همیشه مسئولیت‌ها دو طرفه بوده است

هیچ چیز در هستی بین جمادات، گیاهان، نباتات، حیوانات و بالاتر از همه انسان که کلی است مسئولیت باید دوطرفه باشد و هیچ‌گاه مسئولیت یک طرفه نیست و همیشه مسئولیت‌ها دو طرفه بوده است. حال باید بررسب نمود خط و خط‌کشی این مسئولیت‌ها کجاست؟ در این‌جا باید مشخص شود که هر دو طرف تا چه حدی نسبت به یکدیگر مسئولیت دارند؟ در وادی‌های اول، دوم و سوم که حدومرز تفکر را نشان می‌داد، یاد گرفتیم که بیشترین مسئولیت زندگی بر عهده خودمان است. در وادی‌ چهارم مسئله گریزگاه مطرح می‌گردد؛ گریزگاه یعنی چه؟ یعنی قرار دادن مسئولیت‌های خود بر عهده خداوند، آن‌هم در قالب راز و نیاز و نیایش.

لازم به ذکر است که دست‌های آسمانی، القاء افکار را انجام می‌دهند و هیچ کار دیگری انجام نمی‌دهند و بقیه کارها با خود ما است. اگر ما تمام وظایف و تکالیف خود را در مقابل خداوند و یا سایر انسان‌ها انجام دهیم؛ آن وقت می‌توانیم منتظر باشیم که خداوند یا قدرت مطلق به ما کمک کند. اگر ما بخواهیم نیروی مطلق را بشناسیم باید از دروازه خود عبور کنیم و ابتدا خودمان را بشناسیم؛ البته در مسئله خودشناسی و خداشناسی، مرحله تسلیم بسیار مهم است. در جاهایی ما خداوند را با غول چراغ جادو اشتباه می‌گیریم و انتظار داریم که بدون آنکه زحمتی‌ به‌ خود بدهیم، همه چیز را در اختیار ما قرار دهد. غالبا چیزهایی از خداوند می‌خواهیم که غیرمعقول است و علت آن ممکن است این باشد که ما خداوند را درست نشناخته‌ایم؛ که اگر خداوند را بشناسیم خیلی مشکلات را نخواهیم داشت و در آرامش و آسایش خواهیم بود.

در کتب متعدد آسمانی، خداوند اعلام کرده است:«مسئولیت هر کاری که انسان انجام می‌دهد، بر عهدهٔ خودش است.» با انجام دادن وظایف و مسئولیت‌های خود در مقابل قدرت مطلق و دیگر انسان‌ها قطع به یقین می‌توانیم از خداوند انتظار یاری و مساعدت داشته باشیم. این را باید بدانیم دعا، راز و نیاز و نیایش زمانی می‌تواند موثر باشد که ما حداقل در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کرده باشیم. افکار و اندیشه ما کاملاً می‌تواند برجسم ما اثر بگذارد. هرچه افکار منفی‌تر باشد، جسم ما ناسالم‌تر است؛ به عنوان مثال اگر فکرمان خراب و منفی باشد، روی دستگاه گوارش ما اثر می‌گذارد.انسانی می‌تواند به صحت و سقم یا درستی و نادرستی مطالب و گفته‌ها پی ببرد که از نوشتارها جلوتر باشد.

انسان در صور آشکار فناپذیر است، ولی در صور پنهان بقا دارد و فناناپذیر می‌باشد. انسان شامل دو بخش است: هسته جسم که کاملاً قابل رویت می‌باشد و اداره شهر وجودی و یا جسم ما در اختیار ما نیست، بلکه این سیستم به طور اتوماتیک کار خود را انجام می‌دهد. بخش دوم هسته خارجی که همان بقایایی است که بعد از مرگ یا موقع خواب از انسان جدا می‌شود و به‌ جهان‌های دیگر می‌رود. اگر ما در بعد جسمی به درون خودمان نگاه کنیم و خوب هسته انسان را بشکافیم به بخارات هستی می‌رسیم و به جهان‌های دیگر پی می‌بریم و می‌توانیم مشکلات بُعد جسمی خود را پیدا کنیم، در خارج از جسم ما یک جهان نیست؛ جهان‌های متعددی وجود دارد که شامل آخرت هم می‌شود و هر کس بخواهد به این مکان‌ها برود باید لطف ایزدی با او باشد و فقط تزکیه و پالایش می‌تواند انسان را به آن مرحله برساند.

در آخر مطلب اضافه کنم تاثیری که این وادی بر من داشت این بود که در انجام کارها و مسئولیت‌های خود، پرتلاش و کوشا باشم و با توکل به خداوند حرکت کنم، درسا مصداق ضرب‌المثل "از تو حرکت از خدا برکت".

نویسنده: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران