انسان موجود باارزشی است

سلام دوستان رها هستم مسافر نیکوتین

وقتی که تازه وارد کنگره می‌شویم، نمی‌دانیم و متوجه نمی‌شویم که وادی‌ها چقدر بااهمیت و ارزشمند هستند؛ ولی زمانی که برداشت صحیح از وادی‌ها پیدا می‌کنیم می‌بینیم که چگونه می‌توانیم در مسیر زندگی خود از آن‌ها کمک شایانی بگیریم. ما در وادی اول به اهمیت موضوع فکر و اندیشه پی می‌بریم و متوجه می‌شویم برای خلق هر چیزی نیازمند یک فکر هستیم و هر چیزی که در جهان ذهن خود به آن بیندیشیم آن را می‌توانیم در دنیای بیرون برای خودمان بیافرینیم و این نشان از اهمیت تفکر دارد.

حال وادی دوم به ما یاد می‌دهد که «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» انسان اگر به معنای واقعی این جمله پی ببرد دیگر دچار پرسش‌ها و احساسات منفی مانند این که «من چرا هستم؟ چرا زندگی می‌کنم؟ چرا من در این دنیا آمدم؟» نمی‌شود؛ چون می‌داند هیچ موجودی بدون دلیل پا به این دنیا نگذاشته است. حس منفی در انسان باعث ناامیدی، پوچی و بی‌هدفی در زندگی می‌شود و هر گونه حرکتی از او سلب خواهد شد و در مراحل پیشرفته فرد ناامید ممکن است دست به خودکشی نیز بزند.

انسان به واسطه قدرت اختیاری که خداوند به او داده است بعضی‌اوقات کاری که باید انجام بدهد را انجام نمی‌دهد و با انجام کارهای ضدارزش دچار خطا شده، راه را گم می‌کند و دچار یاس، ناامیدی و بسیاری از احساسات منفی می‌شود و مشکلاتی برای خود به وجود می‌آورد؛ البته مشکلات لازمه تکامل انسان است و لازم است انسان از اعماق تاریکی‌ها عبور کند تا به انسانی کارآزموده و رها تبدیل شود. ما با تفکر و آموزش گرفتن می‌توانیم مسیر درست را پیش بگیریم و این وادی به ما کمک می‌کند توانایی‌های خودمان را تغییر بدهیم و به درجه انسانی برسیم.

سلام دوستان مرضیه هستم مسافر نیکوتین

در وادی دوم به این تفکر رسیدم که هیچ‌چیزی بی‌جهت پا به این جهان هستی نگذاشته است. تمام مخلوقات در این جهان رسالتی دارند که باید در مسیر صراط مستقیم و در جهت مثبت و با تفکر به آن هدف برسند. متوجه شدم که نیرویی قوی وجود دارد که مرا همیشه مورد حمایت خودش قرار می‌دهد. همه اتفاقات چه خوب و چه بد در درون ما هستند که بر اثر اعتقادها و باورهای غلط باعث بیماری جسم و روح ما شدند. وقتی در راستای صراط مستقیم قرار گرفتیم باید برای بهبودی خودمان تلاش کنیم تا به سلامت جسم و روان برسیم.

سلام دوستان مریم هستم مسافر نیکوتین

خداوند وقتی انسان را آفرید فرمود: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»؛ پس انسان موجود باارزشی است. این موجود با ارزش اگر در مسیر تاریکی‌ها قدم بردارد مقصر خودش است. انسان اگر دچار پوچی و بیهودگی شود به نابودی می‌رسد؛ ولی اگر از نا امیدی، ترس و جهالت دوری بورزد از پوچی خارج می‌شود. نظر من این است که انسان‌ها اگر احساس ناامیدی بکنند این ناامیدی فرد را به بیراهه کشانده و منجر به احساس پوچی و خلاء شده و در نتیجه همین موضوع باعث روی آوردن به اعتیاد و یا خودکشی و شبیه آن می‌شود؛ البته در این احساس پوچی فرد، نمی‌توان تنها او را مقصر دانست؛ بلکه اطرافیان او از جمله خانواده، همگی به لحاظ تاثیر در این احساس پوچی مقصر هستند؛ بنابراین ما بایستی نقش خودمان بعنوان همسفر در هدایت فرد مسافر به سمت درمان و بهبودی و رهایی را جدی بگیریم و از هرگونه احمال و سهل انگاری در آن بپرهیزیم.

سلام پانته‌آ هستم مسافر نیکوتین

«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» این جمله برای من بسیار امیدبخش بود. این وادی به من یاد داد که صرف‌نظر از وضعیت فعلی‌ام و اشتباهاتی که در گذشته داشته‌ام، باز هم وجود من بی‌هدف و بیهوده نیست. همین که زنده‌ام یعنی هنوز فرصت دارم، هنوز می‌توانم تغییر کنم و مسیر تازه‌ای بسازم. تأثیر این وادی بر من این بود که باور کنم ارزشمندم؛ حتی اگر خودم گاهی این را فراموش کرده باشم. این وادی باعث شد نگاهم به خودم تغییر کند و به‌جای سرزنش، با خودم مهربان‌تر باشم. فهمیدم هر انسانی؛ حتی در پایین‌ترین نقطه‌ها، باز هم می‌تواند برخیزد و معنا پیدا کند؛ چون هیچ‌کس بی‌دلیل آفریده نشده است.

سلام دوستان مریم هستم مسافر نیکوتین

در این وادی بایستی دانست هیچ موجودی بیهوده خلق نشده است؛ بلکه هر کدام بر اساس رسالتی که خداوند به ما واگذار کرده پا به عرصه حیات گذاشته‌ایم. وادی دوم امید و امیدواری را به ما نوید می‌دهد و اگر به‌درستی تفکر کنیم هیچ زمانی احساس ناامیدی به ما دست نمی‌دهد. منظور از این وادی این است که همه مطالب در درون و بیرون ما مانند قله آتشفشان هستند؛ اما آرام و بی‌صدا. اگر در وادی اول (وادی تفکر) به‌اندازه کافی درست فکر کرده باشیم ممکن است برایمان روشن شده باشد که خیلی از چیزها را از دست داده‌ایم یا در حال ازدست‌دادن هستیم، این از دست‌دادن‌ها ممکن است جسمی، روانی، مادی یا معنوی باشد.

چیزی که مهم است این است که با تفکر غلط و حرکت در مسیر ضدارزش‌ها برای خودمان مشکلاتی را به‌وجود آورده‌ایم، تفکرات غلط و حرکت در مسیر ضدارزش‌ها بر روی ساختار جسم تخریب ایجاد می‌کند و خود را به‌صورت انواع بیماری‌های جسمی و روانی نشان می‌دهد. انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند برای پی‌بردن به عظمت روشنایی. وقتی تاریکی را تجربه می‌کند بایستی از گذرگاه‌های سخت عبور کند اگر توانست از این گذرگاه‌ها سالم عبور کند آن وقت انسانی کارآزموده و رها خواهد شد.

نکته مهم این است که ما در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروی عظیم و شگفتانگیزی به نام قدرت مطلق یا خداوند وجود دارد که یاری‌رسان ما است و ما را حمایت می‌کند. فلسفه وجود انسان بسیار گسترده و عظیم است که ما به ذره‌ای از شناخت آن هم پی نبرده‌ایم؛ ولی این امیدواری را بایستی داشته باشیم که پایان شب سیاه، سفید است و بعد از سیاهی شب خورشید عالم‌تاب طلوع خواهد کرد.

رابط خبری: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر بهناز (لژیون ویلیام)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر خندان (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی لویی پاستور