسته چیست و چه کاری باید انجام دهم. این تفکر، ایمان من را واقعی‌تر کرده است.

درک وادی چهارم باعث شد بتوانم گذشته‌ام را تحلیل کنم. بسیاری از اشتباهاتم نه به‌خاطر بدشانسی یا قسمت بود؛ بلکه به خاطر ناآگاهی یا فرار از مسئولیت بوده است. حالا سعی می‌کنم مسئولانه‌تر فکر کنم، تصمیم بگیرم و بپذیرم که اگر بخواهم شرایط تغییر کند؛ باید از خودم تغییر را شروع کنم. تأثیر این وادی در خانواده‌ من هم آشکار شد.

وقتی اعضای خانواده مسئولیت رفتار و احساسات خود را پذیرفتند، از دعوا، مقصر دانستن یکدیگر و سرزنش یکدیگر دست برداشتند. حالا سعی می‌کنیم با پذیرش سهم خودمان در هر مسئله، به‌جای گله، راهکار پیدا کنیم و آرامش واقعی از این نقطه شروع شد. مهندس دژاکام می‌گویند که سلب مسئولیت؛ یعنی خاموشی چراغ عقل. اگر ما انسان‌ها یاد بگیریم که مسئول همه چیزهایی هستیم که برایمان اتفاق می‌افتد، آن‌وقت دیگر نه تسلیم خواهیم بود و نه نا امید؛ بلکه با توکل به خدا و تکیه بر تلاش و دانش زندگیمان را می‌سازیم.

این جمله برای من نقطه بیداری بود. وادی چهارم به من آموخت که مسئولیت‌پذیری، یک اصل کلیدی در مسیر رشد و درمان است. خداوند عاشق و حکیم است؛ اما مسیر زندگی من را خودم باید طی کنم. با توکل، تفکر و تلاش. امروز دیگر از خدا فقط نمی‌خواهم که مشکلات را حل کند؛ بلکه از او می‌خواهم به من آگاهی، صبر و قدرت حرکت عطا کند. چون فهمیده‌ام که در مسائل حیاتی، فقط خودم می‌توانم سرنوشت خودم را رقم بزنم.

نویسنده: همسفر شیرین رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر زیبا رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
منبع: کتاب ۶۰ درجه زیر صفر، کتاب چهارده وادی برای رسیدن به خود، سی‌دی‌های وادی چهارم
ويرايش و ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران شعبه شمس