اخبار ویلیام وایت – نمایندگی ارغوان تهران
سلام دوستان، الهام هستم یک مسافر.
دستور جلسهی این هفته: «وادی دوم و تأثیر آن بر من»
«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد؛ هیچکدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.»
هستی همچون کارخانهای عظیم است که همواره در حال تولید و حرکت میباشد. در این کارخانه، هیچ موجودی بیکار یا بیهوده نیست. هر چیز و هر موجودی، نقشی مشخص و هدفی تعیینشده دارد.
همانطور که برای ادامهی کار یک کارخانه، تمام اجزای آن باید در حال فعالیت باشند، در هستی نیز هیچ چیز بیدلیل وجود ندارد؛ از کوچکترین گیاهان گرفته تا بزرگترین کوهها.
هیچ موجودی، حتی سنگها و دشتها، بدون دلیل آفریده نشدهاند. در کتابهای آسمانی آمده است که کوهها همانند میخهایی هستند که زمین را نگه داشتهاند. مرکز زمین پر از مواد مذاب است و خشکیها بر روی این لایههای متحرک قرار دارند. وجود کوهها باعث میشود که این پوستهی نازک زمین ثابت بماند و از بروز زلزلههای پیدرپی جلوگیری شود.
قارهها تکههای خشکی هستند که اطرافشان را آب فراگرفته است. نسبت آب به خشکی، چهار به یک است؛ یعنی چهار پنجم سطح زمین را آب تشکیل میدهد و تنها یک پنجم آن خشکی است. همهی این اجزا با دقتی بینظیر در کنار هم قرار گرفتهاند تا تعادل زمین حفظ شود.
گیاهان نیز هرکدام نقش خاص خود را دارند؛ از خاری که در بیابان میروید تا درخت انگور، همه به نوعی به ادامهی حیات کمک میکنند. اگر گیاهان بیابانی وجود نداشتند، طوفانهای شن میتوانستند شهرها را در خود فرو ببرند. گیاهان روزها دیاکسید کربن هوا را جذب کرده و اکسیژن تولید میکنند و شبها این روند برعکس میشود. کاهش اکسیژن در شب، موجودات زنده را به سمت خواب و استراحت هدایت میکند.
ما انسانها نیز از گیاهان بهرههای زیادی میبریم؛ از میوههایشان، سایهی خنکشان و حتی خواص درمانی آنها.
در دنیای حیوانات هم همین قانون برقرار است. حتی موجودات کوچکی مانند میکروبها نیز برای شناخت بیماریها و آشنایی بهتر با بدن انسان، به ما کمک میکنند.
در هستی، همه چیز ارزشمند است و هدفی دارد؛ انسان نیز از این قاعده مستثنا نیست.
ما ارزشمند هستیم، حتی اگر گاهی احساس بیارزشی کنیم یا فکر کنیم که برای تغییر دیر شده است. هیچوقت برای شروع دوباره دیر نیست؛ حتی در تاریکترین لحظات نیز میتوان به سمت روشنایی حرکت کرد.
وقتی گفته میشود: «هیچ مخلوقی بیهوده به دنیا نمیآید» یعنی من هم، بهعنوان یک انسان، باید مسئولیت نقش خود را بپذیرم.
هرکدام از ما در این کارخانهی عظیم جهان، مأموریتی داریم. زندگی پر از فراز و نشیب است، اما پس از هر شب سیاه، سپیدهدمی روشن فرا میرسد.
هیچ موجودی به دنیا نمیآید تا خودش را نابود کند. حتی در زمانی که حالمان خوب نیست یا در ناامیدی و ضعف به سر میبریم، در درون ما میل به زندگی و رشد وجود دارد.
هر نخ سیگاری که میکشیدم، یک قدم به سمت آسیب زدن به خودم بود. اما امروز، که تصمیم گرفتهام سیگار کشیدن را درمان کنم، به خودم احترام میگذارم و زندگی دوبارهای را انتخاب کردهام.
ما شایستهی یک زندگی بهتر هستیم. در زمان مصرف، اختیار ما بیشتر در دست نفس اماره بود. نیروی منفی، اولین جایی که آسیب میزند، «حس» ماست.
حس، مسئول جمعآوری اطلاعات است و نقشی اساسی در فعال کردن عقل ایفا میکند. وقتی حس آلوده باشد، تصمیمات ما نیز دچار خطا میشوند.
با مصرف سیگار، از خود واقعیمان دور میشویم.
ما به دنیا نیامدهایم که فقط زنده بمانیم؛ آمدهایم تا درست زندگی کنیم، رشد کنیم و به رسالت خود عمل کنیم.
تایپ: مسافر الهام – راهنمای ویلیام وایت_ نمایندگی ارغوان تهران
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز
- تعداد بازدید از این مطلب :
31