سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر
امروز میخواهم درباره وادی چهارم صحبت کنم، این وادی با عنوان در مسائل حیاتی، مسئولیت دادن به خدا یعنی سلب مسئولیت از خویشتن برایم خیلی عمیق و پر از مفهوم بود. سالها در کنار عزیزانم زندگی کردم در حالی که غرق در اعتیاد بودند، بارها به خود میگفتم خدایا چرا من ؟ چرا زندگی من اینطور شد ؟ چرا عزیزانم درست نمیشوند ؟ چرا دعاهایم مستجاب نمیشود؟
من هم مثل خیلی از همسفران، خود را قربانی شرایط میدیدم و همیشه دنبال یک معجزه ناگهانی بودم تا همه چیز یک شبه درست شود؛ اما وقتی وارد کنگره شدم و با وادی چهارم آشنا شدم، انگار آینهای جلو رویم گرفته شد و فهمیدم من هم نقش دارم و باید حرکت کنم و اگر قرار است زندگیم تغییر کند، اول باید نگاهم را تغییر دهم و باید متوجه شوم که خدا به ما عقل و اختیار داده است و مسئولیت انتخاب با خود ما است. اگر مسافرم به درمان نمیرسد، من نمیتوانم فقط با اشک و دعا نجاتش بدهم، بلکه باید با آگاهی، صبر و آموزش قدم بردارم.
وادی چهارم به من یاد داد که فقط دعا کردن بدون حرکت، یعنی ایستادن درجا؛ خداوند مهربان است اما ما را موجوداتی بیاراده نیافریده است و مسئولیت زندگی خودمان را به دوش خودمان گذاشته است. من یاد گرفتم که به جای سرزنش و ناامیدی باید روی خودم کار کنم و آموزش ببینم و باید نقش همسفر بودن را به درستی بفهمم و بپذیرم که من هم نیاز به درمان دارم، من هم باید از ویرانه های درونم عبور کنم.
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
76