گاهی در گذر روزها حس میکنم که ذرهای بیش نیستم، قطرهای در اقیانوس بیکران که گم شده و بی اثر است! در پرتو آموزشهای جناب مهندس، در کنگره۶۰ بود که متوجه صدایی در درون خود شدم، صدایی که میگفت: تو قطره نیستی، تو خود، اقیانوس هستی! هر انسانی داستانی دارد، زخمی دارد و امیدی دارد. هر کدام از ما حامل نوری هستیم که میتواند جهان را روشن کند. نوری که منحصر به فرد است، نوری که هیچکس جز ما نمیتواند آن را بتاباند.
زمانی که به اطرافم نگاه میکنم، انسانهایی را میبینم که غرق در روزمرهگی، فراموش کردهاند که چه گنجینهای در درون خود دارند. چشمهایشان خاموش است، لبخندهایشان کمرنگ و قدمهایشان بیهدف! دلم میخواهد فریاد بزنم: به خودتان بیایید! شما ارزشمندید، شما بینظیرید و شما برای هدفی بهدنیا آمدهاید! شاید هنوز ندانیم که چه تواناییهایی داریم، شاید هنوز مسیر خود را پیدا نکرده باشیم؛ اما این دلیل نمیشود که دست از تلاش برداریم. باید جستجو کنیم، یاد بگیریم، اشتباه کنیم و دوباره برخیزیم. هیچکس کامل نیست، هیچکسی بینقص نیست؛ اما همین نقصها، همین زخمها ما را انسانیتر و به هم نزدیکتر میکنند.
بیایید قدر خود را بدانیم، قدر لحظههای زندگی را، قدر آدمهایی که در کنارمان هستند. بیایید با عشق زندگی کنیم، با امید نفس بکشیم و با تمام وجود تلاش کنیم تا رسالت خود را در این جهان به انجام برسانیم. یادمان باشد که هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم و ما بخشی از این جهانیم، ما بخشی از این پازل بزرگ هستیم و بدون ما این پازل هرگز کامل نخواهد شد.
نویسنده و رابط خبری: همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر مینا (عضو لژیون سردار)
عکاس: دنور همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: راهنما همسفر افسون نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نائین
- تعداد بازدید از این مطلب :
107