آراستگی و حضور سر وقت بخشی از ادب است

دومین جلسه از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره‌۶۰ نمایندگی صبا به استادی راهنما مسافر محسن، نگهبانی مسافر سیامک و دبیری مسافر ایرج با دستورجلسه «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد

سخنان استاد:

سلام دوستان محسن هستم یک مسافر، ابتدا از ایجنت محترم و مرزبانان عزیز تشکر می‌کنم که اجازه دادن در این جایگاه خدمت کنم. در خصوص دستور جلسه "آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی" امروز بیشتر به دو بخش اول، یعنی "آداب معاشرت و ادب و بی‌ادبی" می‌پردازم. آداب معاشرت و به‌طور کلی ادب، گاهی تعاریف کلیشه‌ای پیدا می‌کنند؛ ولی امروز می‌خواهم از دیدگاه معنایی و کاربردی آن در کنگره صحبت کنم؛ زیرا برای ما در کنگره، این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است.

یکی از بخش‌های مهم آداب معاشرت در کنگره، آراستگی و نظافت شخصی است. وقتی وارد جلسه می‌شویم، نوع لباسی که به تن داریم اهمیت زیادی دارد. ما به کنگره می‌آیم که تغییر کنیم؛ اگر هنوز شبیه زمان مصرف باشیم یعنی هنوز تغییری نکرده‌ایم و عملا چیزی یاد نگرفته‌ایم. اتو کشیدن یک پیراهن سفید، یا تمیز نگه داشتن آن، کار سختی نیست. هوا گرم است، استفاده از ضدتعریق برای جلوگیری از بوی ناخوشایند و خوش‌بو بودن بخشی از آداب معاشرت است.

آقا کامران همیشه یک جمله قشنگ می‌گویند که نمایندگی‌های کنگره به مثابه خانه‌ آقای مهندس است. زمانی که قرار است برویم خانه آقای مهندس، با چه لباسی می‌رویم؟ آیا با لباس چروک و کثیف می‌رویم؟ من امروز به یکی از عزیزان که از بچه‌های لژیون خودم بود گفتم برو و لباست را عوض کن. چون این مهم نیست که چه کسی هستی؛ باید آراسته و تمیز وارد کنگره بشوی. آراستگی و تمیزی، فقط مخصوص آقایان نیست. من دوشنبه خدمت آقای مهندس رسیدم. کل صحبتم با ایشان شاید یک دقیقه هم نشد؛ اما کفشم واکس زده بود، لباسم اتو کشیده و تمیز بود ولی در همان چند دقیقه که منتظر بودم تا نوبتم بشود، متأسفانه دیدم خانمی که شال راهنمایی هم داشتند، لباس سفید پوشیده بودند ولی تا زیر زانو شلوارشان لکه‌دار و کفششان کثیف بود. آیا این قدر این جایگاه ارزش ندارد که با لباس تمیز و آراسته بیاییم؟ وقتی آن راهنما که  الگوی دیگران است، با آن وضعیت، ظاهر بشود دیگر چه چیزی می‌خواهد به تازه‌واردین یاد بدهد؟

بی‌ادبی فقط ناسزا‌گفتن نیست. این‌که از ابتدای جلسه، گوشی تو دستت باشد و با موبایل بازی کنی، این هم نوعی بی‌ادبی است. آمدیم این‌جا که آموزش بگیریم، پس موبایل را باید کنار بگذاریم؛ اگر همه‌ چیز را بلد هستیم پس اصلاً چرا به کنگره آمدیم؟ ساعت ۱۷:۰۰ جلسه‌ شروع می‌شود ولی بعضی از بچه‌ها نیستند. این‌که بعد از صحبت‌های استاد، وارد نمایندگی می‌شوید، این هم بی‌احترامی و بی‌ادبی است. گاهی به من می‌گویند که تند صحبت می‌کنی. بله، بعضی وقت‌ها لازم است. آقای سیروس حسین‌زاده که خدا حفظشان کند، همیشه می‌گفتند: من حرفم را می‌زنم، صاحب حرف خودش آن را بر می‌دارد. مثلا ساعت ۱۶:۱۵ که وقت خدمتگزاری لژیون خدمتگزار است شخص ساعت ۱۷:۰۰ وارد می‌شود، این هم بی‌ادبی است؛ حتی اگر راهنما باشد. بی‌ادبی یعنی اینکه وقتی راهنما با شما صحبت می‌کند، پشت چشم نازک کنید. یا مهماندار یا مرزبان وقتی می‌گوید جا‌به‌جا بشوید، اخم کنید و قیافه بگیرید. از اینکه به حرف‌های من گوش کردید از همه شما متشکرم

عکس و تایپ: مسافر رضا
ویرایش و ارسال: مسافر حیدررضا
خدمتگزاران سایت نمایندگی صبا