از قدم‌های کوچک تا فتح قله‌های بزرگ

جلسه چهاردهم از دوره سوم لژیون سردار ویژه همسفران آقا کنگره۶۰، شعبه شیخ‌بهایی با استادی‌ راهنما همسفر سجاد، نگهبانی همسفر دانیال و دبیری همسفر محمد ارسلان شنبه ۱۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر که روز به روز، قدم‌های همسفران آقا و لژیون سردار محکم‌تر و استوارتر می‌شود. به‌یاد دارم که در اولین جشن گلریزان نمایندگی، تعداد شرکت‌کنندگان بسیار کمتر از اعضای امروزی لژیون سردار بود. اما به لطف خداوند و تلاش تک تک شما عزیزان، این مسیر با گام‌های استوار طی شده و شاهد پیشرفت روزافزون هستیم، امیدوارم همه شما به جایگاه‌های بالاتر دست یابید.
وادی دوم بیان می‌کند: "هیچ موجودی جهت بیهودگی پا به حیات نمی‌نهد. ما هیچ‌کدام به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ بیندیشیم." روزی که برای نخستین بار وارد نمایندگی شیخ‌بهایی شدم، به سختی می‌توانستم قانون یازدهم را حمایت کنم و همیشه با خود می‌گفتم: خوش به حال آن‌هایی که در جایگاه دنوری یا پهلوانی هستند.
زمانی‌که دیده‌بان محترم مسافر مهدی صدیقی دنور شده بودند یا زمانی‌که پهلوان‌ها را می‌دیدم، فقط به نتیجه نگاه می‌کردم و مسیر سختی که طی کرده بودند را نمی‌دیدم. به یاد دارم آقای صدیقی در یکی از جلسات لژیون سردار گفتند: در ابتدای کار حتی پول کافی برای مشارکت نداشتند. این حرف جرقه‌ای در ذهنم روشن کرد که تفاوت کسانی که موفق شدند با من این است که در سختی‌ها به "نشدن" فکر نکردند و در سختی‌ها، امید خود را حفظ کردند و به حرکت خود ادامه دادند. از همان روز تصمیم گرفتم پله پله جلو بروم.
آقای مهندس می‌فرمایند: "اختلاف پتانسیل لازمه آزاد سازی انرژی است." این اختلاف پتانسیل یک‌شبه به وجود نمی‌آید و باید پله پله افزایش پیدا کند و اگر کسی یک شبه از صفر به صد برسد، دچار تخریب خواهد شد و انرژی صحیح در او جاری نمی‌شود. در تمامی جایگاه‌ها این قانون صادق است؛ ما باید قطعه‌های کوچک پازل را کنار هم بگذاریم تا تصویر بزرگی شکل بگیرد.
برای من، شروع همه چیز از حمایت قانون یازدهم بود. هر هفته که قانون یازدهم را پرداخت می‌کردم، حالم بهتر می‌شد. وادی یازدهم به ما یاد می‌دهد که "سریع‌الحساب" بودن نزد خدا اهمیت دارد و قانون یازدهم و مشارکت‌های مالی، مقدمه‌ای شد بر تعهدات بزرگ‌تر.
ابتدا درک واژه "تعهد" برایم سخت بود، اما بعد آموختم که کلام ما وزن دارد. در لژیون به رهجوها گفتم: باید به اندازه توانمان سخن بگوییم. اگر توان من یک میلیون تومان است، تعهد بالاتر از آن را قبول نکنم. زیرا جهان هستی تعهد ما را جدی می‌گیرد و فشار آن را بر ما وارد می‌کند.
آقای امین در سی‌دی "عبور" فرمودند: کسی که می‌خواهد به طبقه دوم بهشت برود، باید از طبقه دوم جهنم عبور کند. سختی‌ها را تاب بیاورد تا به نور برسد. وقتی در تعهدهای کوچک موفق شدم، توانستم تعهدهای بزرگ‌تر را هم انجام دهم. از همان قدم‌های کوچک، رشد آغاز شد.
بزرگ‌ترین درسی که از لژیون سردار و وادی دوم گرفتم این بود: لازم نیست کامل باشیم تا شروع کنیم، مهم این است که با همان امکانات اندک، حرکت کنیم. پهلوانی و دنوری فقط به مبالغ مالی محدود نمی‌شود؛ این‌ها طرز فکر و خط مشی هستند. باید ببینیم یک دنور یا سردار چگونه می‌اندیشد و از کجا شروع کرده است.
روش DST در درمان اعتیاد هم دقیقاً همین مسیر پله‌پله را با حرکت‌های کوچک، ولی مداوم طی می‌کند. یکی از موانع اصلی در زندگی ناامیدی و ترس از تجربه کردن است. ما از تجربه می‌ترسیم و این ترس، ما را متوقف می‌کند؛ اما باید بدانیم: آغاز با قدم‌های کوچک و استمرار در آن، ما را به موفقیت می‌رساند.
یکی از بهترین تجربه‌های من، پرداخت مرتب قانون یازدهم بود و پس از آن بود که طرز فکر عضویت در لژیون سردار در من شکل گرفت. لازم به ذکر است که عضو لژیون سردار بودن، فقط با پرداخت مالی پایان نمی‌یابد؛ بلکه آغاز حرکتی بزرگ‌تر است. یک عضو لژیون سردار باید پویا باشد؛ در همه فعالیت‌ها مشاوره بدهد، مشارکت کند و فعال باشد.
آقای مهندس در وادی یازدهم می‌فرمایند: "نقطه به نقطه باید پیش رفت." بدین معنا که با رسیدن به یک جایگاه، باید برای رسیدن به جایگاه بعدی تلاش کرد. در این جهان هر مقدار انرژی‌ای که بگذاریم، چندین برابرش به ما بازخواهد گشت؛ چه از لحاظ مالی، چه از نظر حسی و چه در حل مشکلات زندگی. در پایان سخنم، یادآور می‌شوم که: گاهی تصور می‌کنیم برکت فقط در فزونی مال است؛ در حالی‌که برکت گاه به صورت گشایش‌های عجیب و معجزه‌آسا در زندگی ما ظاهر می‌شود. گاهی یک مشکل که غیرقابل حل به نظر می‌رسد، به سادگی و با کمک نیرویی از جانب خداوند برطرف می‌شود که این‌ها همان برکت‌های الهی هستند.