انسان باادب تعادل دارد

مشارکت مکتوب همسفر مرضیه در مورد دستور جلسه «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی»:

وقتی این سی‌دی را گوش کردم، اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که همه ما ادعا می‌کنیم که آداب معاشرتمان کامل است، بی‌ادب نیستیم و تعادل داریم با خودم گفتم: «پس چه چیزی می‌توانم از این سی‌دی یاد بگیرم؟» اما وقتی به دقت سی‌دی را بررسی کردم، نکات بسیار مهم و کلیدی‌ را پیدا کردم که برای خودم و دیگران بسیار لازم است تا سطح آگاهی‌مان بالاتر برود و در این زمینه به تکامل برسیم. ما در برخی از بخش‌ها کامل هستیم و در برخی دیگر ممکن است دچار اشکال باشیم که اگر این مشکلات حل نشوند، ممکن است به نسل‌های آینده هم منتقل شوند. این نکات را با قلم خودم و با استفاده از آگاهی‌هایی که به دست آورده‌ام می‌نویسم.
تعادل چیست؟ تعادل به معنای پایداری است و عدالت نیز از همین ریشه می‌آید؛ یعنی چیزی که در جای خود پایدار باشد. وقتی تعادل نباشد، باعث رنجش و آزار اطرافیان می‌شویم. کسی که ادب دارد؛ یعنی تعادل دارد و آداب معاشرت به تعادل و بی‌تعادلی برمی‌گردد.
آداب یعنی روش و کسی که مقدار بیشتری از این آداب را رعایت کند به او انسان باادب می‌گوییم؛ زیرا برای هر کاری آداب معاشرتی وجود دارد. چند مثال می‌زنم تا قابل فهم باشد.

در مورد سخن گفتن، اگر درست صحبت نکنیم، بی‌ادبی تلقی می‌شود. نباید تند صحبت کنیم، باید بدانیم چه می‌گوییم، مسلط باشیم و حرف دیگران را قطع نکنیم. نباید از الفاظ رکیک استفاده کنیم.
غذا خوردن در مهمانی‌ها هم به این صورت است که اگر مقدار زیادی غذا سرو می‌شود، به این معنا نیست که از همه آن‌ها بخوریم؛ چون بی‌ادبی است. بعضی از غذاها با هم سازگار نیستند. تنوع غذا برای این است که اگر کسی یک نوع غذا را دوست ندارد، بتواند نوع دیگری را انتخاب کند.
مهمانداری بدین شکل است که وقتی مهمانی در منزل داریم، باید همراه او سر سفره بنشینیم. ابتدا صاحب‌خانه باید شروع به خوردن کند و آخرین نفری باشد که دست از غذا بکشد؛ یعنی باید آهسته و با آرامش غذا بخورد تا مهمان نیز با آرامش غذا بخورد.
مراجعه به ادارات هم برای خودش آدابی دارد. زمانی که به اداره‌ها می‌رویم، باید دیپلماسی را رعایت کنیم در غیر این صورت کارمان انجام نمی‌شود. بدون اجازه روی صندلی ننشینیم، نوبت را رعایت کنیم و با صدای بلند با کارمندان صحبت نکنیم.

بعضی از کارها نشان از بی‌تعادلی است. دروغ گفتن، نشانه عدم تعادل است. انسان سخن‌چین، تعادل ندارد.
کسی که در کار دیگران تجسس می‌کند یا حریم شخصی دیگران را رعایت نمی‌کند یا به قرارها اهمیت نمی‌دهد و سر قرار نمی‌آید، بی‌ادب است.
در نتیجه، متوجه شدم که به طور کلی هیچ انسانی ذاتاً بد نیست؛ اگر کسی بدی می‌کند به این دلیل است که به دانایی و آگاهی نرسیده است و همه بدبختی انسان از جهل اوست. چقدر خوب می‌شود که برای به دست آوردن این آگاهی‌ها تلاش کنیم.

نویسنده : همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) دبیر سایت‌
همسفران نمایندگی بندرعباس