تزکیه و پالایش تنها راه رسیدن به درجه انسانیت و شناخت

همسفر عصمت:

وادی چهارم: سپردن مسئولیت به خداوند در مسائل حیاتی، یعنی سلب مسئولیت از خویش. وادی‌ها اصولی هستند که مسیر صحیح زندگی را نشان می‌دهند و پایه‌های آن را مستحکم‌تر می‌کنند. هر وادی ادامه و تکمیل‌کننده وادی‌های پیشین است؛ همان‌طور که در وادی سوم گفته می‌شود: *هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.* وادی چهارم این مفهوم را گسترش داده و تأکید می‌کند که در امور حیاتی، سپردن مسئولیت به خداوند به معنای سلب مسئولیت از خود است. این یعنی من مسئول زندگی، رفتارها و تصمیمات خود هستم و باید برای تحقق اهدافم تلاش کنم. نقش من این است که وظایفم را به‌درستی انجام دهم و نتیجه را به خداوند بسپارم، نه این‌که فقط خواسته‌ای را در ذهن تصور کنم و بدون هیچ تلاشی منتظر باشم تا خداوند آن را برایم محقق کند. به قول معروف: "از تو حرکت، از خدا برکت." حرکت از من است، اما لطف و برکت خداوند نیز همراه آن خواهد بود، اگر مسئولیت‌هایم را به گردن خداوند بیندازم و خودم هیچ اقدامی نکنم، نه‌ تنها پیشرفتی حاصل نمی‌شود، بلکه از نظر روحی نیز دچار ناامیدی و آشفتگی خواهم شد. در مقابل، وقتی مسئولیت رسیدن به خواسته‌هایم را بپذیرم، می‌توانم با تلاش و پشتکار در مسیر اهدافم قدم بردارم و در کنار آن از یاری خداوند بهره ببرم؛ نه‌تنها توانایی‌هایم را بهتر می‌شناسم، بلکه حس ارزشمندی و مفید بودن نیز در وجودم تقویت می‌شود. این دیدگاه موجب آرامش روحی و رشد فردی شده و زندگی را به سوی تعالی سوق می‌دهد.

همسفر ثریا:

در مورد وادی چهارم "در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویش"

در وادی چهارم ما باید وظایف و مسئولیت کارهای خودمان را به عهده بگیریم و جایگاه قدرت مطلق یا خداوند را مرزبندی کنیم؛ چون برداشت و نگرش ما انسان‌ها در مورد قدرت مطلق متفاوت می‌باشد. در وادی‌های تفکر، مشخص شد که ما انسان‌ها مسئول زندگی خودمان هستیم و گاهی ممکن است که ما برای خودمان راه‌هایی را برای شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها به عنوان یک حرکت الهی یا عرفانی و از روی سخاوت به خداوند واگذار کنیم؛ در حالی که می‌دانیم که خداوند مسائل حیاتی ما را به خودمان واگذار کرده است و یک سری ابزار و وسیله به ما بخشیده تا بتوانیم کارها، مسائل و مشکلاتمان را حل کنیم، در مسیر درست حرکت کنیم و با استفاده از ابزار‌ها بتوانیم به رشد و تعالی برسیم. بک وقت‌هایی خداوند یک سری از انسان‌ها را به حال خودشان رها می‌کند؛ شاید در صور آشکار و در ظاهر، انسان‌های خوشبختی باشند ولی در صور پنهان این‌طور نیست! اگر ما خودمان را بشناسیم و همین‌طور قدرت مافوق را به درستی بشناسیم، خیلی از مسائل و مشکلات، برایمان پیش نمی‌آید، ولی بعضی از انسان‌ها در فکر و شناخت ماهیت خودشان نیستند و در فکر منافع و مسائل دنیوی هستند و یا فکر این‌که چگونه مشکلاتشان را به گردن دیگران بیندازند و خود را تبرئه کنند. ما انسان‌ها بسیار منفعت‌طلب هستیم؛ تا زمانی که مشکل و مسئله‌ای نداریم، خداوند را دوست داریم، ولی زمانی که کاری یا مسئله‌ای به ضرر ماست، رفتار ما در برابر خداوند و انسان‌ها تغییر می‌کند، ولی تنها کاری که ما را به درجه انسانیت و شناخت می‌تواند برساند، تزکیه و پالایش می‌باشد و خیلی چیزها برای ما تغییر می‌کند و مرز بین دستورات و مسئولیت‌های خداوند و خودمان را به درستی متوجه می‌شویم و به آن عمل می‌کنیم .

