یازدهمین جلسه از دوره بیستودوم سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران آقا، نمایندگی پرستار، با استادی همسفر چنگیز، نگهبانی همسفر محمود و دبیری همسفر علیرضا، با دستور جلسه «جهانبینی ۱ و۲» پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴، ساعت ۱۴ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان چنگیز هستم یک همسفر. پیش از آنکه وارد دستور جلسه شوم هفتهی دیدهبان را در راس به ویژه به جناب مهندس و خانوادهی محترمشان، دیدهبانان عزیز، راهنمایان گرامی و مرزبانان و کلیهی اعضای شعبهی پرستار تبریک عرض میکنم.امیدوارم راهنمایان گرانقدر را در جایگاههایی بالاتر از این نیز ببینیم.
موضوع دستور جلسهی امروز جهانبینی ۱ و ۲ از استاد امین است.
وقتی به جزوهی جهانبینی نگاه میکنم، میبینم که در ظاهر حجم زیادی ندارد، اما مطالب درون آن دریایی از آموزش و آگاهی است. گویی استاد امین از یک اقیانوس، بخشی از معارف را در ظرفی کوچک گنجانده است.
بهگفتهٔ جناب مهندس، آموختن جهانبینی، هنر زندگی کردن، دستیابی به حال خوش، تحقق آرامش و آسایش، و پرهیز از ضدارزشها را به ما میآموزد.
در نوشتار مصرفکننده کیست! میگوید که برای اصلاح ۹۰ درصد از ساختار جسم و روان، حداقل 10 ماه زمان نیاز است؛ اما در مورد اصلاح جهانبینی خدا میداند چقدر زمان میبرد. چرا این جمله را گفتهاند؟ این عبارت بدان معناست که رسیدن به مرتبهٔ انسانی وارسته، امری ساده نیست. این موضوع کاملاً به خود فرد بستگی دارد که آیا به زندگی سطحی و معمولی قناعت میکند یا در جستوجوی رشد و تعالی بیشتر است
نکتهی مهم دیگر اینکه، جهانبینی یکی از اضلاع مثلث درمان اعتیاد است. جناب مهندس این موضوع را بسیار جدی گرفتند. در همان مقالهای که در دانشگاه سیستان و بلوچستان ارائه شد، برای اولین بار در جهان پزشکی به آن اشاره شده؛ پیش از آن، جهان پزشکی اصلاً سراغی از جهانبینی نگرفته بود و فقط بر جسم تمرکز داشت.

در جزوهی جهانبینی مطالب فراوان و مهمی هست که نیازمند بحث و بررسی گستردهتریست.
از جمله موضوع شهر وجودی یا همان "بلد انسان" که بسیار مهم است و استاد امین با مدلسازی و الگوبرداری از طبیعت، قلعهی عقل را به زیبایی تشریح کردهاند.
مراتب دانایی، مراتب نفس، و حتی مفاهیمی مثل چاکراها و هالهی تابان، که من پیش از آشنایی با کنگره اطلاعی از آنها نداشتم که برایم بسیار جذاب بودند.
در نهایت، جهانبینی به این معناست که از قوانین و فرامین الهی تخطی نکنیم تا دنیا را برای خویش به جهنم تبدیل نکنیم. اخیراً جناب مهندس در سخنرانیهای خود شعری از خیام را مورد استناد قرار دادهاند که بسیار قابلتأمل است
«دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست فردوس دمی ز بخت آسوده ماست»
این شعر بیانگر آن است که جهنم، نتیجهی رنجهای بیفایدهای است که ما برای آن تلاش میکنیم؛ و فردوس یا بهشت، همان حال خوشیست که میتوانیم به آن برسیم.سپاسگزارم که به صحبتهای من گوش دادید.
تایپ، ویراستاری و بارگذاری: خدمتگزاران سایت همسفران آقا، شعبه پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
86