مشارکت مکتوب

مشارکت مکتوب “آداب معاشرت، ادب و بی ادبی، تعادل و بی تعادلی” :

سلام دوستان، علی هستم از لژیون یکم.
جناب مهندس می فرمایند مسئله تعادل و بی تعادلی اهمیت بسیاری دارد. یک زمان گفتیم ترک اعتیاد، سپس عنوان کردیم درمان اعتیاد. کنگره ۶۰ مرکز ترک اعتیاد نیست؛ درواقع کنگره ۶۰ مکانی است برای رسیدن به درمان و تعادل پایدار؛ پس یک رهجو زمانی در کنگره به موفقیت می رسد که به تعادل پایدار رسیده باشد. به همین دلیل در کنگره ۶۰ همیشه گفته می شود درمان فوق ترک و تعادل فوق درمان است.
مشکل امروز بشر این است که ذره ذره از تعادل خارج شده و دیگر آرامش و متانت گذشته در او‌ وجود ندارد. این بی تعادلی نه تنها در فرد مصرف کننده، بلکه در همه قشرها وجود دارد. یکسری از مردم هستند که سواد و تحصیلات و ثروت بالایی دارند ولی بی تعادل بوده و فاقد تعادل می باشند و عکس این قضیه هم صادق است.
مفهوم دیگر تعادل، عدالت است که از ریشه همین لغت می باشد. مفهوم عدالت این نیست که همه چیز بصورت مساوی و برابر تقسیم شود. عدالت در اصل یعنی هرچیزی سرجای خودش و به اندازه خودش قرار بگیرد. مثل ستون های یک ساختمان یا دیوارهای ساختمان.
آداب جمع واژه ادب است. یعنی وقتی که ادب را در تمامی امور آموزش گرفته باشیم و انجام دهیم در حقیقت آداب معاشرت را رعایت کرده ایم. در اجتماع، ارتباط یا معاشرت با دیگران آداب خاص خود را دارد که باید نسبت به آن آگاهی داشته باشیم.
به گفته جناب مهندس در فرهنگ ما و دیگر فرهنگ ها مودب بودن جایگاه بالایی دارد و به استناد خرد جهانی، تمام انسان ها مودب بودن را دوست دارند و بی ادبی را نمی پسندند.
غذا خوردن آداب و رسوم خاص خودش را دارد. در هنگام غذا خوردن نباید صدای قاشق و چنگال بلند باشد. با دهان بسته غذا را بجویم که صدای دهان شنیده نشود. نوشیدنی را هورت نکشیم. در مهمانی ها بعد از میزبان غذا را شروع کنیم و میزبان باید تا پایان غذای مهمانان بر سر سفره بماند تا مهمان احساس راحتی کند.
برای ارتباط گرفتن با دیگران مهم ترین کار صحبت کردن است و آن هم آداب خاص خودش را دارد که چگونه و کجا و چه طوری بتوانیم صحبت کنیم. مثلاً با یک خانم یا بزرگتر نباید از ضمیر مفرد استفاده شود. باید از واژه شما استفاده شود.
رانندگی هم آداب خاص خودش را دارد. بوق زدن بیجا و ممتد، لایی کشیدن، سرعت زیاد و غیرمجاز و پارک کردن درب منازل و پل های معابر کمال بی ادبی و بی فرهنگی است.
در مکان های عمومی ادب حکم می کند که سیگار نکشم. در معابر آرام راه بروم و تنه به کسی نزنم و به حریم دیگران احترام بگذارم.
آقای مهندس می فرمایند یک مصرف کننده هرویینی و تزریقی کارتن خواب با لباس های کثیف اما مودب را ترجیح می دهم به یک شخص شیک پوش و تحصیل کرده پول دار اما بی ادب.