همسفر آرزو:

در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.

من قبل از این‌که این وادی را یاد بگیرم، همیشه کارهایم را به خدا می‌سپردم؛ حرکتی نمی‌کردم و می‌گفتم: خدا من را آفریده، باید کارهایم را انجام بدهد. وقتی با این وادی آشنا شدم، فهمیدم خودم باید کارهای خودم را انجام بدهم و مسئولیت همه امورم به عهده خودم است، ولی وقتی که از مسائل حیاتی صحبت می‌شود، خداوند است که با القای افکار به ما کمک می‌کند. اگر من با بی‌فکری، مشکلاتی برای خودم پیش بیاورم، نباید انتظار داشته باشم که خدا آن را حل کند. مسئولیت این بی‌فکری به عهده خود من است، اما انسان‌ها باید بدانیم که اولین و آخرین موجودی هستیم که اختیار کامل داریم. این من هستم که راه‌های ارزشی و یا راه‌های ضدارزشی را انتخاب می‌کنم. اگر من از هر طرفی در جهت خواسته‌های ارزشی گام برداشته و تلاش کنم خداوند هم به من کمک می‌کند، ولی اگر به طرف ضدارزش‌ها حرکت کنم و حاضر نباشم قدمی برای رسیدن به ارزش‌ها بردارم به جایی نمی‌رسم. این خواسته من غلط است که از خدا انتظار کمک داشته باشم. در این وادی؛ یعنی وادی چهارم من را به این باور می‌رساند که من خودم، خالق سرنوشت خود هستم و با انتخابم می‌توانم زندگی خود را به سمت خوبی‌‌ها‌ هدایت کنم و این خداوند است که معجزه و نعمت و تمام امکانات را در اختیار ما گذاشته است و باقی کارها به عهده خودمان است؛ در نتیجه اگر من به دلیل جهل و نادانی خودم از صراط مستقیم خارج شده‌ام و مشکلاتی برای من به وجود آمده است، خود من مسئول اصلاح آن هستم نه خدای بزرگ!

همسفر مانیا:

۱۴ وادی که من در کنگره۶٠ در مسیر آموزش آن‌ها هستم، برای این هستند که من راه درست زندگی کردن، همراه با آرامش و آسایش را یاد بگیرم. یاد بگیرم که اول از همه فکر و دیدگاهم را نسبت به خودم و زندگی‌ام و دیگران تغییر دهم و دیگر کارهای ضدارزشی که قبلاً انجام می‌دادم انجام ندهم. باید بدانم که خداوند، بی‌دلیل من را خلق نکرده است و حتما جهان هستی به من نیاز دارد که من پا به این جهان گذاشته‌ام و ناامید نباشم. و باید بدانم که هیچ‌کس به اندازه خودم به فکر من نیست و اما در وادی چهارم به من می‌فهماند که در مسائل حیاتی مسؤلیت زندگی‌ام به عهده خودم است، اگر من به دلیل انجام دادن کارهای ضدارزشی و جهل خودم از صراط مستقیم خارج شده‌ام و مشکلاتی را به وجود آورده‌ام، خود من هستم که باید مشکلاتم را حل کنم نه خداوند و نه هیچ کس دیگری! خداوند در صورتی به من کمک می‌کند که خودم اقدام به حل مشکلاتم کنم و بعد باید مطمئن باشم که خداوند مهربان به من کمک می‌کند.

رابطین خبری: همسفر اعظم رهجو راهنما همسفر روح‌انگیز (لژیون تغذیه سالم ) و همسفر فاطمه راهنما لژیون چهارم
ویرایش: همسفر مریم دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت