دخانیات دروازه ورود به تاریکی‌ها

دلنوشته همسفر حسین از لژیون یکم به راهنمایی همسفر مصطفی در رابطه با دستور جلسه دخانیات (سیگار، قلیان، ناس، پیپ و ویپ)

سلام دوستان حسین هستم یک همسفر. مسافر من احمد با ۱۵ سال تخریب وارد کنگره شد؛ آخرین آنتی‌ایکس مصرفی حشیش، شیره و تریاک کشیدنی، مدت سفر اول ۱۱ ماه و ۲۶ روز، روش درمان DST، داروی درمان شربت OT، راهنمای خوبشون مسافر مهدی و راهنمای خوب خودم آقای مصطفی عظیمی‌زاده از لژیون یکم همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد، رشته ورزشی مسافرم والیبال، رشته ورزشی خودم هم والیبال، رهایی هم با دستان پر مهر جناب مهندس ۷ سال.

کنگره به همه ما آموزش داده است که هر چیزی دو وجه دارد: یکی صورت آشکار و دیگری که به مراتب مهم‌تر است، صورت پنهان. دخانیات هم از این اصل جدا نیست. در صورت آشکار، دخانیات در فرهنگ لغت به معنای دودکننده تعریف شده است. شاید من قبلاً تصور می‌کردم که سیگار چیزی جز دودی نیست که وارد ریه می‌شود و سپس خارج می‌شود و فقط یک خوشی لحظه‌ای را رقم می‌زند؛ اما این خوشی لحظه‌ای در واقعیت، تنها یک جنبه از ماجراست. در ذهنم، دخانیات را به‌عنوان دروازه‌ای بزرگ تجسم می‌کنم که رنگش سیاه است؛ اما دانایان نادان به آن رنگی جذاب زده‌اند تا انسان‌ها مشتاق به باز کردن این دروازه شوند. در اینجا، ما فکر می‌کنیم که این فقط یک در است و به تنهایی کار خاصی نمی‌کند؛ اما باید بدانیم که معنای هر در، زمانی مشخص می‌شود که معلوم شود درون آن چیست و با چه چیزی قرار است روبه‌رو شویم. باید بگویم که دخانیات یکی از درهای ورود به دنیای تاریکی است. با باز کردن این در، اولین قدم را محکم به سوی سیاهی‌ها برمی‌داریم. در واقع، خودمان با پای خود سفری را آغاز می‌کنیم که مقصدی به ناکجا آباد دارد. با ادامه این مسیر، متوجه خواهیم شد که ذهن‌مان سیاه و فکرمان تاریک شده و هویت‌مان تغییر کرده است. وقتی این دروازه را باز می‌کنیم، دوستان‌مان نیز به جنس تاریکی تبدیل می‌شوند و گفتارهایمان تغییر خواهد کرد. در نتیجه، اعمالی که انجام می‌دهیم، در جهت تخریب خود و دیگران خواهد بود.

سیگار، قلیان، سیگارهای الکترونیکی و هر نوع دخانیات دیگر با این تفکر به زندگی‌ام وارد می‌شوند که این چیزها بی‌ضررند و من را متقاعد به مصرف می‌کنند. در واقع، در اوایل این راه با اختیار مصرف می‌کنم؛ اما به تدریج اجبار به مصرف پیدا می‌کنم و شیطان‌، بندی به من می‌زند که مرا به عمق ظلمات می‌برد. کسانی که در این بند بوده‌اند، با ورود به لژیون ویلیام وایت، مسیر خود را به سمت ارزش‌ها تغییر می‌دهند و باید بدانند که رنگین‌کمان به کسانی داده می‌شود که تا آخرین قطره باران می‌مانند. پس به راه خود ادامه دهند تا به پایانی خوش برسند.

دلنوشته‌ام را اینگونه به پایان می‌رسانم؛ خدا را شکر می‌کنم که همه ما که در کنگره هستیم، در بهترین زمان و در بهترین مکان ممکن قرار داریم. به امید روزی که هر یک از ما به عنوان شاگردانی خدمتگزار در جهت نیروهای الهی باقی بمانیم. ممنونم که دلنوشته‌ام را خواندید.

تهیه ‌گزارش:

مرزبان خبری: همسفر امین 

تایپ: همسفر حسین (لژیون یکم)

ویراستاری و ارسال خبر: همسفر معین (لژیون چهارم)

سایت همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد