مسافر علیرضا در مقاله "وادی دوم و تاثیر آن روی من" چنین نوشت

هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
من در این وادی فهمیدم که باید بدانم که هیچ موجودی بیهوده پا به این حیات نگذاشته و هر مخلوقی جهت انجام کاری و یاد رسالتی و هدفی خلق شده است؛ ما باید اول از خودمان بپرسیم که از کجا آمده‌ایم و باید به کجا برویم. این سوال را در تمام مراحل زندگی باید از خودمان بپرسیم.
به نظر من وادی دوم وادی امید است، این امیدواری را به ما می‌دهد که اگر ما به درستی تفکر کنیم و از افکار مخرب و ضد ارزشی دوری نماییم، هیچ وقت احساس ناامیدی نمی‌کنیم.
ناامیدی یکی از مهم‌ترین و قوی‌ترین ابزارهای شیطان است، پس هر چقدر حس ناامیدی در درون ما بیشتر باشد، ابزارهای بهتری برای شکست خودمان به دست شیطان داده‌ایم.
انسان باید برای زندگی هدف داشته باشد و باید هدف خود را مشخص کند، هدفی که با شوق و اشتیاق و ایمان بتواند به آن برسد و به شوق آن هدف شب را روز و روز را شب کمک. برای رسیدن به آن هدف باید شور و شوق همراه با تلاش و کوشش مداوم داشت چون اگر هدف شغل نداشته باشد و با تلاش مستمر همراه نباشد با شکست مواجه می‌شود، و برای رسیدن به این هدف باید آموزش ببینیم.
مثلاً اگر شخصی برای درمان وارد کنگره ۶۰ می‌شود، اما شوقی برای درمان و رهایی از بند اعتیاد نداشته باشد و هر روز به شوقه‌ای رهایی از خواب بیدار نشود، مطمئناً به آخر خط نمی‌رسد. پس ما با همین شوق و اشتیاق می‌فهمیم کسی بوده پا به این جهان نگذاشته‌ایم و هستی و نیروهای الهی در این راه به ما کمک می‌کنند، و این نیروها مطمئناً در درون خود ما هستند که به ما قوت حرکت می‌دهند. زمانی که من در جایگاهی قرار می‌گیرم باید وظیفه خودم را به نحو احسن انجام دهم و زمانی که وظیفه خودم را خوب انجام دهم احساس خوشحالی می‌کنم و این احساس همان پاداش درونی من است که من را از این پاداش سرخوش می‌کند.
من در کنگره ۶۰ یاد گرفتم که برای مخلوق خداوند و هم نوع خودم بی‌منت خدمت کنم، همان گونه که از قدیم نیز گفته‌اند: دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می‌کاریم تا دیگران برداشت کنند.
پس از این وادی نتیجه می‌گیریم که هر موجودی جهت یک هدفی به این هستی آمده است و برای رسیدن به این هدف باید تلاش کند؛ اگر مخلوقی تصور کند که بیهوده پای به این هستی گذاشته است باید بداند که افکار و نگاه او نادرست است و باید به هسته درونی خود نگاهی بیندازد و برای کنار زدن این افکار بیهوده تزکیه و پالایش انجام دهد. برای تزکیه و پالایش باید ذره ذره آموزش ببیند تجربه کسب کند و با ایمان موزش‌ها را کاربردی کند.

نویسنده مقاله: مسافر علیرضا لژیون دهم
تایپ، ویرایش و بارگزاری خبر: مسافر هادی لژیون نهم
مرزبان خبری: مسافر احمد
ازدیبهشت ماه ۱۴۰۴                              شعبه صالحی (تهرانپارس)