راز ازل

گویند: دنیا هیچ است و هیچ است و هیچ، ای هیچ در هیچ، بر هیچ مپیچ کجای دنیا هیچ است و کجای زندگی پوچ؟ این گل‌های هفت‌رنگ زیبا، این دشت‌های رنگین و دلربا، این پهنه‌ی آسمان فریبا که جهانی به بر دارند و زمزمه‌هایی از عشق و شیدایی به لب می‌خوانند، کجایش را پوچ می‌‌نگری؟ و از کدامین دریچه‌ی تنگ‌نظری به آن می‌نگری؟

دنیای حیرت‌انگیزی‌ است که حتی تک‌دانه‌ای از شن، جهانی دارد به وسعت زمین و ذره‌ ذره‌ی ذرات هستی، همه به شوق و رغبت به عبادتند و تمامی ارکان وجود به هم پیوسته‌اند. من باورم نیست که این همه زیبایی، این همه شگفتی، این همه آفرینش بی‌نظیر و این همه موجودیت، به هیچ بینجامد و فرجامی نباشد. آمدنم از الست و رفتنم به ازل و امتدادم تا ابد، رازیست سرنهفته که در یاخته‌های تنم و در زوایای ذهنم انباشته است. من سرشارم از هستی، لبریزم از شوق و تا انتهای جهان، همراهم با کائنات.

نویسنده: همسفر فریبا رهجو راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
نمایندگی همسفران ایمان