برداشت از سیدی بلد
در سیدی بلد صحبتهایی بین آقای مهندس و استادشان بیان میشود، که برای سی سال پیش است و مضمون آن به این صورت است؛
الگو همه انسانها مانند هم است، زمانی در یک شرایطی قرار میگیریم که در هر جهت درها بسته است، گویی مانند یک صخره گلی متلاشی میشود و میریزد.
همانا انسان در رنج آفریده شده است. انسانها در زندگی دچار رنجها و سختیها میشوند؛ اما این رنجها کوتاه مدت هستند و دائمی نیستند.
انسان مانند یک جهان پهناور و بزرگ است. مولوی شاعر بزرگ ایران میفرماید: انسان جهان اکبر است.
اگر ما انسانها در رنج و گرفتاریها هستیم این خلقت انسان است.
زمین مهد آموزش است که به این صورت مقرر شده است؛ اما این دردها و رنجها روزی به پایان خواهند رسید؛ زیرا همه چیز گذرا است، اوضاع و احوال ما خوب خواهد شد. معلم ما همان رنجها و سختیها هستند.
در این مکالمه استاد به آقای مهندس میفرماید: برای کاستن اندوه شما میخواهم شعری از فرهنگ خودتان مطرح کنم:
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غم دیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور
هان مشو نومید چون واقف نه ای از سرّ غیب
باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور
ای انسان ناامید نشو چون از سرّ غیب آگاه نیستی. در هر سختی که به انسان وارد میشود دو دلیل وجود دارد؛ انسان تقاص کارهای خود را میدهد، یا در حال آموزش است. حال اگر تقاص هم باشد باز هم در حال آموزش هستیم، یعنی در هر دو صورت انسان در حال آموزش است.
برای به دست آوردن هر چیزی باید بهای آن را بپردازیم و سختی آن را تحمل کنیم.
زمانیکه در سختی و رنج هستید، غمگین نباشید و زانوی غم بغل نگیرید بلکه تلاش و کوشش خود را افزایش دهید.
با ناامیدی و غم کاری پیش نمیرود و دردی دوا نمیشود؛ ولی تلاش ما باعث استحکام و نیرومند شدن جسم و روان خواهد شد.
در شرایط سخت و ظلمت ما باید ادامه دهیم، و با تفکر و عقل آن را تبدیل به بهترین و روشنایی کنیم.
حیات زمینی به سه حلقه تقسیم میشود؛ خردسالی، جوانی و میانسالی.
در حلقه سوم انسان باید خود را آماده کند برای حلقه چهارم که بعضی از انسانها به دنبال مال، ثروت و خیلی مسائل دیگر میروند، که بازسازی خودشان را فراموش میکنند.
یکی از وظایف پدر و مادرها داشتن فرزندان صالح و سالم است، که به آنها محول شده است. خیلی از رنجها را خودمان با دست خودمان برای خودمان محیا کردیم.
انسان زمانی میتواند از ظلمت خارج شود و به شعاع نور برسد، که از سختیها عبور کند.
به امید روزی که تمام انسانها را دوست داشته باشیم.
نویسنده: همسفر فاطمه
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
رابطخبری: همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
تنظیم و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
همسفران نمایندگی دماوند
- تعداد بازدید از این مطلب :
41