فرمانبرداری، کلید موفقیت

سلام دوستان محمد مهدی هستم یک مسافر، اگر از تجربیات خودم بگویم، من هم یکی از آن پنجاه و نه هزار نفری هستم، که در حال درمان خطرناک ترین دشمن انسان، یعنی اعتیاد هستند. آتش سوزانی که سالیان سال هیچ کس نتوانسته بود برای آن درمانی پیدا کند، چه بسا انسان هایی که هنوز راه یا درمانی را نیافته اند و امیدشان را از دست داده اند. همانند گذشته من، آن زمان که هنوز وارد کنگره نشده بودم.
باید قدردان باشم و کمی با خویشتن صادقانه سخن بگویم؛ «ورودت را به این خانه پاک و پر مهر  تبریک می گویم و از تو می خواهم که با آرامش و تفکر به مسیر خود ادامه دهی، این مکان تو را رشد می دهد، درست مانند جوانه ای که سر از خاک بیرون می کشد و صراط مستقیم را نشانت می دهد، اما تمام این مراحل از آغاز این زندگی نو، شرط هایی دارد که عمل به آن کلید موفقیت است، و آن چیزی نیست جز فرمانبرداری از الله و فرستاده هایش که تو را با جان و دل می پذیرند تا دوباره خودت و حال خوبی را که از دست داده بودی پیدا کنی و خویش را بشناسی حتی بهتر از قبل».



من تازه دو ماه است که وارد این جمعیت احیای انسانی شده ام، یک سالی می شد که از وجود این مکان مطلع بودم، ولی قسمت این بود که در فروردین ماه همین سال سفرم را آغاز کنم،  در این مدت حال و احساس خوبی را تجربه کرده ام و آن را مدیون کنگره هستم. در همین مدت کوتاه نیز توانستم به درصد معقولی از خودشناسی و تفکر برسم که آن را به عنوان دلنوشته در اختیار شما عزیزان گذاشتم.
از نظر من کسب این تجربه در این زمان منطقی است، اما تمام این ها را مدیون انسانی گرانقدر هستم که فضای گرم و مورد احترامی مثل کنگره ۶۰ را بنا نمود، تفکر را در من زنده کرد و در اینجا بود که دانستم زندگی برای همه یکسان است، اما این طرز فکر و نوع نگاه کردن من نسبت به مسائل است که آن را تغییر می دهد و زندگی را برایم سخت و دشوار یا سهل و آسان می سازد.
دلنوشته ام را با این جمله از کتاب ۶۰ درجه به پایان می رسانم؛ وقتی تهور مطرح باشد، محاسبات صحنه، به گونه ای دیگر است.

نویسنده: محمدمهدی لژیون چهاردهم
تنظیم و ارسال: مسافر منصور