کتاب ۶۰ درجه زیر صفر، یک کتاب خودآموز است

ششمین جلسه از دوره پانزدهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی قائم‌شهر، با استادی راهنمای تازه واردین مسافر محمود، نگهبانی مسافر کمیل و دبیری مسافر ضربعلی با دستور جلسه "کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر" پنج‌شنبه مورخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، محمود هستم مسافر. باعث افتخار است که در خدمت شما هستم. خدا قوت می گویم به مرزبانان و ایجنت های محترم گروه مسافران و همسفران. تشکر می کنم از فرصتی که در اختیار من قرار دادید.
حدود یک هفته است که شعب تهران تعطیل هستند و دل ما برای حضور در کلاس و دیدن مسافران با پیراهن سفید تنگ شده است.
روزی یک نفر شکایت می کرد که کفشش پاره است و کفش ندارد. از در بیرون رفت و دید یک نفر با عصا راه می رود و پا ندارد. با خودش گفت خدا را شکر که من پا دارم و فقط کفش ندارم. بعضی وقت ها بعضی اتفاقات باعث می شوند انسان داشته هایش را بهتر ببیند و بهتر درک کند که اگر نباشند چه اتفاقی می افتد.
آقای مهندس در سی دی آخرشان به این نکته اشاره می کنند که بعضی اوقات یکسری مصیبت ها وارد می شوند و حتی باعث می شوند انسان کفرگویی کند؛ ولی خداوند می گوید مهم نیست. مهم این است که انسان درنهایت بتواند راهش را پیدا کند. به عبارتی مصیبت وارد می شود تا انسان بتواند مسیرش را پیدا کند.
مایی که در کنگره هستیم، همگی از طوفان و مصیبتِ اعتیاد گذر کرده ایم و کسی که از طوفان عبور می کند دیگر آدم قبل نیست؛ چراکه از آن به بعد تجربه طوفان و حل مشکل را دارد. این قدرتی است که کنگره به ما داده و من از این بابت خدا را شکر و از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر می کنم.
یک تشکر می کنم از قدیمی های شعب که زحمت کشیدند و زمینه سازی کردند برای ایجاد شعبه های مختلف. واقعیت این است آنها بودند که ما امروز اینجاییم.
دستور جلسه، کتاب عبور از منطقه ۶۰درجه زیر صفر است. در این رابطه امروز با راهنمای خودم صحبت کوتاهی داشتم و مجدداً از ایشان راهنمایی گرفتم. روش درمان در کنگره ۶۰، الگویی است؛ یعنی ما در کنگره تجربیاتمان را در اختیار هم قرار می دهیم و این تجربیات به ما کمک می کند. یک راهنما تجربیات موفق و ناموفق خود را در اختیار رهجو می گذارد و  می گوید من از این تجربه خوب، این نتیجه خوب را گرفتم و از این تجربه اشتباه، این نتیجه غلط را گرفتم. روش درمان، الگویی است. راهنما می گوید من از این مسیر رفتم و به درمان رسیدم؛ شما هم اگر همین مسیر را بروید و این کارها را انجام دهید و آن کارها را انجام ندهید به درمان می رسید. یکسری باید داریم و کسری نباید داریم. یکسری انجام دادن داریم و یکسری انجام ندادن نداریم.
در کنگره، کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر اولین نوشتاری است که برای مسافران در دسترس بود. آقای مهندس خواستند از زمانی که سفرشان را شروع کردند تمام اتفاقات مستند شود و تمام جزییات ثبت شوند. چه روز و چه ساعت. تمام گفتارهای استادانشان.
آقای مهندس می گویند من در کتاب ۶۰ درجه زیر صفر نقش راوی و نگهبان را دارم. آقای مهندس انتقال دهنده دانشی هستند که ابتدا خودشان آن را تجربه کردند.
کتاب ۶۰ درجه یک کتاب خانوادگی است. یعنی هم بدرد فرد مسافر می خورد و هم همسفر. به محض اینکه کتاب را شروع می کنیم به قسمت ‘بر پیشانی دفتر’ برمی خوریم که استاد امین آن را نوشته اند و چقدر من این قسمت را دوست دارم.
آقای مهندس در کتاب ۶۰ درجه خاطره خود را از آن دو نفری که در پارک بودند می نویسند و افسوس می خورند از این بابت که ایکاش خانواده این افراد اعتیاد را می شناختند تا با آن ها اینطور برخورد نمی کردند. آقای مهندس می گویند اگر خانواده این آدم اعتیاد را می شناخت الان او با این وضع در خیابان رها نمی شد.
کتاب ۶۰ درجه زیر صفر یک کتاب خودآموز است. کتاب ۶۰ درجه بدرد کسانی می خورد که با آن حرکت کنند. یعنی وقتی کتاب را می خوانم و می بینم که می گوید اولین کار منظم کردن دارو است، من هم باید با آن شروع به حرکت کنم.

در انتها می خواهم مطلبی را بگویم. حدود ۵ ماه سفر بودم و دوران کرونا بود. خیلی شرایط سختی بود. جلسات برگزار نمی شد، شرایطِ بیماری بود و از طرف دیگر شرایط خانوادگی خیلی سختی بود. تصویری از کتاب که ماشین در گِل و لایِ چسبنده گیر کرده یادم است. می دانی در مسیر درست هستی، ولی مشکلات مانند چسب لاستیک ها را در خود گرفته و اجازه حرکت و پیشروی نمی دهند. اما وقتی یک صفحه جلو می زنیم و به تصویر بعدی می رسیم، آنجاست که به انسان کمک می شود. یعنی اگر منِ مسافر، چه در سفر اول و چه در سفر دوم از روز اول با این کتاب حرکت کنم به یقین به تصویر آخر که اسکی، پرش، پرواز و لذت است می رسم.
ممنونم از اینکه به صحبت های من گوش دا‌دید.