فلسفه وجودی انسان

انسان نباید چنین تصور کند که مهمل و رها بوده است؛ یک ساعت به طریق راست حرکت کند و ساعت دیگر منحرف شود، در یک شب رو به خدا آورد و در شب دیگر غفلت ورزد، در ماه رمضان دروغ نگوید و بعد از ماه رمضان دست به معصیت بیالاید. امیرالمومنین در حدیثی می‌فرمایند: خداوند شما را بیهوده نیافریده است، بی‌حساب و کتاب رها نکرده و در نادانی و کوری نگذاشته است.

ای مرکز دایره امکان/ وی زبده عالم کون و مکان، شاه جواهر ناسوتی/ خورشید مظاهر لاهوتی، تا کی ز علایق جسمانی/ در چاه طبیعت خود‌ مانی، تا چند به تربیت بدنی/ قانع به خزف ز در عدنی، یک دم به خود آ و ببین چه کسی؟/ به چه دل بسته و به که هم نفسی؟ زین خواب گران بردار سری/ می‌‌پرس ز عالم دل خبری (شیخ بهایی در اهمیت مقام انسان در کتاب نان و حلوا)

انسان باید هر ساعت از شبانه‌‌روز متوجه باشد که در عالم تکوین مهمل خلق نشده‌ است. خداوند در قرآن می‌فرماید: ایحسب الانسان ان یترک سدی: آیا آدمی چنین می‌پندارد که مهمل آفریده شده است؟(قیامت/۳۶) انسان می‌پندارد که رها شده و واگذار شده است؟ نه این‌طور نیست، انسان هیچ‌گاه رها نشده و موجودی است از موجوداتی که پروردگار تبارک و تعالی او را از روی علم و حکمت ایجاد کرده است و هر ذره از موجوداتی که بدن انسان را تشکیل داده‌اند روح را ایجاد کرده است، سرّ انسان را تحقق بخشیده و ظاهر و باطن انسان را کامل نموده است که روی حساب و حکمت بوده و انسان مسئول در پیشگاه حق تعالی است.

اگر بر صراط حق و عدالت مستقیم مسیر خود را طی نماید؛ بر طبق همان نظریه تشریعیه آفرینش، راه را پیموده است. خداوند در قرآن می‌فرماید: ما آسمان، زمین و آن‌چه را میان آن‌ها است بیهوده نیافریدیم. (ص/۲۷) همان‌طور که از دست دادن امید، زندگی را برای هر شخصی سخت می‌کند از ناامیدی نیز به عنوان گناهی بزرگ و کارساز‌ترین سلاح شیطان علیه انسان نام برده‌ شده است. انسان ناامید در نهایت به پوچی می‌رسد و دست از تلاش برای حل مشکلات برمی‌دارد.

کنگره به ما آموخت که امید، باید مانند چشمه روان باشد نه مانند مرداب و برای حل مشکلات سعی، تلاش و حرکت نماییم. هدف وادی دوم این است که فلسفه وجودی ما که با هدف و نظم خاصی طراحی شده است را یادآور شود و به ما می‌آموزد که تلاش کنیم توانایی وجودی خود را پیدا کنیم و آن را در جهت رشد، تعالی و پیشبرد اهداف به کار ببریم. این وادی به من آموخت تفکر صحیح که لازمه آن صراط مستقیم و خودشناسی است که بر پایه جهان‌بینی درست و تلاش بنا شده است باعث می‌شود تا از تاریکی‌ها خارج و باعث تغییرات در خود و شناخت ارزش وجودی خود شوم و زمانی که به این شناخت رسیدم می‌توانم از ناامیدی نجات یابم.

جنگ نرمی که در این وادی گفته شده است اشاره دارد به جنگ بین من و باورهایم تا بتوانم به وسیله آموزش‌ها مسیر درست را انتخاب کنم. گاهی بعضی انسان‌ها در خود احساس ناامیدی و بیهودگی می‌کنند که باعث احساس پوچی‌ در آن‌ها می‌شود و این وادی به ما یادآور می‌شود که خلقت ما بیهوده نبوده است و همه موجودات در هستی برای تأثیرگذاری و هدف خاصی آفریده شده‌اند و چیز دیگری نمی‌تواند جایگزین آن‌ها شود و این فلسفه وجودی ما است و خداوند انسان را اشرف مخلوقات قرار داد و او را بر سر دو راهی گذاشت تا خود انتخاب کند.

این قافله عمر عجب می‌گذرد/ دریاب دمی که با طرف می‌گذرد، ساقی غم فردای حریفان چه خوری/پیش‌‌آر پیاله را که شب می‌گذرد (خیام)

نویسنده: همسفر مهناز رهجو راهنما همسفر زینب  (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال : همسفر سوفیا رهجو راهنما همسفر ثریا (لژیون چهاردهم)
همسفران نمایندگی ایمان